(Die advies van Vimalakirti)
Vertaal deur Elroy M Heynes
Suiwering van die Boedda-veld
Eerbied aan alle Boeddas, wysheids-Strewelinge, stem-aanhoorders en privaat-Boeddas in die verlede, die hede en die toekoms.
So het ek gehoor:
Eens op 'n tyd was die Boedda in die tuin van Amrapali, in die stad Vaisali, tesame met ʼn groot menigte. Daar was agt-duisend monnikke, almal heiliges. Hulle was vry van onsuiwerhede en verdrukkinge en almal het selfbeheersing verkry. Hulle gedagtes was heeltemal bevry deur volmaakte kennis. Hulle was kalm en waardig soos koninklike olifante. Hulle het hul werk verrig, gedoen wat hulle moes doen, hul laste afgewerp, hul doelwitte bereik en die bande van die bestaan heeltemal vernietig. Hulle het almal die grootste volmaaktheid van elke vorm van bewussyns-beheer bereik.
Van wysheid-strewelinge was daar twee-en-dertig duisend magtige geestelike helde wat universeel bekroon was. Hulle is toegewy deur die indringende aktiwiteit van hul superkennis en word onderhou deur die genade van die Boedda. Bewaarders van die Dharma; hulle het die ware leerstelling gehandhaaf en hul magtige leerstellings het weerklink soos die brul van die leeu in die tien rigtings.
Sonder om gevra te word, was hulle die natuurlike geestelike weldoeners van alle lewende wesens. Hulle het die opvolging van die Drie Juwele ononderbroke gehandhaaf, duiwels en vyande oorwin en alle kritici oorweldig.
Hulle bewustheid, intelligensie, realisering, meditasie, beswering en welsprekendheid is almal vervolmaak. Hulle het die intuïtiewe verdraagsaamheid van die uiteindelike onbegryplikheid van alle dinge bereik. Hulle draai die onomkeerbare wiel van die Dharma. Hulle was gestempel met die kentekens van tekenloosheid. Hulle was kundig om die geestelike fakulteite van alle lewende wesens te ken. Hulle was dapper met die vertroue wat toesig hou oor alle gemeentes. Hulle het die groot skatte van verdienste en wysheid versamel en hul liggame, pragtig sonder ornamente, was versier met al die gunstige tekens en merke.
Hulle was verhewe in roem en glorie soos die verhewe top van die berg Sumeru. Hulle verbetere vasberadenheid so hard soos diamant, onbreekbaar in hul geloof in die Boedda, Dharma en Sangha, stort hulle die reën van ambrosia uit wat vrygestel word deur die ligstrale van die juweel van die Dharma, wat oral skyn.
Hulle stemme was perfek in voordra en resonansie en veelsydig in die spreek van alle tale. Hulle het die diepgaande relatiwiteit’s beginsel gepenetreer en die volharding van die instinktiewe geestelike gewoontes onderliggend aan alle oortuigings rakende eindigheid en oneindigheid vernietig. Hulle het vreesloos gepraat soos leeus wat die donderweer van die manjifieke leerstelling geblaas het. Ongeëwenaard het hulle alle maatstawwe oortref. Hulle was die beste kapteine vir die ontdekkingsreis van die skatte van die Dharma, die stoorkamers van verdienste en wysheid. Hulle was kundig in die weg van die Dharma, wat reguit, vreedsaam, subtiel, moeilik om te sien en moeilik is om te begryp.
Hulle was toegerus met die wysheid wat in staat is om die gedagtes van lewende wesens te verstaan, sowel as hul kom en gaan. Hulle is ingewy met die salwing van die weergalose gnosis (intuïtiewe kennis) van die Boedda. Met hul verbetere vasberadenheid het hulle die tien magte, die vier vreesloosheid en die agtien spesiale eienskappe van die Boedda bereik.
Hulle het die skrikwekkende afgrond van die slegte migrasies oorgesteek en tog het hulle vrywillig reïnkarnasie aangeneem in alle migrasies ter wille van die dissiplinering van lewende wesens. Magtige konings van medisyne wat al die siektes van passies verstaan, kon hulle die medisyne van die Dharma wyslik toepas. Hulle was onuitputlike myne van onbeperkte deugde en hulle het ontelbare Boedda-velde verheerlik met die prag van hierdie deugde. Hulle het groot voordeel verleen toe hulle gesien, gehoor of selfs genader is. Sou 'n mens hulle prys vir ontelbare honderdduisende eeue, sou 'n mens steeds nie hul magtige oorvloed van deugde kon uitput nie.
Hierdie wysheids-strewelinge was genaamd: Samadarsana, Asamadarsana, Samadhivikurvitaraja, Harmesvara, Dharmaketu, Prabhaketu, Prabhavyuha, Ratnavyuha, Mahavyuha, Pratibhanakuta, Ratnakuta, Ratnapani, Ratnamudrahasta, Nityapralambahasta, Nityotksipthasta, Nityatapta, Nityamuditendriya, Pramodyaraja, Devaraja, Pranidhanapravesaprapta, Prasiddhapratisamvitprapta, Gaganaganja, Ratnolkaparigrhita, Ratnasura, Ratnapriya, Ratnasri, Indrajala, Jaliniprabha, Niralambanadhyana, Prajnakuta, Ratnadatta, Marapramardaka, Vidyuddeva, Vikurvanaraja, Kutanimittasamatikranta, Simhanadanadin, Giryagrapramardiraja, Gandhahastin, Gandhakunjaranaga, Nityodyukta, Aniksiptadhura, Pramati, Sujata, Padmasrigarbha, Padmavyuha, Avalokitesvara, Mahasthamaprapta, Brahmajala, Ratnadandin, Marakarmavijeta, Ksetrasamalamkara, Maniratnacchattra, Suvarnacuda, Manicuda, Maitreya, Manjusrikumarabhuta (en sovoorts), met die res van die twee-en-dertig duisend.
Daar was ook tienduisend Brahmas (gode) teenwoordig, aan hul hoof, Brahma Sikhin, wat uit die Ashoka-heelal met sy vier sektore gekom het om die Boedda te sien, te vereer en te dien en die Dharma uit sy eie mond te hoor. Daar was twaalf-duisend gode, uit verskillende vier sektor-heelalle. En daar was ander magtige gode: wêreld beskermers, magtige langlewende slangagtige wesens (nagas), dienaars van Vaiśravaṇa (yakshas), geure-eters (gandharvas), titane (asuras), reusagtige mensagtige- roofvoëls (garudas), mitiese half-mens half-dierlike wesens (kimnaras) en magtige drake (mahoragas). Laastens was daar die viervoudige gemeenskap van monnike, none, leke-mans en leke-vrouens.
Die Boedda, dus omring en vereer deur hierdie menigtes van honderd-duisende lewende wesens, het op 'n majestueuse leeu-troon gesit en die Dharma begin onderrig. Deur al die menigtes te oorheers, net soos Sumeru, die koning van berge, hoog oor die oseane doem, het die Boedda geglinster soos hy op die leeu-troon sit.
Daarna het die streweling Ratnakara van Licchavi met vyfhonderd Licchaviaan-jeugdiges, elk met 'n kosbare sambreel van sewe verskillende soorte juwele, uit die stad Vaisali gekom en hom by die bos van Amrapali aangemeld. Elkeen het die Boedda genader, voor sy voete gebuig, hom sewe keer kloksgewys omsingel, hul kosbare sambreel as offer neergelê en een kant gaan sit.
Nadat al hierdie kosbare sambrele neergelê is, is hulle skielik deur die wonderbaarlike krag van die Boedda omskep in 'n enkele kosbare afdak wat so groot was dat dit 'n bedekking vir hierdie hele miljard wêreld-sterrestelsel gevorm het. Die oppervlak van die hele miljardwêreld-sterrestelsel is weerspieël in die binnekant van die groot kosbare afdak, waar die totale inhoud van hierdie sterrestelsel gesien kon word: onbeperkte herehuise van sonne, mane en sterreliggame; die koninkryk van die gode,nagas, yakshas, gandharvas, asuras, garudas, kimnaras en mahoragas, sowel as die koninkryk van die vier Maharajas; die koning van die berge - berg Sumeru; berg Himadri,berg Mucilinda, berg Mahamucilinda, berg Gandhamadana, berg Ratnaparvata, berg Kalaparvata, berg Cakravada, berg Mahacakravada; al die groot oseane, riviere, baaie, seestrome, strome, spruite en fonteine; laastens al die dorpe, woonbuurte, stede, hoofstede, provinsie en die wildernisse. Dit alles kon duidelik deur almal gesien word. En die stemme van al die Boeddas van die tien rigtings kon gehoor word wat hul leerstellings van die Dharma in al die wêrelde verkondig, die geluide wat weergalm in die ruimte onder die groot kosbare afdak.
By die aanskou van die manjifieke wonderwerk wat deur die bonatuurlike krag van die Boedda veroorsaak was, was almal in ekstase, betower, verbaas, verheug, tevrede en gevul met ontsag en vrede. Hulle het almal voor die Tathágata neergebuig, met palms saamgedruk, het hulle eenkant gaan sit en aandagtig na hom gekyk. Die jong Licchaviaan, Ratnakara, kniel met sy regterknie op die grond, lig sy hande op; palms saamgedruk in saluut vir die Boedda en prys hom met die volgende lofsang:
Suiwer is jou oë, breed en mooi, soos die kroonblare van 'n blou lotus.
Rein is jou bewussyn, nadat jy die opperste transendensie van alle transendensies ontdek het.
Onmeetlik is die oseaan van jou deugde, die opbou van jou goeie dade.
Jy bevestig die weg van vrede.
O, magtige liggaamlike-selfkastyder, gehoorsaamheid aan jou!
Leier, temmer van mense, ons aanskou die openbaring van u wonderwerk.
Die uitstekende en stralende velde van die Boeddas verskyn voor ons,
En jou uitgebreide geestelike leringe, wat lei tot onsterflikheid
Laat hulself deur die hele uitspansel van die ruimte hoor.
Dharma-Koning, jy regeer met die Dharma jou opperste Dharma-koninkryk,
En skenk daardeur die skatte van die Dharma aan alle lewende wesens.
Kundig in die diep analise van fenomena, leer jy hul uiteindelike betekenis.
Soewereine Heer van Dharma, gehoorsaamheid aan jou.
Al hierdie dinge ontstaan afhanklik van oorsake,
Tog bestaan hulle nie maar nog minder nie-bestaan hulle nie.
Daarin is nie ego of pleër van dade nie nie,
Tog verloor geen aksie; goed of kwaad, die gevolge daarvan nie.
Dit is jou onderrig (leerstelling).
O Shakyamuni, wat die kragtige dienaars van Mara (Satan) verower,
Jy het vrede, onsterflikheid en die blydskap van daardie opperste verligting gevind,
Wat nie deur enige onder die heterodoks gerealiseer word nie,
Alhoewel hulle hul gevoel, denke en verstandelike prosesse arresteer.
O Wonderlike Koning van Dharma,
Jy het die wiel van Dharma voor mense en gode gedraai,
Met sy drievoudige revolusie, sy veelvuldige aspekte,
Sy suiwerheid van die natuur en sy uiterste vrede;
En daardeur is die Drie Juwele onthul.
Diegene wat goed gedissiplineerd is deur u kosbare Dharma
Is vry van ydele verbeeldings en altyd diep vreedsaam.
Opperste dokter, jy maak 'n einde aan geboorte, verval, siekte en sterfte (dood).
Onmeetlike Oseaan van deug(de), gehoorsaamheid aan jou!
Soos die berg Sumeru, is jy onaangeraak deur eer of veragting.
Jy maak geen onderskeid tussen morele wesens en immorele wesens.
In gelykheid is jou bewussyn soos die lug.
Wie sou nie so 'n kosbare juweel van 'n wese eer nie?
Groot Wysbegeerte, in al hierdie menigtes wat hier bymekaargekom het,
Wie na jou aangesig kyk met harte wat opreg is in die geloof,
Elke wese aanskou die Oorwinnaar, asof net voor hom/haarself.
Dit is 'n spesiale kwaliteit van die Boedda.
Al spreek die Boedda met net een stem,
Die aanwesiges hoor dieselfde stem anders,
En elkeen verstaan in sy eie taal volgens sy eie behoeftes.
Dit is 'n spesiale kwaliteit van die Boedda.
Uit die leier se daad om met 'n enkele stem te praat,
Sommige ontwikkel bloot 'n instink vir die onderrig, sommige bereik realisering,
Sommige vind pasifisering van al hul twyfel.
Dit is 'n spesiale kwaliteit van die Boedda.
Eerbetoon aan u wat die mag van leierskap en die tien magte beveel!
Eer aan u wat vreesloos is!
Gehoorsaamheid aan u, leier van alle lewende wesens,
Wie die spesiale eienskappe ten volle manifesteer!
Gehoorsaamheid aan u wat die slawerny van alle boeie verbreek het!
Eerbetoon aan u wat, nadat u verder gegaan het, op vaste grond staan!
Gehoorsaamheid aan u wat die lydende wesens red!
Gehoorsaamheid aan u wat nie in die transmigrasies vertoef nie!
U assosieer met lewende wesens deur gereeld hul transmigrasies te besoek.
Tog is u bewussyn bevry van alle transmigrasies.
Net soos die lotus, gebore uit modder, nie daardeur besmet word nie,
Die lotus van die Boedda behou dus die besef van kalm-leegheid.
U maak alle tekens in alle fenomena oral tot niet.
U is glad nie onderworpe aan enige wens vir enigiets nie.
Die wonderbaarlike krag van die Boedda is ondenkbaar.
Ek buig voor U, wat nêrens staan nie, soos oneindige ruimte.
Toe spreek die jong Licchaviaan, Ratnakara, nadat hy die Boedda met hierdie verse vereer het, verder:
"Heer, hierdie vyfhonderd jong Licchaviane is werklik op pad na onverskrokke, volmaakte verligting en hulle het gevra wat die wysheid-strewelingse suiwering van die Boedda-veld is. Asseblief Heer, verduidelik aan hulle die wysheid-streweling se suiwering van die Boedda-veld!"
Op hierdie versoek het die Boedda sy goedkeuring aan die jong Licchaviaan, Ratnakara, gegee: "Uitstekend, uitstekend, jong man! Jou vraag aan die Tathágata oor die suiwering van die Boedda-veld is inderdaad goed. Daarom, jong man, luister aandagtig en onthou! Ek sal die suiwering van die Boedda-veld van die wysheid-streweling aan jou verduidelik."
"Baie goed, Heer," antwoord Ratnakara en die vyfhonderd jong Licchaviane en hulle maak hulle gereed om te luister.
Die Boedda het gesê: "Edele seuns, 'n Boedda-veld van wysheid-strewelinge is 'n veld van lewende wesens. Hoekom so? 'n Wysheid-streweling omhels 'n Boedda-veld in dieselfde mate as wat hy die ontwikkeling van lewende wesens veroorsaak. Hy omhels 'n Boedda-veld in dieselfde mate as wat lewende wesens gedissiplineerd raak. Hy omhels 'n Boedda-veld in dieselfde mate dat lewende wesens deur ingang na 'n Boedda-veld aan die Boedda-gnosis bekend gestel word. Hy omhels 'n Boedda-veld in dieselfde mate dat lewende wesens deur ingang in daardie Boedda-veld hul heilige geestelike fakulteite verhoog. Hoekom so? Edele seun, 'n Boedda-veld van wysheid-streweling spruit uit die doelwitte van lewende wesens.
Byvoorbeeld, Ratnakara, as 'n mens in leë ruimte wil bou, kan 'n mens voortgaan ten spyte van die feit dat dit nie moontlik is om enigiets in leë ruimte te bou of te versier nie. Op dieselfde wyse as 'n wysheid-streweling, wat goed weet dat alle dinge soos leë ruimte is, 'n Boedda-veld wil bou om lewende wesens te ontwikkel, kan hy voortgaan, ondanks die feit dat dit nie moontlik is om 'n Boedda-veld in leë ruimte te bou of te versier nie.
Tog, Ratnakara, 'n wysheid-streweling se Boedda-veld is 'n veld van positiewe denke. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens vry van skynheiligheid en bedrog in sy Boedda-veld gebore word.
Edele seun, 'n wysheid-streweling se Boedda-veld is 'n veld van hoë vasberadenheid. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat die twee stoorkamers geoes het en die wortels van deugde geplant het, in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld is 'n veld van deugsame toepassing. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat volgens alle deugsame beginsels leef, in sy Boedda-veld gebore word.
'n Boedda-veld van 'n wysheid-streweling is die prag van die opvatting van die gees van verligting. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat werklik aan die Groot Voertuig (Mahayana) deelneem, in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld is 'n veld van vrygewigheid. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat al hul besittings weggee, in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld is 'n veld van verdraagsaamheid. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens met die transendensies van verdraagsaamheid, dissipline en die voortreflike beswyming (dus mooi bekleed met die twee-en-dertig gunstige tekens) - in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld is 'n veld van meditasie. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat eweredig gebalanseerd is deur bewustheid en aandagtigheid in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld is ʼn veld van wysheid. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat vir die uiteindelike (Nirvana) bestem is, in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld bestaan uit die vier onmeetbare dinge. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat in liefde, deernis, vreugde en onpartydigheid leef, in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld bestaan uit die vier maniere van eenwording. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat deur al die bevrydings bymekaar gehou word, in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld is vaardigheid in bevrydende tegniek.
Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat vaardig is in alle bevrydende tegnieke en aktiwiteite in sy Boedda-veld gebore word.
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld bestaan uit die sewe-en-dertig hulpmiddels tot verligting. Lewende wesens wat hul pogings wy aan die vier fokuspunte van bewustheid, die vier regte pogings, die vier basisse van magiese krag, die vyf geestelike fakulteite, die vyf sterk punte, die sewe faktore van verligting en die agt takke van die heilige weg sal in sy Boedda-veld gebore word
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld is sy gedagtes van totale toewyding. Wanneer hy verligting bereik, sal die ornamente van alle deugde in sy Boedda-veld verskyn."
'n Wysheid-streweling se Boedda-veld is die leerstelling wat die agt teenspoed uitroei. Wanneer hy verligting bereik, sal die drie slegte migrasies ophou, en daar sal nie iets soos die agt teenspoed in sy Boedda-veld wees nie. "
'n Boedda-veld van 'n wysheid-streweling bestaan uit sy persoonlike nakoming van die fundamentele voorskrifte en sy selfbeheersing om ander vir hul oortredings te blameer. Wanneer hy verligting bereik, sal selfs die woord 'misdaad' nooit in sy Boedda-veld genoem word nie.
'n Boedda-veld van 'n wysheid-streweling is die suiwerheid van die weg van die tien deugde. Wanneer hy verligting bereik, sal lewende wesens wat verseker van ʼn lang lewe, besit groot rykdom, kuis gedrag, versterk deur ware spraak, saggeaard, vry van verdelende intriges en probeer gedurig faksies versoen, verhelderend in hul gesprekke, vry van afguns, vry van kwaadwilligheid en toegerus met perfekte sienings, sal gebore word in sy Boedda-veld.
Dus, edele seun, net soos die wysheid-streweling se skepping van die gees van verligting, so is sy positiewe denke. En net soos sy positiewe gedagte, so is sy deugsame toepassing.
Sy deugsame toepassing is gelykstaande aan sy hoë voornemens, sy hoë voornemens is gelykstaande aan sy vasberadenheid, sy vasberadenheid is gelykstaande aan sy praktyk, en sy praktyk is gelykstaande aan sy totale toewyding, sy totale toewyding is gelykstaande aan sy bevrydende tegniek, sy bevrydende tegniek is gelykstaande aan sy ontwikkeling van lewende wesens, en sy ontwikkeling van lewende wesens is gelykstaande aan die suiwerheid van sy Boedda-veld.
Die suiwerheid van sy Boedda-veld weerspieël die suiwerheid van lewende wesens; Die reinheid van die lewende wesens weerspieël die suiwerheid van sy gnosis; Die suiwerheid van sy gnosis weerspieël die suiwerheid van sy leerstelling; die suiwerheid van sy leerstelling weerspieël die suiwerheid van sy transendentale praktyk; en die suiwerheid van sy transendentale praktyk weerspieël die suiwerheid van sy eie verstand."
Daarna, magies beïnvloed deur die Boedda, het geagte Shariputra hierdie gedagte gehad: "As die Boedda-veld suiwer is slegs in die mate dat die verstand van die wysheid-streweling suiwer is, dan moes Shakamuni Boedda se gedagtes onrein gewees het toe hy besig was met sy strewe na verligting. Andersins, hoe kan hierdie Boedda-veld so onrein lyk?"
Die Boedda, wat telepaties die gedagte van eerbiedwaardige Shariputra ken, het vir hom gesê: "Wat dink jy, Shariputra? Is dit omdat die son en die maan onrein is dat diegene blind van geboorte af, hulle nie sien nie?"
Shariputra het geantwoord: "Nee, Heer. Dit is nie so nie. Die fout lê by diegene blind van geboorte af en nie by die son en maan nie
Die Boedda verklaar toe: "Op dieselfde manier, Shariputra, is die feit dat sommige lewende wesens nie die wonderlike vertoning van deugde van die Boedda-veld van die Tathágata aanskou nie, is te wyte aan hul eie onkunde. Dit is nie die Tathágata se skuld nie. Shariputra, die Boedda-veld van die Tathágata is suiwer maar jy sien dit nie."
Toe sê die god genaamd Sikhin vir geagte Shariputra: "Shariputra, moenie sê dat die Boedda-veld van die Tathágata onrein is nie. Geagte Shariputra, die Boedda-veld van die Tathágata is suiwer. Ek sien die pragtige uitgestrektheid van die Boedda-veld van die heer Shakyamuni as gelyk aan die prag van byvoorbeeld die wonings van die hoogste gode.
Toe sê die eerbiedwaardige Shariputra vir die god Sikhin: "Wat my betref, o Sikhin, ek sien hierdie groot aarde, met sy hoogte- en laagtepunte, berge en dale, sy dorings, sy afgronde, sy pieke en duiselagtige dieptes, asof dit heeltemal gevul is met stank."
Die god Sikhin antwoord, "Die feit dat u, geagte Shariputa, so ʼn Boedda-veld as onrein sien, is ʼn sekere teken dat daar hoë en lae in jou bewussyn is en dat jou positiewe denke aangaande die Boedda-gnosis ook nie rein is nie. Geagte Shariputra, diegene wie se bewussyn onpartydig is teenoor alle lewende wesens en wie positiewe denke teenoor die Boedda-gnosis rein is, sien hierdie Boedda-veld as perfek suiwer."
Daarna het die Boedda die grond van hierdie biljoen-wêreld heelal met sy groot toen geraak en skielik was dit verander in ʼn groot massa waardevolle juwele; ʼn manjifieke verskeidenheid van honderd-duisende groepe van skaars edel gesteenstes totdat dit gelyk het soos van die heelal van die Tathágata Ratnavyuha, genaamd Anantagunaratnavyuha. Almal in die byeenkoms was verwonderd en elkeen het hom/haar waargeneem sittend op ʼn kroon van juweel-versierde lotuses.
Toe sê die Boedda vir geagte Shariputra, "Shariputra, sien jy hierdie prag van die deugde van die Boedda-veld?"
Shariputra antwoord, "Ek sien dit my Heer! Hier voor my is ʼn verskyning van prag soos ek nog nooit vantevore gehoor of gesien het nie!"
Die Boedda sê, "Shariputra, hierdie Boedda-veld is altyd so rein maar die Tathágata veroorsaak dat blyk asof dit ontsier is deur baie foute om sodoende die vervolmaking van lae klas wesens te kan laat plaasvind. Byvoorbeeld, Shariputra, die gode van Trayastrimsa hemel neem almal hul voedsel van ʼn enkele waardevolle bron, nogtans die nektaar wat elkeen voed, verskil volgens die verskille in die verdienste wat elkeen bymekaar gemaak het. Net so, Shariputra, lewende wesens gebore in dieselfde Boedda-veld sien die voortreflike prag van die deugde van die Boedda-velde van die Boeddas volgens hul eie graad van suiwerheid."
Toe hierdie prag van die skoonheid van die deugde van die Boedda-veld uitskyn, het vier-en-tagtigduisend wesens die gees van ongeëwenaarde volmaakte verligting bedink en die vyfhonderd Liccaviaan-jeugdiges wat die jong Licchaviaan Ratnakara vergesel het, het almal die ooreenstemmende verdraagsaamheid van uiteindelike geboorteloosheid bereik.
Daarna het die Boedda sy magiese krag onttrek en meteens het die Boedda-veld terug gekeer tot normale voorkoms. Toe het beide die mense en gode wat vasgeklou het aan die dissipel-voertuig, hierdie gedagte, "Helaas! Alle gefabriseerde dinge is nie-permanent."
Daardeur het twee-en-dertigduisend lewende wesens hul onberispelike, onbesmete Dharma-oog ten opsigte van alle dinge gesuiwer. Die agtduisend monnike is bevry van hul geestelike verontreinigings en het die toestand van nie-gryp bereik. En die vier-en-tagtig duisend lewende wesens wat toegewy was aan die grootsheid van die Boedda-veld, nadat hulle verstaan het dat alle dinge van nature maar magiese skeppings is, het almal in hul eie gedagtes die gees van onverskrokke, heeltemal volmaakte verligting bedink.
2. Ondenkbare vaardigheid in bevrydende tegnieke
Gedurende daardie tyd het daar in die goot stad van Vaisali ʼn sekere Licchaviaan, genaamd Vimalakirti gewoon. Nadat hy Boeddas van die verre verlede bedien het, het hy wortels van deugde gegenereer deur hulle te vereer en offerande aan te bied. Hy het verdraagsaamheid sowel as welsprekendheid bekom. Hy het “gespeel” met supernormale kennis. Hy het die mag van inkantasies en vreesloosheid bekom. Hy het alle demone en vyande oorwin. Hy het die diepgaande weg van die Dharma gepenetreer. Hy was bevry deur die transedensie van wysheid. Sy realisering het hy geintegreer met vaardigheid in bevrydende tegniek en dus was hy kundig om die gedagtes en handelinge van lewende wesens te ken. Hy ken die sterkte of swakheid van hul fakuliteite en geseënd met ongeëwenaarde welsprekendheid, onderrig hy die Dharma geskik vir elkeen. Hy het homself energiek toegepas in die weë van die Groot Voertuig (Mahayana), hy het dit ook verstaan en het sy take met groot waardigheid afgehandel. Hy het geleef met die portuur van 'n Boedda en sy verhewe intelligensei was so wyd soos ʼn oseaan. Hy is geprys, vereer en aanbeveel deur al die Boeddas en is gerespekteer deur Indra, Brahma en al die hemelse konings (Lokapalas). Om lewende wesens te help ontwikkel met sy vaardigheid in die bevrydende tegniek het hy in die groot stad Vaisali gewoon.
Hy het ʼn reine moraliteit handhaaf om sodoende die immorele wesens te beskerm. Hy handhaaf verdraagsaamheid en self beheersing om sodoende wesens wie kwaad, wreed, geweldadig en brutaal was, te verenig. Hy was uitermatig energiek om sodoende mense wat lui was, te inspireer. Hy het konsentrasie, bewustheid en meditasie handhaaf om sodoende die geestelike versteurdes te help. Hy het beslisende wysheid bekom om sodoende om die dwase te onderhou.
Hy dra die wit klere van die leke-navolger maar leef onberustelik soos ʼn godsdienstige toegewyde. Hy leef die huislike lewe maar het afsydig gebly van die die koninkryk van begeertes, die koninkryk van suiwer materie en die immateriële. Hy het ʼn seun, ʼn vrou en vroulike dienaars maar altyd handhaaf hy seksuele selfdissipline. Dit skyn asof hy omring is deur bediendes maar nogtans leef hy in afsondering. Dit lyk asof hy met ornamente versier was maar was altyd toegerus met die gunstige tekens en merke. Hy blyk om te eet en drink maar neem voedsel in van die smaak van meditasie. Hy maak sy verskyning op die sportsvelde en in die dobbel plekke maar sy doel was nog altyd om diegene wat geheg is aan speletjies en dobbel te ontwikkel. Hy besoek gewilde heterdokse leermeesters maar nogtans openbaar onwikbare toegewydheid aan die Boedda. Hy verstaan die alledaags en transendensiele wetenskappe en esoteriese praktyke nogtans verheug hom ten alle tye in die plesier van die Dharma. Hy meng met alle groepe maar was nogtans gerespeteer as die mees uitstaande tussen almal.
Sodat hy in harmonie met mense kon wees het hy met die oudstes, die middeljariges en die jeudiges geassosieer maar nogtans in harmonie met die Dharma gespreek en opgetree. Hy was betrokke met alle soorte besighede maar het nogtans geen belangstelling in wins of besitting getoon nie. Hy daag op by kruis paaie en op die hoeke van strate om sodoende lewende wesens te onderrig en om hulle te verdedig en neem deel in regerings aktiwiteite. Om mense van die Hinayana weg te keer en hulle by die Mahayana te betrek, verskyn hy onder luisteraars en leermeesters van die Dharma. Om kinders te onderrig en te ontwikkel, het hy alle skole besoek. Om die euwels van begeerte te demonstreer, het hy selfs die bordele binnegegaan. Om dronkaards in korrekte bewustheid te vestig, het hy al die kabarette binne gegaan.
Hy is vereer as die sakeman onder sakemanne omdat hy die prioriteit van die Dharma getoon het. Hy is vereer as die verhuurder onder verhuurders omdat hy afstand gedoen het van die aggressiwiteit van eienaarskap. Hy is vereer as die kryger onder krygers omdat hy uithouvermoë, vasberadenheid en sterkte gekweek het. Hy is vereer as die aristokraat onder aristokrate omdat hy trots, ydelheid en arrogansie onderdruk het. Hy is vereer as die amptenaar onder amptenare omdat hy die funksies van die regering volgens die Dharma gereguleer het. Hy is vereer as die prins van vorste omdat hy hul gehegtheid aan koninklike plesier en soewereine mag omgekeer het. Hy is vereer as 'n gekastreerde in die koninklike harem omdat hy die jong dames volgens die Dharma geleer het.
Hy was verenigbaar met gewone mense omdat hy die uitnemendheid van gewone meriete waardeer het. Hy is vereer as die Indra onder Indras omdat hy hulle die tydelikheid van hul heerskappy getoon het. Hy is vereer as die Brahma onder Brahmas omdat hy hulle die besondere uitnemendheid van gnosis gewys het. Hy is vereer as die hemelse koning (Lokapala) onder die hemelse konings (Lokapalas) omdat hy die ontwikkeling van alle lewende wesens bevorder het.
So woon die Licchaviaan Vimalakirti in die groot stad Vaisali, toegerus met 'n oneindige kennis van vaardigheid in bevrydende tegnieke.
Daardie tyd, gegewe hierdie vaardigheid in bevrydende tegniek, het Vimalakirti homself gemanifesteer asof siek. Om navraag te doen oor sy gesondheid het die koning, die amptenare, die edelmanne, die jeugdiges, die aristokrate, die husibewoners, die besigheids manne, die dorpsmense, die plaasmense en die duisende ander lewende wesens vanaf die magtige stad Vaisalie gekom en die siek Vimalkirti besoek. Toe hulle daar aankom het Vimalakirti hulle die Dharma geleer; eerste het hy sy bespreking met die aktualiteit van die vier hoof elemente begin:
"Vriende, hierdie liggaam is nie-permanent, broos, swak en onwaardig om te vertrou. Dit is so onsubstantief, bederfbaar, kort-lewend, vol pyn, gevul met siektes en onderhewig aan veranderinge. Dus, my vriende, aangesien hierdie liggaam slegs 'n vaartuig van baie siektes is, vertrou wyse manne nie daarop nie. Hierdie liggaam is soos 'n bol skuim en kan geen druk verdra nie. Dit is soos 'n waterborrel wat nie baie lank bly nie. Dit is soos 'n skynbeeld, gebore uit die aptyt van die passies. Dit is soos die stam van die plantain-boom met geen kern nie. Helaas! Hierdie liggaam is soos 'n masjien, 'n verband van bene en senings. Dit is soos 'n magiese illusie, bestaande uit vervalsings. Dit is soos 'n droom, 'n onwerklike visie. Dit is soos 'n refleksie, synde die beeld van vorige aksies. Dit is soos 'n eggo, afhanklik van kondisionering. Dit is soos 'n wolk wat gekenmerk word deur onstuimigheid en ontbinding. Dit is soos die stam van die plantain-boom, wat geen kern het nie. Dit is soos 'n weerligstraal, onstabiel en elke oomblik onder hewig aan verval. Die liggaam is eienaarloos, aangesien dit die produk van 'n verskeidenheid toestande is.
"Hierdie liggaam is bewegingloos, soos die aarde; onbaatsugtig, soos water; leweloos, soos vuur; onpersoonlik, soos die wind; en nie-substansieel, soos ruimte. Hierdie liggaam is onwerklik, aangesien dit 'n kombinasie van die vier hoofelemente is. Dit is nietig, bestaan nie as self of as selfbesef nie. Dit is leweloos, soos gras, bome, mure, kluite grond en hallusinasies. Dit is ongevoelig en word soos 'n windpomp gedryf. Dit is vuil, synde 'n samevoeging en kombinasie van die elemente. Dit is vals, om vet te word om gebreek en vernietig te word, ten spyte daarvan dat dit gesalf en gemasseer word. Dit word geteister deur die vierhonderd en vier siektes. Dit is soos 'n ou put, voortdurend oorweldig deur ouderdom. Die duur daarvan is nooit seker nie - seker is slegs die einde (dood) daarvan. Hierdie liggaam is 'n kombinasie van elemente en sintuiglike media, wat vergelykbaar is met onderskeidelik moordenaars, giftige slange en 'n leë stad.
Daarom moet so 'n liggaam jou walg. U moet wanhoop daaroor en u moet bewondering wek vir die liggaam van die Tathágata.
"Vriende, die liggaam van 'n Tathágata is die liggaam van Dharma, gebore uit gnosis. Die liggaam van 'n Tathágata is gebore uit die skatkamers van verdienste en wysheid. Dit is gebore uit moraliteit, van meditasie, van wysheid, van die bevrydings en uit die kennis en visie van bevryding. Dit word gebore uit liefde, deernis, vreugde en onpartydigheid. Dit is gebore uit liefdadigheid, dissipline en selfbeheersing. Dit is gebore uit die weg van tien deugde. Dit word gebore uit geduld en sagmoedigheid. Dit word gebore uit die wortels van deugde wat deur vaste pogings geplant word. Dit word gebore uit die konsentrasies, die bevrydings, die meditasies en die absorpsies. Dit word gebore uit leer, wysheid en bevrydende tegniek. Dit is gebore uit die sewe-en-dertig hulpmiddels tot verligting. Dit is gebore uit geestelike stilte en transendentale analise. Dit is gebore uit die tien magte, die vier vreesloosheid en die agtien spesiale eienskappe. Dit is gebore uit al die transendensies. Dit is gebore uit wetenskappe en superkennis. Dit is gebore uit die wegdoen en verlating van alle bose eienskappe en uit die versameling van alle goeie eienskappe. Dit is gebore uit die waarheid. Dit is gebore uit die werklikheid. Dit word gebore uit bewuste bewustheid.
"Vriende, die liggaam van 'n Tathágata is gebore uit ontelbare goeie werke. Na so 'n liggaam moet jy jou aspirasies wend en om die siektes van die hartstogte van alle lewende wesens uit te skakel, moet jy die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink.
Terwyl Vimalakirti dus die Dharma geleer het aan diegene wat oor sy siekte kom navraag doen het, het baie honderdduisende lewende wesens die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink.
3. Die dissipels se onwilligheid om Vimalakirti te besoek
Toe dink Vimalakirti by homself: "Ek is siek, lê op my bed van pyn maar die Tathágata, die heilige, die volkome bekwame Boedda, beskou of ontferm hom nie oor my nie en stuur niemand om navraag te doen na my siekte nie."
Die Boedda het hierdie gedagte in die bewussyn van Vimalakirti geken en vir die eerbiedwaardige Shariputra gesê: "Shariputra, gaan stel ondersoek in na die siekte van Vimalakirti."
Nadat hy aangespreek is, het die eerbiedwaardige Shariputra die Boedda geantwoord: "Heer, ek is inderdaad huiwerig om die Vimalakirti oor sy siekte te gaan vra. Hoekom? Ek onthou eendag, toe ek aan die voet van 'n boom in die bos gesit het, geabsorbeer in nadenke, het Vimalakirti na die voet van daardie boom gekom en vir my gesê: 'Geagte Shariputra, dit is nie die manier om jouself in nadenke op te neem nie. U moet uself in nadenke opneem sodat geen liggaam of gees oral in die drievoudige wêreld verskyn nie. U moet uself in nadenke opneem op so 'n manier dat u alle gewone gedrag kan openbaar sonder ophou. U moet uself so in nadenke opneem dat u die aard van 'n gewone persoon kan manifesteer sonder om u gekweekte geestelike aard te laat vaar. U moet uself in nadenke opneem sodat die gees nie binne gaan sit of beweeg na eksterne vorme nie. U moet uself so in nadenke opneem dat die sewe-en-dertig hulpmiddels tot verligting sonder afwyking van enige oortuigings manifesteer. U moet uself so in nadenke opneem dat u in bevryding vrygelaat word sonder om die passies wat die domein van die wêreld is, te laat vaar.
"Geagte Shariputra, diegene wat op so 'n manier in hulself absorbeer in meditasie, word deur die Boedda verklaar om werklik in geabsorbeerde meditasie te wees.'
"Heer, toe ek hierdie lering hoor, kon ek nie antwoord nie en het stilgebly. Daarom is ek huiwerig om daardie goeie man oor sy siekte te gaan uitvra."
Toe het die Boedda aan die eerbiedwaardige Maha-Maudgalyayana gesê: "Maudgalyayana, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om navraag te doen oor sy siekte." (Maha is 'n titel wat "Groot/Magtig" beteken).
Maudgalyayana het geantwoord: "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na die Licchaviaan Vimalakirti te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Hoekom? Ek onthou eendag toe ek die Dharma aan die huisbewoners op 'n plein in die groot stad Vaisali geleer het en die Licchaviaan Vimalakirti aangekom het en vir my gesê het: 'Geagte Maudgalyayana, dit is nie die manier om die Dharma aan die huisbewoners (in hul wit klere) te leer nie. Die Dharma moet volgens die werklikheid geleer word.
Geagte Maudgalyayana, die Dharma is sonder lewende wesens want dit is vry van die sustansie/stof van lewende wesens.
Dit is onbaatsugtig want dit is vry van die stof van begeerte. Dit is leweloos want dit is vry van geboorte en sterfte. Dit is sonder persoonlikhede want dit doen weg met vorige oorsprong en toekomstige bestemmings.
"Die Dharma is vrede en kalmte want dit is vry van begeertes. Dit word nie 'n voorwerp nie want dit is vry van woorde en letters; dit is onuitspreeklik en dit oortref alle beweging van die bewusheid.
"Die Dharma is alomteenwoordig want dit is soos oneindige ruimte. Dit is sonder kleur, tekens of vorm want dit is vry van alle prosesse. Dit is sonder die begrip "myne", want dit is vry van die gewone idee van besit. Dit is sonder die konsep van ‘myne’, want dit is vry van verstand, denke of bewussyn. Dit is onvergelykbaar want dit het geen antiteses nie. Dit is sonder veronderstelling van voorwaardelikheid omdat dit nie aan oorsake voldoen nie.
Dit deurdring eweredig alle fenomena want almal is ingesluit in die uiteindelike koninkryk. Dit voldoen aan die werklikheid deur middel van die proses van nie-konformiteit. Dit bly by die werklikheidsgrens want dit is heeltemal sonder fluktuasie. Dit is onbeweeglik want dit is onafhanklik van die ses voorwerpe van sintuie. Dit is sonder om te kom en te gaan want dit staan nooit stil nie. Dit bestaan uit kalm-leegheid, is merkwaardig deur tekenloosheid en is vry van vermoede en verwerping as gevolg van begeerteloosheid. Dit is sonder vestiging en verwerping, sonder geboorte of vernietiging (sterfte). Dit is sonder enige fundamentele bewussyn wat die omvang van oog, oor, neus, tong, liggaam en denke oorskry. Dit is sonder hoogheid en laagheid. Dit bly sonder beweging of aktiwiteit.
"Geagte Maudgalyayana, hoe kan daar 'n lering wees ten opsigte van so 'n Dharma? GeagteMaudgalyayana, selfs die uitdrukking "om die Dharma te leer" is aanmatigend en diegene wat daarna luister, luister na vermoede. Geagte Maudgalyayana, waar daar geen aanmatigende woorde is nie, is daar geen leermeester van die Dharma nie, niemand om te luister nie en niemand om te verstaan nie. Dit is asof 'n denkbeeldige persoon die Dharma aan denkbeeldige mense sou leer
"Daarom moet jy die Dharma onderrig deur bogenoemde in gedate te hou. U moet vaardig wees ten opsigte van die geestelike fakulteite van lewende wesens. Deur middel van die korrekte visie van die wysheidsoog, wat die groot deernis openbaar, die welwillende aktiwiteit van die Boedda erken. U bedoelings suiwer; die definitiewe uitdrukkings van die Dharma verstaan, moet u die Dharma onderrig sodat die kontinuïteit van die drie juwele nooit onderbreek kan word nie.
"Heer, toe Vimalakirti so gepraat het, het agthonderd huisbewoners in die skare die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink en ek was self sprakeloos. Daarom, Heer, is ek inderdaad huiwerig om na hierdie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte.
Toe sê die Boedda vir die eerbiedwaardige Maha-Kasyapa: "Maha-Kasyapa, jy gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om navraag te doen oor sy siekte."
Maha-Kasyapa antwoord: "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na die Licchaviaan Vimalakirti te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Waarom? Ek onthou eendag, toe ek in die straat was van die armes om my kos te bedel, het Vimalakirti daar aangekom en vir my gesê: 'Geagte Maha-Kasyapa, om die huise van die rykes te vermy en die huise van die armes te bevoordeel - dit is partydigheid in welwillendheid. Geagte Maha-Kasyapa, jy moet nabetraag die feit van die gelykheid van alle fenomena en jy moet te alle tye aalmoese soek met inagneming van alle lewende wesens. Jy moet jou kos bedel in bewustheid van die uiteindelike nie-bestaan van kos. U moet aalmoese soek om die materialisme van ander uit te skakel.
As u 'n stad binnekom, moet u die werklike leemte daarvan in gedagte hou maar u moet daardeur gaan om mans en vroue te ontwikkel. U moet huise binnegaan asof u die familie van die Boedda binnegaan. U moet aalmoese aanvaar deur niks te neem nie. U moet vorm sien soos 'n man wat van geboorte af blind is, geluide hoor asof dit eggos is, geure ruik asof dit winde is, smaak ervaar sonder enige diskriminasie, tasbare dinge raak in die bewustheid van die uiteindelike gebrek aan kontak in gnosis en weet dinge met die bewussyn van 'n denkbeeldige wese. Dit wat sonder intrinsieke sustansie en sonder verleende substansie is, brand nie. En wat nie brand nie, sal nie geblus word nie.
"Oudste Maha-Kasyapa, as u in die agt bevrydings gelyk is ('n ewewigstoestand) sonder om die agt perversies te oorskry, kan u die gelykheid van die werklikheid betree deur middel van die gelykheid van perversie en as u 'n geskenk aan alle lewende wesens en 'n offer aan al die heiliges en Boeddas kan maak uit selfs 'n enkele mate van aalmoese, dan mag jy self eet. Dus, as u eet, moet u na die offer nie beïnvloed en geraak word deur hartstogte of vry van hartstogte nie, nie betrokke by konsentrasie of vry van konsentrasie nie, nie in die wêreld leef of in bevryding bly nie.
Verder het diegene wat sulke aalmoese gee, nie groot verdienste of klein verdienste nie, nie wins of verlies nie. Hulle moet die weg van die Boedda volg, nie die weg van die dissipels nie. Slegs op hierdie manier, oudste Maha-Kasyapa, is die praktyk om aalmoese te eet, betekenisvol.
"Heer, toe ek hierdie lering hoor, was ek verbaas en het gedink: 'Eerbied aan alle strewelinge! As 'n leke wysheid-streweling met sulke welsprekendheid toegerus kan wees, wie is daar wat nie die gees van onverskrokke, volmaakte verligting sou bedink nie? Van toe af beveel ek nie meer die voertuie van die dissipels en van die afgesonderde wyses aan nie maar beveel die Mahayana (Groot Voertuig) aan. Daarom, Heer, is ek huiwerig om na hierdie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte.
Toe het die Boedda aan die eerbiedwaardige Subhuti gesê: "Subhuti, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om navraag te doen oor sy siekte."
Subhuti het geantwoord, "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na hierdie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Waarom? My Heer, ek onthou eendag, toe ek my kos gaan bedel het by die huis van die Licchaviaan Vimalakirti in die groot stad Vaisali, het hy my bak geneem en dit met smaaklike kos gevul en vir my gesê: 'Geagte Subhuti, neem hierdie kos as u die gelykheid van alle dinge verstaan, deur middel van die gelykheid van materiële voorwerpe en as u die gelykheid van al die eienskappe van die Boedda verstaan, deur middel van die gelykheid van alle dinge. Neem hierdie kos as u, sonder om begeerte, haat en dwaasheid te laat vaar, assosiasie met hulle kan vermy; as jy die weg van die enkele weg kan volg sonder om ooit die egoïstiese sienings te versteur; as jy die kennis en bevrydings kan voortbring sonder om onkunde en die hunkering na bestaan te oorwin; As u deur die gelykheid van die vyf dodelike sondes die gelykheid van bevryding bereik as jy nie bevry of gebonde is nie; as jy nie die Vier Heilige Waarhede sien nie maar tog nie die een is wat "die waarheid nie gesien het nie"; as jy geen vrug verkry het nie maar tog nie die een is wat "nie bereik het nie"; as jy 'n gewone mens is maar tog nie die eienskappe van 'n gewone mens het nie; as jy nie heilig is nie, tog nie onheilig is nie; as jy verantwoordelik is vir alle dinge maar tog vry is van enige idee rakende enige iets.
"Neem hierdie kos, geagte Subhuti, as jy, sonder om die Boedda te sien, die Dharma te hoor of die Sangha te dien, die godsdienstige lewe onder die ses heterodokse meesters onderneem; naamlik Purana Kasyapa, Maskarin Gosaliputra, Samjayin Vairatiputra, Kakuda Katyayana, Ajita Kesakambala en Nirgrantha Jnaniputra, en volg die praktyke wat hulle voorskryf.
"Neem hierdie kos, Geagte Subhuti, as jy alle valse sienings nabetraag, vind jy nie uiterstes of middel nie; as jy, vasgevang in die agt teenspoed, nie gunstige toestande kry nie; as jy die hartstogte assimileer, nie suiwering bereik nie; as die onmin van alle lewende wesens jou onenigheid is. Geagte Subhuti, as diegene wat aan julle offer, nie daardeur gesuiwer word nie; as diegene wat u kos aanbied, steeds in die drie slegte transmigrasies val; as jy met al demone assosieer; as jy alle passies bedink; as die aard van passies die aard van 'n Geagte is; as jy vyandige gevoelens teenoor alle lewende wesens het; as jy al die Boeddas verag; as jy al die leerstellings van die Boedda kritiseer; as jy nie op die Sangha (gemeenskap van dissipels) staatmaak nie; en laastens, as jy nooit die uiteindelike bevryding betree nie.'
"Heer, toe ek hierdie woorde van die Licchaviaan Vimalakirti hoor, het ek gewonder wat ek moet sê en wat ek moet doen maar ek was heeltemal in die duister. Ek was op die punt om die huis te verlaat toe die Licchaviaan Vimalakirti vir my sê: 'Geagte Subhuti, moenie hierdie woorde vrees nie en tel jou beddelaar’s bak op. Wat dink jy, geagte Subhuti, as dit 'n inkarnasie was wat geskep is deur die Tathágata wat so met jou gepraat het, sou jy bang wees?'
"Ek het geantwoord: 'Nee inderdaad, edele meneer!' Hy sê toe: 'Geagte Subhuti, die aard van alle dinge is soos illusie, soos 'n magiese inkarnasie. U moet hulle dus nie vrees nie. Waarom? Alle woorde het ook daardie aard en daarom is die wyse nie aan woorde geheg nie en vrees hulle dit ook nie. Waarom? Alle taal bestaan uiteindelik nie, behalwe as bevryding. Die aard van alle dinge is bevryding.'
"Toe Vimalakirti so gepraat het, het tweehonderd gode die suiwer leerstellige visie ten opsigte van alle dinge verkry, sonder onduidelikheid of verontreiniging en vyfhonderd gode het die inskiklike verdraagsaamheid verkry. Wat my betref, was ek sprakeloos en kon nie op hom reageer nie. Daarom, Heer, is ek huiwerig om na hierdie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte."
Toe sê die Boedda vir die eerbiedwaardige Purna-maitrayaniputra: "Purna, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om navraag te doen oor sy siekte."
Purna het geantwoord: "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na hierdie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Waarom? Heer, ek onthou eendag, toe ek die Dharma aan 'n paar jong monnike in die groot bos geleer het, het Vimalakirti daarheen gekom en vir my gesê: 'Geagte Purna, konsentreer eers op jouself, beskou die gedagtes van hierdie jong monnike en leer hulle dan die Dharma! Moenie vrot kos in 'n juweelbak sit nie! Verstaan eers die neigings van hierdie monnike en moenie kosbare saffiere met glaskrale verwar nie!
"Geagte Purna, sonder om die geestelike fakulteite van lewende wesens te ondersoek, veronderstel nie die eensydigheid van hul fakulteite nie; moenie diegene wat sonder wonde is, wond nie; moenie 'n smal weg afdwing op diegene wat na 'n groot weg streef nie; moenie probeer om die groot oseaan in die hoef-afdruk van 'n os te gooi nie; moenie probeer om die berg Sumeru in 'n mosterdkorrel te plaas nie; moenie die glans van die son verwar met die lig van 'n gloeiwurm nie; en moenie diegene wat die gebrul van 'n leeu bewonder, blootstel aan die gehuil van 'n jakkals nie!
"Geagte Purna, al hierdie monnike was voorheen besig met die Mahayana maar het die gees van verligting vergeet. Moet hulle dus nie in die dissipel-voertuig onderrig nie. Die dissipel-voertuig is uiteindelik nie geldig nie en julle dissipels is soos mense wat van geboorte af blind is met betrekking tot erkenning van die grade van die geestelike fakulteite van lewende wesens.'
'Op daardie oomblik het Vimalakirti so 'n konsentrasie bereik dat die monnike hul verskillende voormalige bestaan kon onthou, waarin hulle die wortels van deugde voortgebring het deur vyfhonderd Boeddas te dien ter wille van volmaakte verligting. Sodra hul eie gees van verligting vir hulle duidelik geword het, buig hulle voor die voete van die goeie man en druk hul handpalms in eerbied saam. Hy het hulle die Dharma geleer en hulle het almal die stadium van onomkeerbaarheid van die gees van onverskrokke, volmaakte verligting verkry. Dit het toe by my opgekom, 'die dissipels, wat nie die gedagtes of die neigings van ander ken nie, is nie in staat om die Dharma aan iemand te leer nie. Waarom? Hierdie dissipels is nie kundig in die onderskeiding van die meerderwaardigheid en minder-waardigheid van die geestelike fakulteite van lewende wesens nie en hulle is nie altyd in 'n toestand van konsentrasie soos die Tathágata, die Heilige, die perfek bekwame Boedda nie.
Daarom, Heer, is ek huiwerig om na hierdie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte."
Die Boedda sê toe vir geagte Maha-Katyayana, "Katyayana, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om na sy siekte te verneem."
Katyayana antwoord, "Heer, ek is inderdaar huiwerig om na daardie goeie man te gaan om na sy siekte te verneem. Waarom? Heer, ek onthou eendag nadat die Boedda kort instruksie aan die monnike gegee het, het ek die uitdrukkings van daardie instruksie en bespreking gedefinieer by wyse van die betekenis van nie-permanent, lyding, selfloosheid en vrede; en die Licchaviaan Vimalakirti het gekom en sê vir my, 'Geagte Maha-Katyayana, moenie die absolute realiteit bekleed met aktiwiteite, skepping en vernietiging onderrig nie! Geagte Maha-Katyayana, niks was nooit vernietig, word vernietig of sal nooit verneitig word nie. Sulks is die betekenis van "nie-permanensie". Die betekenis van die realisering van die geboorteloosheid, deur middel van die realisering van die leegheid van die vyf elemente, is die betekenis van "lyding." Die feit van die nie-dauliteit van self en selfloosheid is die betekenis van "selfloosheid". Dit wat geen intrinstieke substansie het en geen ander soort substansie besit, brand nie (kan nie verbrand nie) en dit wat nie verbrand nie, kan nie vernietig word nie; sulke gebrek aan vernietiging is die betekenis van "vrede."
Toe hy so gepraat het, is die gedagtes van die monnike bevry van hul verontreinigings en het hulle 'n toestand van nie-vasklouing betree.
Daarom Heer, is ek huiwerig om na daardie goeie man te gaan om na sy siekte te verneem."
Die Boedda sê toe vir geagte Aniruddha, "Aniruddha, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om na sy siekte te verneem."
"My Heer, ek is inderdaad huiwerig om na daardie goeie man te gaan om na sy siekte te verneem. Waarom? Ek onthou, Heer, eendag terwyl ek stap, het die matige god genaamd Subhavyuha en die tien duisend ander gode wat hom vergesel het, die plek verlig met hul uitstalende helderheid, na my gekom en nadat hulle hul hoofde gebuig het, eenkant gaan staan. Hulle vra my, 'Geagte Aniruddha, u word deur die Boedda voorgehou as die mees voorstaande tussen diegene wat die hemelse oog besit. Tot watter afstand strek die hemelse visie van geagte Aniruddha?'
Ek antwoord, 'Vriende, ek sien die hele biljoen kosmos van Shakyamuni Boedda net so duidelik soos ʼn man van alledaagse sig ʼn myrobalan neut in die palm van sy hand sou sien.' Nadat ek die woorde geuiter het, het die Licchaviaan Vimalakirti daar gekom en nadat hy sy hoof voor my gebuig het, vir my gesê, 'Geagte Aniruddha, is jou hemelse oog van nature saamgestel? Of is dit nie van nature saamgestel nie? Indien dit van nature saamgestel is, is dit dieselfde as die super kennis van die heterodoks (leermeesters). As dit nie van nature saamgestel is nie, is dit nie gekonstruktueer nie en is dit as sodanig nie in staat om te sien nie. Dan, hoe sien u, o oudste?'
Ek was spraakloos by aanhoor van daardie woorde en die gode was ook verbaas om die leerstelling van daardie goeie man te hoor.
Nadat die god neer gebuig voor Vimalakirti, vra hy, 'Wie dan in die wêreld besit die hemelse oog (visie)?'
Vimalakirti antwoord, 'In die wêreld is dit die Boeddas wat die hemelse oog besit. Hulle sien alle Boedda-velde sonder dat hulle ooit hulle konsentrasie-staat verlaat en sonder dat hulle geaffekteer word deur dualiteit.'
Nadat hulle hierdie woorde gehoor het, is die tienduisend Brahmas met hoë vasberadenheid geïnspireer en het die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink. Nadat hulle hulde en respek aan my en aan daardie goeie man betoon het, het hulle verdwyn." Wat my betref was ek nog steeds spraakloos en daarom is ek huiwerig om na daardie goeie man te gaan om na sy siekte te verneem."
Die Boedda sê toe vir geagte Upali, "Upali, gaan na Vimalakirti en verneem na sy siekte."
Upali antwoord, "Heer, ek is inderdaar onwillig om na daardie goeie man te gaan en na sy siekte te verneem. Waarom? Heer, ek onthou dat daar eendag twee monnike was wat 'n oortreding begaan het en te skaam was om voor die Boedda te verskyn en daarom het hulle na my toe gekom en gesê: 'Geagte Upali, ons het albei 'n oortreding gepleeg maar is te skaam om voor die Boedda te verskyn.
'Heer, terwyl ek die twee monnike 'n godsdienstige toespraak gegee het, het die Licchaviaan Vimalakirti daar aangekom en vir my gesê: 'Geagte Upali, moenie die sondes van hierdie twee monnike verder vererger nie. Sonder om hulle te verwar, verlig hul berou. Geagte Upali, sonde word nie binne of buite of tussen die twee aangetref nie. Waarom?
Die Boedda het gesê: "Lewende wesens word geteister deur die passies van denke en hulle word gesuiwer deur die suiwering van denke
"Geagte Upali, die verstand is nie binne of buite nie en dit moet ook nie tussen die twee aangetref nie. Sonde is dieselfde soos die verstand en alle dinge is net dieselfde as sonde. Hulle ontsnap nie aan dieselfde werklikheid nie.
Geagte Upali, hierdie natuur van die verstand, op grond waarvan jou verstand bevry word – word dit ooit verdruk?
'Nooit,' het ek geantwoord.
"Geagte Upali, die gedagtes van alle lewende wesens het daardie einste natuur. Geagte Upali, passies bestaan uit konseptualiserings. Die uiteindelike nie-bestaan van hierdie konseptualiserings en denkbeeldige versinsels - dit is die suiwerheid wat die intrinsieke aard van die verstand is. Wanvoorstellings is passies. Die uiteindelike afwesigheid van wanvoorstellings is die intrinsieke aard van die verstand. Die vermoede van self is passie. Die afwesigheid van self is die intrinsieke aard van die gees. Geagte Upali, alle dinge is sonder produksie, vernietiging en tydsduur, soos magiese illusies, wolke en weerlig; alle dinge is ontwykend en bly nie eens vir 'n oomblik nie; alle dinge is soos drome, hallusinasies en onwerklike visioene; alle dinge is soos die weerkaatsing van die maan in water en soos 'n spieëlbeeld; hulle word gebore uit geestelike konstruksie. Diegene wat dit weet, word die ware handhawers van die dissipline genoem en diegene wat op hierdie manier gedissiplineer word, is inderdaad goed gedissiplineerd.'
Toe sê die twee monnike: 'Hierdie huisbewoner is uiters goed toegerus met wysheid. Eerwaarde Upali wat deur die Heer as die voorste van die handhawers van die dissipline verklaar is, is nie sy gelyke nie.'
Ek sê toe vir die twee monnike: 'Moenie die idee bedink dat hy 'n blote huisbewoner is nie! Waarom? Met die uitsondering van die Tathágata self, is daar geen dissipel of wysheid-streweling wat in staat is om met sy welsprekendheid mee te ding of met die glans van sy wysheid te wedywer nie.'
'Daarna het die twee monnike, verlos van hul angs en geïnspireer met 'n hoë vasberadenheid, die gees van onverklaarde, volmaakte verligting bedink. Hulle het voor daardie goeie man neergebuig en die wens gemaak: 'Mag alle lewende wesens welsprekendheid soos hierdie goeie man verkry!' Daarom is ek huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte.
Die Boedda sê toe vir geagte Rahula, "Rahula, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om na sy siekte te verneem."
Rahula het geantwoord: "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Waarom? Heer, ek onthou dat baie Licchaviaanse jongmanne eendag na die plek gekom het waar ek was en vir my gesê het: 'Geagte Rahula, U is die seun van die Boedda en nadat u 'n koninkryk van 'n universele monarg verloën het, het u die wêreld verlaat. Wat is die deugde en voordele volgens u om die wêreld te verlaat?''
Terwyl ek hulle behoorlik die voordele en deugde geleer het om afstand te doen van die wêreld, het die Licchaviaan Vimalakirti daar aangekom en nadat hy my gegroet het, gesê: 'Geagte Rahula, jy moet nie die voordele en deugde van afstand-doening onderrig op die manier wat jy doen nie. Afstand-doening is self die afwesigheid van deugde en voordele. Waarom? Geagte Rahula, 'n mens kan praat van voordele en deugde ten opsigte van saamgestelde dinge maar afstand-doening is ongekompliseerd en daar kan geen sprake wees van voordele en deugde ten opsigte van die ongekompliseerde nie. Geagte Rahula, afstand-doening is nie wesenlik nie maar is vry van materie. Dit is vry van die uiterste sienings van begin en einde. Dit is die weg van bevryding. Dit word geprys deur die wyse, omhels deur die heiliges en veroorsaak die nederlaag van alle duiwels. Dit bevry van die vyf bestaanstoestande, suiwer die vyf oë, kweek die vyf magte en ondersteun die vyf geestelike fakulteite. Afstand-doening is totaal skadeloos vir ander en word nie met bose dinge vervals nie. Dit dissiplineer die heterodoks en oortref alle denominasies. Dit is die brug oor die moeras van begeerte, sonder om te verstrengel te raak en vry van die gewoontes van "ek" en "myne." Dit is sonder vasklouing en sonder steurnis, wat alle rumoer uitskakel. Dit dissiplineer 'n mens se eie gedagtes en beskerm die gedagtes van ander. Dit bevoordeel geestelike stilte en stimuleer transendentale analise. Dit is in alle opsigte onberispelik en word dus afstand-doen(ing) genoem. Diegene wat die alledaagse op hierdie manier verlaat, word 'werklik afstand-doening' genoem. Jongmanne, verloën die wêreld in die lig van hierdie duidelike lering! Die verskyning van die Boedda is uiters skaars. Die menslike lewe met ontspanning en geleenthede is baie moeilik bekombaar. Om 'n mens te wees is baie kosbaar.
Die jong mans het gekla: 'Maar, huisbewoner, ons het gehoor hoe die Tathágata verklaar dat 'n mens nie die wêreld moet verloën sonder die toestemming van jou ouers nie.'
Vimalakirti het geantwoord: 'Jong manne, julle moet julself intensief ontwikkel en verbeter om die gees van onverskrokke, volmaakte verligting te bedink. Dit op sigself sal jou afstand-doening en hoë ordening wees!'
Daarna het twee-en-dertig van die Licchaviaan-jeugdiges die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink.
Daarom, Heer, is ek huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte."
Die Boedda sê toe vir geagteÁnanda, "Ánanda, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om na sy siekte te verneem."
Ánanda antwoord, "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag oor sy siekte te doen. Waarom? Heer, ek onthou eendag toe die liggaam van die Heer 'n mate van ongesteldheid geopenbaar het en Hy melk nodig gehad het; ek het die bak geneem en na die deur van die herehuis van 'n groot priesterlike-familie gegaan. Die Licchaviaan Vimalakirti het daarheen gekom en nadat hy my gegroet het, het hy gesê: 'Geagte Ánanda, wat doen jy so vroeg in die oggend op die drumpel van hierdie huis met jou bak in jou hand?'
"Ek het geantwoord: 'Die liggaam van die Boedda openbaar 'n mate van ongesteldheid en hy het melk nodig. Daarom het ek melk kom bedel.'
Vimalakirti sê toe vir my: 'Geagte Ánanda, moenie so iets sê nie! Geagte Ánanda, die liggaam van die Tathágata is taai soos 'n diamant; nadat hy al die instinktiewe spore van boosheid uitgeskakel het en met alle goedheid toegerus is. Hoe kan siekte of ongemak so 'n liggaam beïnvloed?"
"Geagte Ánanda, gaan in stilte en moenie die Boedda verkleineer nie. Moenie sulke dinge vir ander sê nie. Dit sal nie goed wees vir die magtige gode of vir die wydheids-strewelinge wat uit die verskillende Boedda-velde kom om sulke woorde te hoor nie.
'Geagte Ánanda, 'n universele monarg, wat slegs met 'n klein wortel van deug(de) toegerus is, is vry van siektes.
Hoe kan die Boedda, wat 'n oneindige wortel van deugde het, dan enige siekte hê? Dit is onmoontlik.
"Geagte Ánanda, moenie skande oor ons bring nie maar gaan in stilte, sodat die heterodokse sektariërs nie u woorde moet hoor nie. Hulle sou sê, "Vir skaamte! Die leermeester van hierdie mense kan nie eens sy eie siektes genees nie. Hoe kan hy dan die siektes van ander genees?" Geagte Ánanda, gaan dan diskreet sodat niemand jou waarneem nie." Geagte Ánanda, die Tathágatas het die liggaam van die Dharma - nie 'n liggaam wat deur materiële voedsel onderhou word nie.
Die Tathágatas het 'n transendentale liggaam wat alle alledaagse eienskappe oortref.
Daar is geen besering aan die liggaam van 'n Tatágata nie, aangesien dit van alle besoedeling ontslae is. Die liggaam van 'n Tathágata is onsaamgestel en vry van alle vormende aktiwiteite. Geagte Ánanda, om te glo dat daar siekte in so 'n liggaam kan wees, is irrasioneel en onheilspellend!
Toe ek hierdie woorde gehoor het, het ek gewonder of ek voorheen die Boedda verkeerd gehoor en verkeerd verstaan het en ek was baie skaam. Toe hoor ek 'n stem uit die lug: 'Ánanda! Die huisbewoner praat die waarheid!
Nietemin, aangesien die Boedda gedurende die tyd van die vyf korrupsies verskyn het, dissiplineer hy lewende wesens deur nederigheid en om nederig op te tree. Daarom, Ánanda, moenie skaam wees nie en gaan haal die melk!
"Heer, so was my gesprek met die Licchaviaan Vimalakirti en daarom is ek huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte."
Op dieselfde manier was die res van die vyfhonderd dissipels huiwerig om na die Licchaviaan Vimalakirti te gaan en elkeen het die Boedda sy eie avontuur vertel en al sy gesprekke met die Licchaviaan Vimalakirti oorvertel .
4. Die onwilligheid van die wysheid-strewelinge
Toe sê die Boedda vir die wysheid-streweling Maitreya: "Maitreya, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om navraag te doen oor sy siekte."
Maitreya het geantwoord: "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Waarom? Heer, ek onthou dat ek eendag in 'n gesprek was met die gode van die Tushita-hemel; die god Samtusita en sy gevolg, oor die stadium van nie-regressie van die magtige wysheid-strewelinge. Daardie tyd het die Licchaviaan Vimalakirti daar aan gekom en my soos volg aangespreek:
"Maitreya, die Boedda het geprofeteer dat nog net een geboorte tussen jou en onverskrokke, volmaakte verligting staan. Watter soort geboorte het hierdie profesie betrekking op? Is dit verby? Is dit toekomstig? Of is dit teenwoordig? As dit 'n vorige geboorte is, is dit reeds klaar. As dit 'n toekomstige geboorte is, sal dit nooit aanbreek nie. As dit 'n huidige geboorte is, bly dit nie. Want die Boedda het verklaar: "Monnike, in 'n enkele oomblik word jy gebore, jy verouder, jy sterf, jy transmigreer en jy word wedergebore."
"Kan die profesie dan betrekking hê op geboorteloosheid? Maar geboorteloosheid is van toepassing op die stadium van bestemming vir die uiteindelike, waarin daar geen profesie of bereiking van volmaakte verligting is nie
Daarom, Maitreya, is jou werklikheid van geboorte af? Of is dit van beëindiging? Jou werklikheid soos geprofeteer word nie gebore nie en hou nie op nie en dit sal ook nie gebore word nie en dit sal ook nie ophou nie. Verder is jou werklikheid net dieselfde as die werklikheid van alle lewende wesens, die werklikheid van alle dinge en die werklikheid van al die heiliges. As jou verligting op so 'n manier geprofeteer kan word, kan dit ook van alle lewende wesens wees. Hoekom want die werklikheid bestaan nie uit dualiteit of uit diversiteit nie. Maitreya, wanneer jy Boeddaskap bereik, wat die volmaaktheid van verligting is, sal alle lewende wesens terselfdertyd ook uiteindelike bevryding bereik. Waarom? Die Tathágatas betree nie die uiteindelike bevryding voordat alle lewende wesens die uiteindelike bevryding betree het nie.
Daarom, Maitreya, moenie hierdie gode mislei en onder ʼn wanindruk bring nie! Niemand vertoef in of keer terug van verligting nie.
Maitreya, u moet hierdie gode bekendstel aan die verwerping van alle diskriminatiewe konstruksies rakende verligting. Verligting word perfek gerealiseer, nie deur die liggaam of deur die verstand nie. Verligting is die uitwissing van alle fenomena. Verligting is vry van vermoedens rakende alle voorwerpe. Verligting is vry van die funksionering van alle opsetlike gedagtes. Verligting is die uitwissing van alle oortuigings. Verligting is vry van alle diskriminerende konstruksies. Verligting is vry van alle ontruiming, geestelike kwelling en verontrusting.
Verligting is nie betrokke by enige verpligtinge nie. Verligting is die aankoms by objektiwiteit, deur vryheid van alle gewone houdings. Die basis van verligting is die uiteindelike koninkryk. Verligting is die besef van die werklikheid. Verligting vertoef in die grens van die werklikheid. Verligting is sonder dualiteit want daarin is geen bewussyn en geen fenomena nie. Verligting is gelykheid aangesien dit gelyk is aan oneindige ruimte.
Verligting is ongekonstrueer want dit word nie gebore of vernietig nie, vertoef nie of ondergaan enige transformasie nie. Verligting is die volledige kennis van die gedagtes, dade en neigings van alle lewende wesens. Verligting is nie 'n deur vir die ses media van sintuie nie. Verligting is onvervals, aangesien dit vry is van die passies van die instinktief gedrewe opeenvolging van lewens. Verligting is nie êrens of nêrens nie en bly op geen plek of dimensie nie. Verligting, wat in niks vervat is nie, staan (vertoef) nie in die werklikheid nie. Verligting is bloot 'n naam en selfs daardie naam is onbeweeglik. Verligting, vry van onthouding en onderneming, is energieloos. Daar is geen lyding in verligting nie aangesien dit van nature heeltemal suiwer is. Verligting is uitstraling, suiwer in wese. Verligting is sonder subjektiwiteit en heeltemal sonder voorwerp. Verligting, wat die gelykheid van alle dinge binnedring, is ongedifferensieerd. Verligting, wat nie deur enige voorbeeld getoon word nie, is onvergelykbaar. Verligting is subtiel, aangesien dit uiters moeilik is om te realiseer. Verligting is alles deurdringend aangesien dit die natuur van oneindige ruimte het.
Verligting kan nie gerealiseer word nie; nie fisies of geestelik nie. Waarom? Die liggaam is soos gras, bome, mure, paadjies en hallusinasies. En die verstand is immaterieel, onsigbaar, ongegrond en bewusteloos.'
"Heer, nadat Vimalakirti so gepraat het, het twee-honderd van die gode in daardie vergadering die verdraagsaamheid van geboorteloosheid bereik. Wat my betref, Heer, ek was sprakeloos. Daarom is ek huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte."
Die Boedda het toe vir die jong Licchaviaan Prabhavyuha gesê: "Prabhavyuha, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om navraag te doen oor sy siekte."
Prabhavyuha antwoord, "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Waarom? Heer, ek onthou eendag, toe ek uit die groot stad Vaisali gegaan het, het ek die Licchaviaan Vimalakirti ontmoet wat ingekom het. Hy het my gegroet en ek het hom toe gevra: 'Huisbewoner, waar kom jy vandaan?' Hy het geantwoord: 'Ek kom uit die setel van verligting.' Ek vra toe: 'Wat word bedoel met 'setel van verligting'?' Hy het toe die volgende woorde tot my gespreek, 'Edele seun, die setel van verligting is die setel van positiewe gedagtes omdat dit sonder enige kunsmatigheid is. Dit is die setel van moeite want dit stel energieke aktiwiteite vry. Dit is die setel van hoë vasberadenheid want sy insig is beter. Dit is die setel van die groot gees van verligting want dit verwaarloos niks nie omdat die insig is verhewe bo wêreldse kennis en begrip.
Dit is die setel van vrygewigheid want dit het geen verwagting van beloning nie. Dit is die setel van moraliteit want dit vervul alle verpligtinge. Dit is die setel van verdraagsaamheid want dit is vry van woede teenoor enige lewende wese. Dit is die setel van inspanning want dit draai nie terug nie. Dit is die setel van meditasie want dit genereer fiksheid van bewusheid. Dit is die setel van wysheid want dit sien alles direk."
Dit is die setel van liefde want dit is gelyk aan alle lewende wesens. Dit is die setel van deernis want dit verdra alle beserings. Dit is die setel van vreugde want dit is vreugdevol toegewy aan die saligheid van die Dharma. Dit is die setel van gelykheid want dit laat vaar liefde en afkeer.
Dit is die setel van paranormale persepsie want dit het die ses superkennis. Dit is die setel van bevryding want dit intellektualiseer nie. Dit is die setel van bevrydings tegniek omdat dit lewende wesens ontwikkel. Dit is die setel van die middel tot eenwording want dit bring lewende wesens bymekaar. Dit is die setel van leer want dit beoefen die essensie van fenomena. Dit is die setel van beslistheid vanweë die presiese diskriminasie daarvan. Dit is die setel van die hulpmiddels tot verligting omdat dit die dualiteit van die saamgestelde en die ongekompliseerde uitskakel. Dit is die setel van die waarheid want dit mislei niemand nie.
Dit is die setel van interafhanklike oorsprong, want dit gaan voort uit die uitputting van onkunde tot die uitputting van ouderdom en sterfte (dood). Dit is die setel van die uitwissing van alle passies want dit is volkome verlig aangaande die aard van die werklikheid. Dit is die setel van alle lewende wesens want alle lewende wesens is sonder intrinsieke identiteit. Dit is die setel van alle dinge, want dit is volkome verlig ten opsigte van leegheid.
Dit is die setel van die verowering van alle duiwels want dit flikker nooit. Dit is die setel van die drievoudige wêreld want dit is vry van betrokkenheid. Dit is die setel van die heldhaftigheid wat die brul van die leeu uiter want dit is vry van vrees en bewing. Dit is die setel van die sterk punte, die vreesloosheid en al die spesiale eienskappe van die Boedda want dit is in alle opsigte onuitwisbaar. Dit is die setel van die verowering van alle duiwels want dit flikker nooit. Dit is die setel van die drie kennis want daarin bly geen passies oor nie. Dit is die setel van die oombliklike, totale begrip van alle dinge want dit besef ten volle die gnosis van alwetendheid
Edele seun, wanneer wysheid-strewelinge dus toegerus is met die transendensies, die wortels van deugde, die vermoë om lewende wesens te ontwikkel en die inlywing van die heilige Dharma of hulle hul voete oplig of neersit, hulle kom almal uit die setel van verligting. Hulle kom uit die eienskappe van die Boedda en staan op die eienskappe van die Boedda.'
"Heer, toe Vimalakirti hierdie leerstelling verduidelik het, het vyf honderd gode en mense die gees van verligting bedink en ek het sprakeloos geword. Daarom, Heer, is ek huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte."
Die Boedda het toe vir die wysheid-streweling Jagatimdhara gesê: "Jagatimdhara, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om navraag te doen oor sy siekte."
Jagatimdhara het geantwoord: "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Waarom? Heer, ek onthou dat die goddelose en bose Satan, vermom as Indra en omring met twaalfduisend hemelse meisies, my eendag, toe ek by die huis was, genader met die verruklike klanke van musiek en sang. Nadat hy my gegroet het deur my voete met sy kop aan te raak, het hy met sy gevolg eenkant gaan sit. Ek het toe gedink hy is Sakra, die koning van die gode en vir hom gesê: 'Welkom, o Kausika! U moet mediterend vertoef te midde van die plesier van begeertes. Jy moet dikwels aan verganklikheid dink en daarna streef om die noodsaaklike in liggaam, lewe en rykdom te benut.
Satan (Mara) sê toe vir my: 'Goeie meneer, neem hierdie twaalfduisend goddelike meisies en maak hulle u dienaars.'
Ek het geantwoord:' O Kausika, bied my nie, wat godsdienstig is en 'n seun van die Sakya, dinge aan wat nie gepas is nie. Dit is nie vir my gepas om hierdie meisies te hê nie.'
Net nadat ek hierdie woorde gese het, het Vimalakirti daar aangekom en vir my gesê:' Edele seun, moenie dink dat dit Indra is nie! Dit is nie Indra nie maar die bose Satan (Mara) wat jou kom bespot het.
Toe sê Vimalakirti vir Satan: 'Bose Satan, aangesien hierdie hemelse meisies nie geskik is vir hierdie godsdienstig toegewyde nie; 'n seun van die Sakya, gee hulle aan my.'
Toe was Satan vreesbevange en benoud en het gedink dat Vimalakirti hom kom ontbloot het. Hy het probeer om homself onsigbaar te maak maar probeer soos hy mag met al sy magiese kragte, hy kon nie uit sig verdwyn nie. Toe weerklink 'n stem in die lug en sê: 'Bose, gee hierdie hemelse meisies aan die goeie man Vimalakirti en eers dan sal jy na jou eie woning kan terugkeer.'
Toe was Mara nog meer bevrees en het teen sy wil die hemelse meisies gegee.
Vimalakirti, nadat hy die godinne ontvang het, het vir hulle gesê: 'Noudat julle deur Satan aan my gegee is, moet julle almal die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink.'
Hy het hulle toe vermaan met 'n godsdienstige bespreking wat geskik was vir hul ontwikkeling tot verligting en gou het hulle die gees van verligting bedink. Hy sê toe vir hulle: 'Julle het pas die gees van verligting verwek.
Van nou af moet julle julself daaraan toewy om vreugde te vind in die plesier van die Dharma en julle moet geen behae in begeertes hê nie.'
Hulle vra hom toe: 'Wat is 'vreugde in die plesier van die Dharma'?'
Hy verklaar toe, 'Dit is die vreugde van onbreekbare geloof in die Boedda, om die Dharma te wil hoor, om die Sangha te dien en die geestelike weldoeners sonder trots te vereer. Dit is die vreugde van afstanddoening van die hele wêreld, om nie aan fenomena vas te kleef nie, om die vyf elemente as moordenaars te beskou, om die elemente as giftige slange te beskou en om die sintuiglike media soos 'n leë stad te beskou. Dit is die vreugde om altyd die gees van verligting te bewaak, om lewende wesens te help, om mededeelsaam te wees deur vrygewigheid, om nie te verslap in moraliteit nie, van beheer en verdraagsaamheid in geduld, van deeglike kweek van deugde deur inspanning, van totale absorpsie in meditasie en van afwesigheid van passies in wysheid. Dit is die vreugde om verligting uit te brei, om die duiwels te verower, om die passies te vernietig en om die Boedda-veld te suiwer. Dit is die vreugde om alle deugde te versamel om die gunstige merke en tekens te kweek. Dit is die vreugde van die bevryding van nie-intimidasie by die aanhoor van die diepgaande leer. Dit is die vreugde van verkenning van die drie deure van bevryding en van die besef van bevryding. Dit is die vreugde om 'n ornament van die setel van verligting te wees en om nie bevryding op die verkeerde tyd te bereik nie. Dit is die vreugde van die bevryding van nie-intimidasie by die aanhoor van die diepgaande leerstelling. Dit is die vreugde om wesens onpartydig te dien, om nie diegene met 'n groter fortuin te haat of te verkwalik nie, om die geestelike weldoeners te dien en om sondige vriende te vermy. Dit is die vreugde van die voortreflike blydskap van geloof en toewyding aan die Dharma. Dit is die vreugde van die verkryging van die bevrydende tegnieke van die bewuste kultivering van die hulpmiddels tot verligting. So bewonder en vind die wysheid-streweling vreugde in die genot van die Dharma.'
Daarna het Satan vir die godinne (hemelse meisies) gesê: 'Kom nou saam en laat ons terugkeer huis toe.'
Hulle het gesê: 'Jy het ons vir hierdie huisbewoner gegee. Nou moet ons die verrukking van die Dharma geniet en nie meer die genot van begeertes nie.'
Toe sê Mara (Satan) vir die Licchaviaan Vimalakirti: 'As dit so is dat die wysheid-streweling, die geestelike held, geen geestelike gehegtheid het nie en al sy besittings weggee, dan, huisbewoner, gee my asseblief hierdie godinne.'
Vimalakirti het geantwoord: 'Hulle word weer terug aan jou gegee, Satan. Gaan na jou woonplek toe met jou gevolg. Mag jy die godsdienstige aspirasies van alle lewende wesens vervul!'
Toe sê die godinne, terwyl hulle vir Vimalakirti totsiens sê, vir hom: 'Huisbewoner, hoe moet ons in die koninkryk van Satan woon.
Vimalakirti het geantwoord: 'Susters, daar is 'n deur van die Dharma genaamd, 'Die onuitblusbare Lamp'. Beoefen dit!
"Wat is dit?" vra hulle.
"Susters, 'n enkele lamp kan honderdduisende lampe aansteek sonder dat dit self uitgeblus word." antwoord Vimalakirti. Hy sê to verder, "Net so, susters, kan 'n enkele wysheid-streweling baie honderdduisende lewende wesens in verligting vestig sonder dat sy bewustheid verminder word. Trouens, dit verminder nie net nie, dit word sterker. Net so, hoe meer jy deugsame eienskappe aan ander leer en demonstreer, hoe meer groei jy ten opsigte van hierdie deugsame eienskappe. Dit is die deur van die Dharma genaamd, "Die onuitblusbare Lamp." As u in die koninkryk van Satan woon, inspireer ontelbare gode en godinne met die gees van verligting. Op so 'n manier sal u die vriendelikheid van die Tathágata vergeld en u sal die weldoeners van alle lewende wesens word. "
Toe buig die godinne voor die voete van die Licchaviaan Vimalakirti en vertrek in die geselskap van Mara (die duiwel).
Dus, Heer, het ek die oppergesag van die magiese krag, wysheid en welsprekendheid van die Licchaviaan Vimalakirti gesien en daarom is ek huiwerig om na die goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte."
Die Boedda het toe vir die handelaar se seun, Sudatta, gesê: "Edele seun, gaan na die Licchaviaan Vimalakirti om navraag te doen oor sy siekte.
Sudatta het geantwoord: "Heer, ek is inderdaad huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte. Waarom? Heer, ek onthou eendag in my vader se huis toe ek, om 'n groot offer te vier, presente geskenk het aan godsdienstige toegewydes, die priesters, die armes, die ellendiges, die ongelukkiges, bedelaars en al die behoeftiges. Op die sewende en laaste dag van hierdie groot offer het die Licchaviaan Vimalakirti daar aangekom en gesê: 'Handelaar se seun, jy moet nie op hierdie manier 'n offer vier nie. Jy moet 'n Dharma-offer vier. Wat is die nut van die offer van materiële dinge?'
Ek vra hom toe: 'Hoe gee 'n mens 'n Dharma-offer?'
Hy het geantwoord: ''n Dharma-offer is dit wat lewende wesens ontwikkel sonder begin of einde en gelyktydig geskenke aan hulle almal gee. Wat is dit? Dit bestaan uit die groot liefde wat in verligting voltrek word; van die groot deernis wat voltrek word in die konsentrasie van die heilige Dharma oor die bevryding van alle lewende wesens; van die groot vreugde wat voltrek word in die bewustheid van die hoogste geluk van alle lewende wesens en van die groot gelykheid wat in konsentrasie deur kennis voltrek word.
Die Dharma-offer bestaan uit die transendensie van vrygewigheid, wat voltrek word in vreedsaamheid en selfdissipline; van die transendensie van moraliteit, wat voltrek word in die morele ontwikkeling van immorele wesens; van die transendensie van verdraagsaamheid, voltrek deur die beginsel van onbaatsugtigheid; van die transendensie van inspanning, voltrek in inisiatief tot verligting; van die transendensie van meditasie, voltrek in die eensaamheid van liggaam en gees; en van die transendensie van wysheid, voltrek in die alwetende gnosis
Die Dharma-offer bestaan uit die meditasie van kalm-leegheid, voltrek in effektiwiteit in die ontwikkeling van alle lewende wesens; van die meditasie van tekenloosheid, voltrek in die suiwering van alle saamgestelde dinge; en van die meditasie van wensloosheid, voltrek in vrywillige aanvaarding van wedergeboortes.
Die Dharma-offer bestaan uit heldhaftige krag, voltrek in die handhawing van die heilige Dharma; van die krag van die lewe, voltrek in die middele van eenwording; van die afwesigheid van hoogmoed, voltrek om die slaaf en die dissipel van alle lewende wesens te word; van die bekom van liggaam, gesondheid en rykdom, voltrek deur die onttrekking van essensie uit die essensielose; van bewustheid, voltrek deur die ses herinneringe; van positiewe denke, voltrek deur die werklik genotvolle Dharma; van suiwerheid van lewensonderhoud, voltrek deur korrekte geestelike praktyk; van die respek van heiliges, voltrek deur vreugdevolle en getroue diens; van nugterheid van verstand, voltrek deur afwesigheid van afkeer van/in gewone mense; van hoë vasberadenheid, voltrek deur afstanddoening; van vaardigheid in uitgebreide kennis, voltrek deur godsdiens-beoefening; van aftrede in eensame afsondering, voltrek deur dinge vry van hartstogte te verstaan; van introspektiewe meditasie, voltrek deur die bereiking van die Boedda-gnosis; van die stadium van die beoefening van joga, voltrek deur die joga om alle lewende wesens van hul passies te bevry.
Die Dharma-offer bestaan uit die stoorkamer van verdienste wat voltrek word deur die gunstige tekens en merke, die ornamente van die Boedda-velde en alle ander maniere van ontwikkeling van lewende wesens; van die stoor van kennis wat voltrek word in die vermoë om die Dharma te onderrig volgens die gedagtes en optrede van alle lewende wesens; van die stoorkamer van wysheid, wat voltrek word in die eenvormige gnosis vry van aanvaarding en verwerping ten opsigte van alle dinge; van die berging van alle wortels van deugsaamheid, voltrek in die verlating van alle hartstogte, verduisterings en ondeugsame dinge; en van die bereiking van al die hulpmiddels tot verligting, voltrek in die verwesenliking van die gnosis van alwetendheid sowel as in die bereiking van alle deugde.
Dit, edele seun, is die Dharma-offer. Die wysheid-streweling wat volgens hierdie Dharma-offer leef, is die beste offer en deur sy uiterste offer is hy self die offers van alle mense, insluitend die gode, waardig.
"Heer, nadat die huisbewoner so gepraat het, het twee-honderd priesters onder die skare preisters teenwoordig die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink. En ek, vol verbasing, nadat ek hierdie goeie man gegroet het deur sy voete met my kop aan te raak, het vanaf my nek 'n halssnoer pêrels ter waarde van honderdduisend stukke goud geneem en dit aan hom aangebied. Maar hy wou dit nie aanvaar nie. Ek sê toe vir hom: 'Aanvaar asseblief, goeie man, hierdie halssnoer van pêrels, uit medelye met my en gee dit aan wie jy wil.'
Toe neem Vimalakirti die pêrels en verdeel dit in twee helftes. Hy het die een helfte aan die nederigste armes van die stad gegee (wat deur die aanwesiges by die offer, verag is.) Die ander helfte het hy aan die Tathágata Dusprasaha aangebied. En hy het 'n wonderwerk verrig sodat almal teenwoordig die heelal genaamd Marici en die Tathágata Dusprasaha aanskou het. Op die kop van die Tathágata Dusprasaha het die pêrelhalssnoer die vorm aangeneem van 'n paviljoen, versier met stringe pêrels, wat op vier basisse rus, met vier kolomme, simmetries, goed gebou en pragtig om te aanskou. Nadat hy so 'n wonderwerk getoon het, het Vimalakirti gesê: 'Die gewer wat geskenke gee aan die laagste armes van die stad en beskou dit as waardig om aan te bied as die Tathágata self, die gewer wat sonder enige diskriminasie gee, onpartydig, sonder verwagting van beloning en met groot liefde - hierdie gewer, sê ek, vervul die Dharma-offer heeltemal.
Toe het die armes van die stad, nadat hulle daardie wonderwerk gesien het en daardie leerstelling gehoor het, die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink. Daarom, Heer, is ek huiwerig om na daardie goeie man te gaan om navraag te doen oor sy siekte.
Op dieselfde manier het al die wysheid-strewelinge, groot geestelike helde, die verhale van hul gesprekke met Vimalakirti vertel en hul onwilligheid verklaar om na hom toe te gaan.
5. Die vertroosting van die sieke
Toe sê die Boedda vir die kroonprins, Manjusri: "Manjusri, gaan na die Licchaviaan, Vimalakirti, om navraag te doen oor sy siekte."
Manjusri het geantwoord: "Heer, dit is moeilik om na die Licchaviaan Vimalakirti te gaan om na sy siekte toestand te gaan verneem. Hy is begaafd met wonderlike welsprekendheid aangaande die wet van die diepgaande. Hy is uiters vaardig in volle uitdrukkings en in die versoening van tweespalt. Sy welsprekendheid is onverbiddelik en niemand kan sy onverbiddelike intellek weerstaan nie. Hy verrig al die aktiwiteite van die wysheid-strewelinge. Hy penetreer al die diepste geheimenisse van die wysheid-strewelinge en die Boedda. Hy is vaardig in die tem en bring van beskaafdheid na al die wonings van die duiwels. Hy speel met die magtige superkennis. Hy is voltrek in wysheid en bevrydende tegniek. Hy het die hoogste uitnemendheid van die ondeelbare, nie-dubbele sfeer van die uiteindelike koninkryk bereik. Hy is vaardig in die onderrig van die Dharma met sy oneindige modaliteite binne die eenvormige uiteindelike. Hy is vaardig in die toekenning van bereikingsmiddele in ooreenstemming met die geestelike fakulteite van alle lewende wesens. Hy het sy realisering deeglik geïntegreer met vaardigheid in bevrydende tegniek. Hy het beslisheid ten opsigte van alle vrae bereik. Dus, hoewel hy nie deur iemand van my brose verdediging weerstaan kan word nie, sal ek steeds, onderhou deur die genade van die Boedda, na hom toe gaan en met hom praat so goed as wat ek kan."
Daarna, in daardie byeenkoms, het die wysheid-strewelinge, die groot dissipels, die god van die Tryastrimsha-hemel, die gode, die vier hemelse konings (Lokapalas) en die godinne almal hierdie gedagte gehad: "Die gesprekke van die jong prins Manjusri en die goeie man sal sekerlik lei tot 'n diepgaande leer van die Dharma."
Dus het agtduisend wysheid-strewelinge, vyfhonderd dissipels, 'n groot aantal Brahmas, Lokapalas en baie honderdduisende gode en godinne, almal die kroonprins Manjusri gevolg om na die Dharma te luister. En die kroonprins Manjusri, omring en gevolg deur hierdie groep wesens het die groot stad Vaisali binnegegaan.
Intussen het die Licchaviaan Vimalakirti by homself gedink: "Manjusri, die kroonprins, kom hierheen met talle ander wesens. Mag hierdie huis nou in leegheid verander word!"
Toe word sy huis magies leeg. Selfs die deurwagter het verdwyn. En behalwe vir die rusbank waarop Vimalakirti self gelê het, kon daar nêrens 'n bed of rusbank of sitplek gesien word nie.
Toe sien die Licchaviaan Vimalakirti die kroonprins Manjusri en spreek hom so aan: "Manjusri! Welkom, Manjusri! Jy is baie welkom! Daar is jy, sonder enige aankoms. Jy verskyn sonder om enige verskyning te maak. Jy word gehoor, sonder enige gehoor."
Manjusri verklaar toe: "Huisbewoner, dit is soos jy sê. Wie kom, kom in werklikheid nie. Wie gaan, gaan in werklikheid nie.
Waarom? Wie kom, in werklikheid kom nie. Wie gaan, in werklikheid gaan nêrens nie. Wie verskyn, word in werklikheid nie gesien nie.
"Eerbiedwaardige meneer, is jou toestand verdraagsaam? Is dit leefbaar? Word jou fisiese elemente nie versteur nie? Neem jou siekte af? Neem dit nie toe nie? Die Boedda verneem na jou of jy effense probleme het, effense ongemak, effense siekte of jou nood lig is of jy versorg word, sterk, gemaklik, sonder selfverwyt en leef jy in kontak met die hoogste geluk.
Huisbewoner, waarvandaan het hierdie siekte van jou gekom? Hoe lank sal dit voortduur? Hoe staan dit? Hoe kan dit verlig word?"
Vimalakirti het geantwoord: "Manjusri, my siekte ontstaan uit onkunde en die dors na bestaan en dit sal so lank duur soos die siektes van alle lewende wesens. As alle lewende wesens vry van siekte sou wees, sou ek ook nie siek wees nie. Waarom? Manjusri, vir die wysheid-streweling, bestaan die wêreld slegs uit lewende wesens en siekte is inherent aan die lewe in die wêreld. As alle lewende wesens vry van siekte was, sou die wysheid-streweling ook vry van siekte wees. Byvoorbeeld, Manjusri, wanneer die enigste seun van 'n handelaar siek is, word albei sy ouers siek weens die siekte van hul seun. En die ouers sal ly solank daardie enigste seun nie van sy siekte herstel nie. Net so, Manjusri, die wysheid-streweling is lief vir alle lewende wesens asof elkeen sy enigste kind is. Hy word siek wanneer hulle siek is en word genees wanneer hulle genees word. Jy vra my, Manjusri, waarvandaan kom my siekte; die siektes van die wysheid-strewelinge spruit uit groot deernis."
Manjusri: "Huisbewoner, waarom is u huis leeg? Waarom het u geen bediendes?"
Vimalakirti: "Manjusri, alle Boedda-velde is ook leeg."
Manjusri: "Wat maak hulle leeg?"
Vimalakirti: "Hulle is leeg as gevolg van leegheid."
Manjusri: "Wat is "leeg" omtrent leegheid?"
Vimalakirti: "Konstruksies is leeg as gevolg van leegheid."
Manjusri: "Kan kalm-leegheid konseptueel gekonstrueer word?"
Vimalakirti: "Selfs daardie konsep is self leeg en kalm-leegheid kan nie kalm-leegheid konstrueer nie."
Manjusri: "Huisbewoner, waar moet kalm-leegheid gesoek word?"
Vimalakirti: "Manjusri, kalm-leegheid moet gesoek word onder die twee-en-sestig sienings.
Manjusri: "Waar moet die twee-en-sestig sienings gesoek word? "
Vimalakirti: "Dit moet gesoek word in die bevryding van die Tathágatas."
Manjusri: "Waar moet die bevryding van die Tathágatas gesoek word?"
Vimalakirti: "Dit moet gesoek word in die primêre geestelike aktiwiteit van alle lewende wesens. Manjusri, jy vra my hoekom ek sonder dienaars is maar al die duiwels en teenstanders is my dienaars. Waarom? Die duiwels bepleit hierdie lewe van geboorte en sterfte en die wysheid-streweling vermy nie lewe nie. Die heterodokse teenstanders bepleit sienings en die wysheid-streweling is nie ontsteld oor sienings nie. Daarom is alle duiwels en teenstanders my dienaars."
Manjusri: "Huisbewoner, van watter soort is jou siekte?"
Vimalakirti: "Dit is nie-materie en onsigbaar."
Manjusri: "Is dit fisies of geestelik?"
Vimalakirti: "Dit is nie fisies nie, aangesien die liggaam op sigself onbeduidend is. Dit is nie geestelik nie, aangesien die aard van die bewussyn soos illusie is."
Manjusri: "Huisbewoner, watter van die vier hoofelemente word versteur - aarde, water, vuur of lug?"
Vimalakirti: "Manjusri, ek is net siek omdat die elemente van lewende wesens deur siektes versteur word.
Manjusri: "Huisbewoner, hoe moet 'n wysheid-streweling 'n ander wysheid-streweling troos wat siek is?"
Vimalakirti: "Hy moet vir hom sê dat die liggaam onverbiddelik is maar hom nie moet vermaan tot afstanddoening of afkeer nie. Hy moet vir hom sê dat die liggaam ellendig is maar hom nie moet aanmoedig om troos in bevryding te vind nie; dat die liggaam onbaatsugtig is maar dat lewende wesens ontwikkel moet word; dat die liggaam vreedsaam is maar nie om uiteindelike kalm-leegheid te soek nie. Hy moet hom aanspoor om sy bose dade te bely maar nie ter wille van vergifnis nie. Hy moet sy medelye vir alle lewende wesens aanmoedig weens sy eie siekte, sy herinnering aan lyding wat van die begin af ervaar is en sy bewussyn om vir die welsyn van lewende wesens te werk. Hy moet hom aanmoedig om nie benoud te wees nie, maar om die wortels van deug te openbaar, om die oer-suiwerheid en die gebrek aan drang te handhaaf en sodoende altyd daarna te streef om die koning van genesers te word, wat alle siektes kan genees. So moet 'n wysheid-streweling 'n siek wysheid-streweling troos, op so 'n manier dat dit hom gelukkig maak."
Manjusri vra, "Eerbiedige meneer, hoe moet 'n siek wysheid-streweling sy eie gedagtes beheer?"
Vimalakirti antwoord, "Manjusri, 'n siek wysheid-streweling moet sy eie gedagtes beheer met die volgende oorweging: Siekte spruit uit totale betrokkenheid by die proses van misverstand vanaf die begin van die tyd. Dit spruit uit die passies wat voortspruit uit onwerklike geestelike konstruksies en daarom word uiteindelik niks waargeneem wat siek gesê kan word nie. Waarom? Die liggaam is die kombinasie en samestelling van die vier hoofelemente en in hierdie elemente is daar geen eienaar en geen agent nie. Daar is geen self in hierdie liggaam nie en behalwe vir arbitrêre aandrang op die self, uiteindelik kan geen "ek" wat gesê kan word dat ek siek is, aangekeer/gevind word nie. Daarom, dink "ek" moet nie aan enige self voldoen nie, en "ek" moet rus in die kennis van die wortel van siekte, 'hy moet die opvatting van homself as 'n persoonlikheid laat vaar en die opvatting van homself as 'n ding bedink, naamlik, "Hierdie liggaam is 'n totaal van baie dinge; wanneer dit gebore word, word net dinge gebore; wanneer dit ophou, hou net dinge op; hierdie dinge het geen bewustheid of gevoel van mekaar nie; wanneer hulle gebore word, dink hulle nie: "Ek is gebore nie." Wanneer hulle ophou om te bestaan, dink hulle nie: "Ek bestaan nie meer nie."
Verder moet hy die opvatting van homself as 'n wese deeglik verstaan deur die volgende oorweging te kweek: 'Net soos in die geval van die opvatting van 'self', so is die opvatting van 'wese' ook 'n misverstand en hierdie misverstand is ook 'n ernstige siekte; Ek moet myself van hierdie siekte bevry en moet daarna streef om dit te laat vaar.'
Wat is die uitskakeling van hierdie siekte? Dit is die uitskakeling van egoïsme en besitlikheid. Wat is die uitskakeling van egoïsme en besitlikheid? Dit is die vryheid van dualisme. Wat is vryheid van dualisme? Dit is die afwesigheid van betrokkenheid by óf die eksterne óf die interne. Wat is afwesigheid van betrokkenheid by eksterne of interne? Dit is nie-afwyking, nie-fluktuasie en nie-afleiding van gelykheid. Wat is gelykheid? Dit is die gelykheid van alles van self tot bevryding. Hoekom? Omdat beide self en bevryding nietig is. Hoe kan albei nietig wees? As mondelings benamings is hulle albei nietig en nie een van hulle word in die werklikheid gevestig nie. Daarom maak iemand wat sulke gelykheid sien, geen verskil tussen siekte en nie-siekte nie; sy siekte is self kalm-leegheid en daardie siekte as kalm-leegheid is self leegheid.
Die siek wysheid-streweling moet erken dat sensasie uiteindelik nie-sensasie is maar hy/sy moet nie die beëindiging van sensasie besef nie. Alhoewel beide plesier en pyn verlaat word wanneer die Boedda-eienskappe ten volle bereik word, is daar dan geen opoffering van die groot deernis vir alle lewende wesens wat in die slegte migrasies leef nie. Dus, deur in sy eie lyding die oneindige lyding van hierdie lewende wesens te erken, oorweeg die wysheid-streweling hierdie lewende wesens korrek en besluit om alle siektes te genees. Wat hierdie lewende wesens betref, is daar niks wat toegepas moet word nie en daar is niks wat verwyder moet word nie; 'n mens hoef hulle net die Dharma te leer sodat hulle die basis waaruit siektes ontstaan, kan besef. Wat is hierdie basis? Dit is objek-persepsie. Vir sover oënskynlike voorwerpe waargeneem word, is dit die basis van siekte. Watter dinge word as voorwerpe beskou?
Die drie bestaanskonkinkryke word as objekte beskou. Wat is die deeglike begrip van die basiese, oënskynlike voorwerp? Dit is sy nie-persepsie, aangesien daar uiteindelik geen voorwerpe bestaan nie. Wat is nie-persepsie? Die interne subjek en die eksterne objek word nie dualisties waargeneem nie. Daarom word dit nie-persepsie genoem.
Manjusri, so moet 'n siek wysheid-streweling sy eie gedagtes beheer om ouderdom, siekte, sterfte en geboorte te oorkom. So, Manjusri, is die siekte van die wysheid-streweling. As hy dit anders sou bedink, sal al sy pogings tevergeefs wees. 'n Mens word byvoorbeeld 'held' genoem wanneer jy die ellende van veroudering, siekte en dood oorwin.
Die siek wysheid-streweling moet vir homself sê: 'Net soos my siekte onwerklik en onbestaanbaar is, so is die siektes van alle lewende wesens onwerklik en onbestaanbaar.' Deur sulke oorwegings wek hy die groot deernis teenoor alle lewende wesens sonder om in enige sentimentele medelye te verval. Die groot deernis wat daarna streef om die toevallige passies uit te skakel, bedink geen lewe in lewende wesens nie. Waarom? Want groot deernis wat in sentimenteel doelgerigte sienings verval, put die wysheid-streweling net in sy reïnkarnasies uit. Maar die groot deernis, wat vry is van betrokkenheid by sentimenteel doelgerigte sienings, put nie die wysheid-streweling uit in al sy reïnkarnasies nie. Hy reïnkarneer nie deur betrokkenheid by sulke sienings nie, maar reïnkarneer met sy verstand vry van betrokkenheid. Daarom is selfs sy reïnkarnasie soos bevryding. Omdat hy gereïnkarneer word asof hy bevry word, het hy die mag en vermoë om die Dharma te leer, wat lewende wesens bevry van hul slawerny. Soos die Boedda verklaar: 'Dit is nie moontlik vir iemand wat self in slawerny is om ander uit hulle slawerny te verlos nie. Maar iemand wat self bevry is, is in staat om ander van hulle slawerny te bevry.' Daarom moet die wysheid-streweling aan bevryding deelneem en moet hy nie aan slawerny deelneem nie.
Wat is slawerny? En wat is bevryding? Om bevryding van die wêreld te geniet sonder om bevrydende tegniek te gebruik, is slawerny vir die wysheid-streweling. Om met volle gebruik van bevrydende tegniek in die lewe in die wêreld betrokke te raak, is bevryding vir die wysheid-streweling. Om die smaak van bepeinsing, meditasie en konsentrasie sonder vaardigheid in bevrydende tegniek te ervaar, is slawerny. Wysheid wat nie met bevrydende tegniek geïntegreer is nie, is slawerny maar wysheid wat met bevrydende tegniek geïntegreer is, is bevryding. Bevrydende tegniek wat nie met wysheid geïntegreer is nie, is slawerny maar bevrydende tegniek wat met wysheid geïntegreer is, is bevryding.
Hoe is wysheid nie geïntegreer met bevrydende tegniek 'n slawerny nie? Wysheid wat nie met bevrydende tegniek geïntegreer is nie, bestaan uit konsentrasie op nietigheid, tekenloosheid en wensloosheid en tog, gemotiveer deur sentimentele deernis, versuim om te konsentreer op die verbouing van die gunstige tekens en merke, op die versiering van die Boedda-veld en op die ontwikkelingswerk van lewende wesens is dit slawerny."
Hoe is wysheid geïntegreer met bevrydende tegniek 'n bevryding? Wysheid geïntegreer met bevrydende tegniek bestaan uit die motivering van die groot deernis en dus van konsentrasie op die kweek van die gunstige tekens en merke, op die versiering van die Boedda-veld en op die ontwikkelingswerk van lewende wesens, terwyl hulle konsentreer op diep penetrerende ondersoek na leegheid, tekenloosheid en wensloosheid - dit is bevryding.
Wat is die slawerny van bevrydende tegniek wat nie met wysheid geïntegreer is nie? Die slawerny van bevrydende tegniek wat nie met wysheid geïntegreer is nie, bestaan uit die wysheid-streweling se plant van die wortels van deug sonder om dit ter wille van verligting toe te wy, terwyl hulle in die greep van dogmatiese oortuigings, passies, aanhangsels, wrokke en hul onderbewuste instinkte leef.
Wat is die bevryding van bevrydende tegniek wat met wysheid geïntegreer is? Die bevryding van bevrydende tegniek geïntegreer met wysheid bestaan uit die wysheid-streweling se toewyding van sy wortels van deugde ter wille van verligting, sonder om trots daarop te wees, terwyl alle oortuigings, passies, aanhangsels, wrokke en hul onderbewuste instinkte voortgesit word.
Manjusri, so moet die siek wysheid-streweling dinge oorweeg. Sy wysheid is die oorweging van liggaam, gees en siekte as onverbiddelik, ellendig, leeg en onbaatsugtig. Sy bevrydende tegniek bestaan daarin om homself nie uit te put deur alle fisiese siektes te probeer vermy nie en om homself toe te pas om die voordeel van lewende wesens te bewerkstellig sonder om die siklus van reïnkarnasies te onderbreek. Verder lê sy wysheid daarin om te verstaan dat die liggaam, gees en siekte nie nuut of oud is nie, beide tegelyk en opeenvolgend. En sy bevrydende tegniek lê daarin om nie die liggaam, gees of siektes te staak nie.
Dit, Manjusri, is die manier waarop 'n siek wysheid-streweling sy gedagtes moet konsentreer; hy moet nie in beheer van sy verstand of in toegeeflikheid van sy verstand leef nie. Waarom? Om te lewe deurdat die verstand die wese beheer, is geskik vir dwase en om in beheer van die verstand te leef, is gepas vir die dissipels. Daarom moet die wysheid-streweling nie in beheer of in toegeeflikheid van sy verstand leef nie. Om nie in een van die twee uiterstes te leef nie, is die domein van die wysheid-streweling.
Nie die domein van die gewone individu nie en ook nie die domein van die heilige nie, dit is die domein van die wysheid-streweling.
Die domein van die wêreld maar nie die domein van die passies nie, dit is die domein van die wysheid-streweling. Waar 'n wese bevryding verstaan maar tog nie finale en volledige bevryding betree nie, is daar die domein van die wysheid-streweling.
Waar die vier duiwels manifesteer maar waar al die werke van die duiwels getransendeer word, is daar die domein van die wysheid-streweling. Waar 'n mens die gnosis van alwetendheid soek maar tog nie hierdie gnosis op die verkeerde tyd bereik nie, is daar die domein van die wysheid-streweling. Waar 'n mens die Vier Heilige Waarhede ken maar tog nie daardie waarhede op die verkeerde tyd besef nie, is daar die domein van die wysheid-streweling
'n Domein van introspektiewe insig, waarin 'n mens nie vrywillige reïnkarnasie in die wêreld arresteer nie, so is die domein van die wysheid-streweling. 'n Domein waar 'n mens geboorteloosheid besef maar tog nie bestem word vir die uiteindelike nie, so is die domein van die wysheid-streweling. Waar 'n mens relatiwiteit sien sonder om aan enige oortuigings vas te klou, is daar die domein van die wysheid-streweling. Waar 'n mens met alle wesens assosieer maar tog vry bly van alle ellendige instinkte, daar is die domein van die wysheid-streweling. 'n Domein van afgesonderdheid met geen plek vir die uitputting van liggaam en gees nie, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die drievoudige wêreld, maar tog ondeelbaar van die uiteindelike kninkryk, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van kalm-leegheid maar waar 'n wese alle soorte deugde kweek, dit is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van tekenloosheid, waar 'n wese die verlossing van alle lewende wesens in die oog hou, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van wensloosheid, waar 'n mens vrywillig manifesteer en leef in die wêreld, so is die domein van die wysheid-streweling.
'n Domein wat in wese sonder onderneming is maar waar al die wortels van deugsaamheid sonder onderbreking onderneem word, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die ses transendensies, waar 'n wese die transendensie van die gedagtes en handelinge van alle lewende wesens bereik, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die ses superkennis, waarin besoedeling nie uitgeput is nie, is die domein van die wysheid-streweling.
Die domein van die lewe deur beoefening van die heilige Dharma, sonder om enige bose weë waar te neem, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die vier onmeetbare dinge, waar 'n wese nie wedergeboorte in die hemel van Brahma aanvaar nie, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die ses herinneringe, onaangeraak deur enige vorm van verontreiniging, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van kontemplasie, meditasie en konsentrasie, waar 'n wese nie in die vormlose koninryke reïnkarneer deur krag van hierdie meditasies en konsentrasies nie, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die vier regte pogings, waar die dualiteit van goed en kwaad nie vas aan gekleef word nie, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die vier fondasies van magiese kragte, waar hulle moeiteloos bemeester word, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die vyf geestelike fakulteite, waar 'n wese die grade van die geestelike fakulteite van lewende wesens ken, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die lewe met die vyf magte, waar 'n mens jou verlustig in die tien magte van die Tathágata, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van perfeksie van die sewe faktore van verligting, waar 'n mens vaardig is in die kennis van fyn intellektuele onderskeidings, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die heilige agt-voudige weg, waar 'n wese hom/haar verlustig in die onbeperkte weg van die Boedda, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die kweek van die aanleg vir geestelike stilte en transendentale analise, waar 'n mens nie in uiterste stilte val nie, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van die besef van die ongebore aard van alle dinge maar tog van die volmaaktheid van die liggaam, die gunstige tekens en merke en die ornamente van die Boedda, so is die domein van die wysheid-streweling. Die domein om die gesindhede van die dissipels en die eensame wyses te manifesteer sonder om die eienskappe van die Boedda op te offer, is die domein van die wysheid-streweling. Die domein van ooreenstemming met alle dinge heeltemal suiwer van aard, terwyl gedrag geopenbaar word wat pas by die neigings van alle lewende wesens, so is die domein van die wysheid-streweling. 'n Domein waar 'n mens besef dat al die Boedda-velde onvernietigbaar en nie skepbaar is, met die aard van oneindige ruimte maar waar 'n wese die vestiging van die eienskappe van die Boedda-velde in al hul verskeidenheid en omvang manifesteer, is dit die domein van die wysheid-streweling. Die domein waar 'n mens die wiel van die heilige Dharma draai en die wonderlikheid van uiteindelike bevryding manifesteer maar nooit die loopbaan van die wysheid-streweling versaak nie, so is die domein van die wysheid-streweling!"
Met die aanhoor van hierdie woorde van Vimalakirti het agtduisend van die gode in die geselskap van die kroonprins Manjusri die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink.
6. Die Ondenkbare Verligting
Daarna het die eerbiedwaardige Shariputra die gedagte gehad: "Daar is nie eens 'n enkele stoel in hierdie huis nie. Waar gaan hierdie dissipels en wysheid-strewelinge sit?
Vimalakirti het die gedagte van die eerbiedwaardige Shariputra ‘gelees’ en gesê: "Geagte Shariputra, het jy hierheen gekom ter wille van die Dharma? Of het jy hierheen gekom ter wille van 'n stoel?
Shariputra antwoord: "Ek het terwille van die Dharma en nie terwille van die stoel gekom,"
Vimalakirti het voortgegaan: "Geagte Shariputra, hy wat in die Dharma belangstel, stel nie eens in sy eie liggaam belang nie, nog minder in 'n stoel. Geagte Shariputra, hy wat in die Dharma belangstel, het geen belangstelling in materie, sensasie, intellek, motivering of bewussyn nie. Hy het geen belangstelling in hierdie gefariseerde samestellings of in die elemente of in die sintuiglike media nie. Hy is geïnteresseerd in die Dharma en het geen belangstelling in die koninkryk van begeerte, die koninkryk van materie of die nie-materiële koninkryk nie. Hy stel belang in die Dharma en stel nie belang in gehegtheid aan die Boedda, gehegtheid aan die Dharma of gehegtheid aan die Sangha nie. Geagte Shariputra, hy wat in die Dharma belangstel is kalm en rustig. Diegene wat betrokke is by skepping en vernietiging, stel nie belang in die Dharma nie, stel nie belang in afgesonderheid nie maar stel belang in skepping en vernietiging.
"Verder, geagte Shariputra, is die Dharma sonder besmetting en vry van verontreiniging. Hy wat aan enigiets geheg is, selfs aan verligting, stel nie belang in die Dharma nie maar stel belang in die besmetting van begeerte. Die Dharma is nie 'n voorwerp nie. Hy wat voorwerpe nastreef, stel nie belang in die Dharma nie, maar stel belang in voorwerpe. Die Dharma is sonder aanvaarding of verwerping. Hy/sy wat aan dinge vasklou of dinge afsterf, stel nie belang in die Dharma nie maar stel belang om vas te hou en te laat gaan.
Die Dharma is nie 'n veilige toevlug nie. Hy/sy wat 'n veilige toevlug geniet, stel nie belang in die Dharma nie maar stel belang in 'n veilige toevlug. Die Dharma is sonder tekens. Hy/sy wie se bewussyn tekens nastreef, stel nie belang in die Dharma nie, maar stel belang in tekens. Die Dharma is nie 'n samelewing nie. Hy wat met die Dharma wil assosieer, stel nie belang in die Dharma nie maar stel belang in assosiasie.
Die Dharma is nie 'n gesig, 'n klank, 'n kategorie of 'n idee nie. Hy/sy wat betrokke is by besienswaardighede, klanke, kategorieë en idees, stel nie belang in die Dharma nie, maar stel belang in besienswaardighede, klanke, kategorieë en idees.
Geagte Shariputra, die Dharma is vry van saamgestelde dinge en ongekompliseerde dinge. Hy/sy wat saamgestelde dinge en ongekompliseerde dinge aanhang, stel nie belang in die Dharma nie, maar stel belang om saamgestelde dinge en ongekompliseerde dinge aan te hang.
"Daarom, geagte Shariputra, as jy belangstel in die Dharma, moet jy in niks belangstel nie."
Nadat Vimalakirti hierdie woorde gespreek het, het vyfhonderd gode die suiwerheid van die Dharma-oog verkry om alle dinge te sien.
Toe sê Vimalakirti vir die kroonprins, Manjusri: "Manjusri, jy was al in ontelbare honderdduisende Boedda-velde in die heelal van die tien rigtings. In watter Boedda-veld het jy die beste leeutrone met die beste eienskappe gesien?"
Manjusri het geantwoord: "Edele meneer, as 'n mens die Boedda-velde na die ooste oorsteek, wat meer is as al die sandkorrels van twee-en-dertig Ganges-riviere, sal 'n mens 'n heelal met die naam Merudhvaja ontdek. Daar woon 'n Tathágata genaamd Merupradiparaja. Sy liggaam is vier-en-tagtig honderdduisend meter hoog en die hoogte van sy troon is agt-en-sestig honderdduisend meter. Edele heer, die beste en mees uitstekende trone bestaan in die heelal Merudhvaja, wat die Boedda-veld van die Tathágata Merupradiparaja is."
Op daardie oomblik het die Licchaviaan Vimalakirti, wat homself in konsentrasie gefokus het, 'n wonderbaarlike prestasie uitgevoer sodat die Tathágata Merupradiparaja, in die heelal Merudhvaja, twee-en-dertighonderdduisend trone na hierdie heelal gestuur het. Hierdie trone was so lank, ruim en mooi dat die wysheid-strewelinge, magtige dissipels, Sakras, Brahmas, Lokapalas en ander gode nog nooit so iets gesien het nie. Die trone het uit die lug neergedaal en tot rus gekom in die huis van die Licchaviaan Vimalakirti. Die twee-en-dertig honderdduisend trone het hulself sonder dat die huis enigsings beknop voor gekom het nie en het dit gelyk asof die huis homself dienooreenkomstig vergroot het. Die groot stad Vaisali het nie verduister nie; ook nie die land Jambudvipa, (land van die jambu-bome) nie, dit is 'n land wat bevolk is deur mense met baie slegte karma of die wêreld van vier vastelande.
Alles het gelyk soos voordat die trone verskyn het.
Toe sê die Licchaviaan Vimalakirti vir die jong prins Manjusri: "Manjusri, laat die wysheid-strewelinge op hierdie trone sit, (nadat hulle hul liggame in 'n geskikte grootte verander het!)"
Maar die beginner wysheid-strewelinge kon hulself nie verander om op die trone te sit nie. Toe het die Licchavi Vimalakirti hierdie beginner wysheid-strewelinge 'n leerstelling geleer wat hulle in staat gestel het om die vyf superkennis te bereik, en nadat hulle dit bereik het, het hulle hul liggame verander tot 'n hoogte van twee-en-veertighonderdduisend meter en op die trone gaan sit. Maar steeds kon die magtige dissipels hulleself nie op die trone sit nie.
Die Licchaviaan Vimalakirti het vir die eerbiedwaardige Shariputra gesê: "Geagte Shariputra, neem jou sitplek op 'n troon."
Hy het geantwoord: "Goeie heer, die trone is te groot en te hoog en ek kan nie daarop sit nie."
Vimalakirti het gesê: "Geagte Shariputra, buig voor die Tathágata Merupradiparaja en jy sal jou sitplek kan inneem."
Toe buig die groot dissipels voor die Tathágata Merupradiparaja neer en gaan sit hulle op die trone.
Toe sê die eerbiedwaardige Shariputra vir die Licchaviaan Vimalakirti: 'Edele heer, dit is verstommend dat hierdie duisende trone, so groot en so hoog, in so 'n klein huis moet pas en dat die groot stad Vaisali, die dorpe, stede, koninkryke, hoofstede van Jambudvipa, die ander drie vastelande, die wonings van die gode, die nagas, die Yakshas, die Gandharvas, die Asuras, die Garudas, die Kimnaras en die Mahoragas - dat al hierdie dinge sonder enige hindernis moet verskyn, net soos voorheen!"
Die Licchaviaan Vimalakirti het geantwoord: "Geagte Shariputra, vir die Tathágatas en die wysheid-strewelinge is daar 'n bevryding genaamd 'Ondenkbaar'. Die wysheid-streweling wat in die ondenkbare bevryding leef, kan die koning van berge, Sumeru, wat so hoog, so groot, so edel en so groot is, in 'n mosterdsaadjie plaas. Hy kan hierdie prestasie uitvoer sonder om die mosterdsaad te vergroot en sonder om die berg Sumeru te verklein. En die gode van die byeenkoms van die vier magtige heersers (Maharajas) en van die Trayastrimsa-hemel weet nie eens waar hulle is nie.
Slegs die wesens wat bestem is om deur wonderwerke gedissiplineer te word, sien en verstaan die plasing van die koning van die berge, Sumeru, in die mosterdsaad; dit, geagte Shariputra, is 'n ingang is tot die domein van die ondenkbare bevryding van die wysheid-strewelinge.
Verder kan die wysheid-streweling wat in die ondenkbare bevryding leef, al die waters van die vier groot oseane in 'n enkele porie van sy vel gooi, sonder om die waterdiere soos visse, skilpaaie, krokodille, paddas en ander wesens te beseer en sonder dat die half-retielagtige en half-menslike weses (nagas), natuur geeste (yakshas), semi-godelike bookskappers (gandharvas) en Titane (asuras) self bewus is van waar hulle is." En die hele operasie is sigbaar sonder enige besering of versteuring van enige van daardie lewende wesens.
So 'n wysheid-streweling kan hierdie miljard-wêreld-heelal met sy regterhand optel asof dit 'n pottebakkerwiel is en dit omdraai en dit so talryk soos die sand van die Ganges gooi, sonder dat die lewende wesens daarin weet wat hul beweging of die oorsprong daarvan is, en hy kan dit vang en op sy plek terugsit, sonder dat die lewende wesens vermoed dat hulle kom en gaan; en tog is die hele operasie sigbaar.
So 'n wysheid-streweling kan hierdie miljard-wêreld heelal met sy regterhand optel asof dit 'n pottebakkerwiel is en dit omdraai en gooi sonder dat die lewende wesens daarin weet wat hul beweging of die oorsprong daarvan is, en hy kan dit vang en op sy plek terugsit, sonder dat die lewende wesens vermoed dat hulle kom en gaan; en tog is die hele operasie sigbaar
Verder, geagte Shariputra, is daar wesens wat gedissiplineerd raak na 'n geweldige lang tydperk van evolusie en daar is ook diegene wat gedissiplineer word na 'n kort tydperk van evolusie. Die wysheid-streweling wat in die ondenkbare bevryding leef, ter wille van die dissiplinering van die lewende wesens wat deur onmeetbare evolusieperiodes gedissiplineer word, kan die verloop van 'n week laat lyk soos die verbygaan van 'n biljoen-jaar tydperk en hy kan die heengaan van 'n biljoen-jaar tydperk laat lyk soos die verloop van 'n week vir diegene wat deur 'n kort evolusieperiode gedissiplineer word. Die lewende wesens wat deur 'n onmeetbare evolusieperiode gedissiplineer word, beskou eintlik 'n week as die verbygaan van een biljoen jaar en diegene wat deur 'n kort evolusieperiode gedissiplineer word, beskou eintlik 'n biljoen-jaar tydperk as die verbygaan van 'n week.
Dus, 'n wysheid-streweling wat in die ondenkbare bevryding leef, kan al die prag van die deugde van al die Boedda-velde binne 'n enkele Boedda-veld manifesteer. Net so kan hy alle lewende wesens in die palm van sy regterhand plaas en kan hy hulle met die bonatuurlike spoed van denke al die Boedda-velde wys sonder om ooit sy eie Boedda-veld te verlaat. Hy kan in 'n enkele porieë al die offers vertoon wat ooit aan al die Boeddas van die tien rigtings aangebied is en ook so al die sonne, mane en sterre van die tien rigtings. Hy kan al die orkane van die kosmiese wind-atmosfeer van die tien rigtings in sy mond inasem sonder om sy eie liggaam te benadeel en sonder om die woude en die grasse van die Boedda-velde plat te maak. Hy kan al die massas vuur van al die supernovas wat uiteindelik al die heelalle van al die Boedda-velde verteer, in sy maag neem sonder om hul funksies in te meng.
Nadat hy Boedda-velde so talryk soos die sand van die Ganges afwaarts oorgesteek het en 'n Boedda-veld opgeneem het, kan hy deur Boedda-velde so talryk soos die sand van die Ganges rivier opstaan en dit op die hoogte plaas, net soos 'n sterk man 'n jujube-blaar op die punt van 'n naald kan optel.
Dus, 'n wysheid-streweling wat in die ondenkbare bevryding leef, kan enige soort lewende wese magies omskep in 'n universele monarg, 'n Lokapala, 'n god, 'n priester, 'n dissipel, 'n kluisenaar, 'n wysheid-streweling en selfs in 'n Boedda. Die wysheid-streweling kan wonderbaarlik al die krete en geluide, meerderwaardig, middelmatig en minderwaardig, van alle lewende wesens van die tien rigtings, omskep in die stem van die Boedda, met die woorde van die Boedda, die Dharma en die Sangha, wat hulle laat verkondig: 'Onverbiddelik! Ellendig! Ongelukkig! Leeg! Selfloos!' En hy kan veroorsaak dat hulle die woorde en klanke van al die leerstellings wat deur al die Boeddas van die tien rigtings geleer word, opsê.
Geagte Shariputra, ek het jou net 'n klein deel van die ingang na die domein van die wysheid-streweling gewys wat in die ondenkbare bevryding leef. Geagte Shariputra, om aan u die leerstelling van die volle ingang tot die domein van die wysheid-streweling wat in die ondenkbare bevryding leef, te verduidelik, sou meer as 'n biljoen jare verg en selfs meer as dit.
Toe was die aartsvader Maha-Kasyapa, nadat hy hierdie leerstelling van die ondenkbare bevryding van die wysheid-strewelinge gehoor het, verbaas en hy het vir Shariputra gesê: 'Eerbiedwaardige Shariputra, as 'n mens 'n verskeidenheid dinge sou wys aan 'n persoon wat van geboorte af blind was, sou hy nie 'n enkele ding kon sien nie. Net so, eerbiedwaardige Shariputra, wanneer hierdie deur van die ondenkbare bevryding geleer word, is al die dissipels en kluisenaar-wyses sigloos, soos die man wat van geboorte af blind is en kan selfs nie 'n enkele oorsaak van die ondenkbare bevryding begryp nie. Wie is daar onder die wyse wat, as ons van hierdie ondenkbare bevryding hoor, nie die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink nie? Wat ons betref, wie se fakulteite agteruitgaan, soos 'n verbrande en vrot saad, wat kan ons nog doen as ons nie ontvanklik word vir hierdie wonderlike voertuig nie? Ons, al die dissipels en kluisenaar-wyses, moet by die aanhoor van hierdie leer van die Dharma 'n bejammerwaardigings kreet van spyt uitroep wat hierdie miljard-wêreld-heelal sou skud! En wat die wysheid-strewelinge betref, as hulle van hierdie ondenkbare bevryding hoor, moet hulle net so vreugdevol wees soos 'n jong kroonprins as hy die kroon opneem en gesalf word en hulle moet hul toewyding aan hierdie ondenkbare bevryding tot die uiterste verhoog. Inderdaad, wat kan die hele leër van Satan ooit doen aan iemand wat toegewyd is aan hierdie ondenkbare bevryding?"
Toe die aartsvader Maha-Kasyapa hierdie woorde uitgespreek het, het twee-en-dertigduisend gode die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink.
Toe sê die Licchaviaan Vimalakirti aan die aartsvader Maha-Kasyapa: "Geagte Maha-Kasyapa, die satans wat die rol van die duiwel in die ontelbare heelalle van die tien rigtings speel, is almal wysheid-strewelinge wat in die ondenkbare bevryding woon, wat die rol van die duiwel speel om lewende wesens te ontwikkel deur hul vaardigheid in bevrydende tegniek. Geagte Maha-Kasyapa, al die ellendige bedelaars wat na die wysheid-strewelinge van die ontelbare heelalle van die tien rigtings kom om 'n hand, 'n voet, 'n oor, 'n neus, bloed, spiere, bene, murg, 'n oog, 'n bolyf, 'n kop, 'n ledemaat, 'n lid, 'n troon, 'n koninkryk, 'n land, 'n vrou, 'n seun, 'n dogter, 'n slaaf, 'n slavin, 'n perd, 'n olifant, 'n wa, 'n kar, goud, silwer, juwele, pêrels, konke, kristal, koraal, beryl, skatte, kos, drank, eliksers en klere - hierdie veeleisende bedelaars is gewoonlik wysheid-strewelinge wat in die ondenkbare bevryding leef wat deur hul vaardigheid in bevrydende tegniek die fermheid van die hoë vasberadenheid van die wysheid-strewelinge wil toets en sodoende demonstreer. Waarom? Geagte Maha-Kasyapa, die wysheid-strewelinge demonstreer daardie fermheid deur middel van verskriklike soberheid. Gewone persone het geen mag om sodoende van wysheid-strewelinge te eis nie, tensy hulle die geleentheid gegun word. Hulle is nie in staat om op dié manier dood te maak en te ontneem sonder om vryelik die kans gegun te word nie.
"Geagte Maha-Kasyapa, net soos 'n gloeiwurm nie die lig van die son kan verduister nie, so geagte Maha-Kasyapa, is dit nie moontlik sonder spesiale toegewing dat 'n gewone mens dus 'n wysheid-streweling kan aanval en ontneem nie. Geagte Maha-Kasyapa, net soos 'n donkie nie 'n aanval op 'n wilde olifant kon doen nie, kan geagte Maha-Kasyapa, een wat nie self 'n wysheid-streweling is nie, nie 'n ander wysheid-streweling teister nie en slegs 'n wysheid-streweling kan die teistering van 'n ander wysheid-streweling verdra. Geagte Maha-Kasyapa, so is die inleiding tot die krag van die kennis van bevrydende tegniek van die wysheid-strewelinge wat in die ondenkbare bevryding leef.
7. Die godin
Daarna het Manjusri, die kroon prins, vir Licchaviaan Vimalakirti gesê: "Geagte heer, hoe moet 'n wysheid-streweling alle lewende wesens beskou?"
Vimalakirti antwoord, "Manjusri, 'n wysheid-streweling moet alle lewende wesens beskou soos 'n wyse man wat die weerkaatsing van die maan in water beskou of as towenaars mense beskou wat deur towery geskep is. Hy moet hulle beskou as 'n beeld in 'n spieël; soos die water van 'n weerkaatsing; soos die geluid van 'n eggo; soos 'n massa wolke in die lug; soos die vorige oomblik van 'n bol skuim; soos die voorkoms en verdwyning van 'n borrel water; soos die kern van die plantain-boom; soos 'n weerligstraal; soos die vyfde groot element; soos die sewende sintuiglike medium; soos die verskyning van materie in 'n immateriële koninkryk; soos 'n spruit uit 'n vrot saad; soos 'n skilpad-haarjas; soos die pret van speletjies vir iemand wat wil sterf; soos die egoïstiese sienings van 'n stroom-toetreder; soos 'n derde wedergeboorte van 'n een-terugkerende; soos die neerdaal van 'n nie-terugkerende in 'n baarmoeder; soos die bestaan van begeerte, haat en dwaasheid in 'n heilige; soos gedagtes van gierigheid, onsedelikheid, goddeloosheid en vyandigheid in 'n wysheid-streweling wat verdraagsaamheid bereik het; soos die instinkte van passies in 'n Tathágata; soos die persepsie van kleur in een blinde vanaf geboorte; soos die inaseming en uitaseming van 'n liggaamlike self-kastryder wat geabsorbeer word in die meditasie van beëindiging; soos die spoor van 'n voël in die lug; soos die ereksie van 'n gekastreerde man; soos die swangerskap van 'n onvrugbare vrou; soos die onvervaardigde passies van 'n uitgestraalde inkarnasie van die Tathágata; soos droomgesigte gesien nadat hulle wakker geword het; soos die hartstogte van iemand wat vry is van konseptualiserings; soos vuur wat brand sonder brandstof; soos die reïnkarnasie van iemand wat uiteindelike bevryding bereik het.
Juis so, Manjusri, doen 'n wysheid-streweling wat besef dat die uiteindelike onbaatsugtigheid alle wesens in ag neem."
Manjusri vra toe verder: "Edele meneer, as 'n wysheid-streweling alle lewende wesens op so 'n manier beskou, hoe genereer hy die groot liefde vir hulle?"
Vimalakirti antwoord, "Manjusri, wanneer 'n wysheid-streweling alle lewende wesens op hierdie manier beskou, dink hy: 'Net soos ek die Dharma gerealiseer het, so moet ek dit ook aan lewende wesens leer.' Daardeur genereer hy die liefde wat werklik 'n toevlug vir alle lewende wesens is; die liefde wat rustig is omdat dit vry is vasklouing; die liefde wat nie koorsig is nie, vry van hartstogte; die liefde wat ooreenstem met die werklikheid omdat dit in al drie tye dieselfde is; die liefde wat sonder konflik is omdat vry van die geweld van die hartstogte is; die liefde wat nie-tweeledig is omdat dit nie by die uiterlike of by die interne betrokke is nie; die liefde wat ondeurdringbaar is want dit is totaal die mees verhewe.
Daardeur wek hy die liefde wat ferm is, sy hoë vasberadenheid onbreekbaar, soos 'n diamant; die liefde wat suiwer is, gesuiwerd in sy intrinsieke aard; die liefde wat onpartydig is, sy aspirasies is gelyk; die liefde van die heilige wat sy vyand uitgeskakel het; die wysheid-streweling se liefde wat voortdurend lewende wesens ontwikkel; Die Tathágatas-liefde wat die werklikheid verstaan; die Boedda se liefde wat lewende wesens uit hul slaap laat ontwaak; die liefde wat spontaan is omdat dit spontaan ten volle verlig is; die liefde wat verligting is omdat dit eenheid van ervaring is; die liefde wat geen vermoede het nie omdat dit gehegtheid en afkeer uitgeskakel het; die liefde wat groot deernis is omdat dit die Mahayana met uitstraling vul; die liefde wat nooit uitgeput is nie omdat dit kalm-leegheid en selfloosheid erken; die liefde wat gee omdat dit die gawe van Dharma gee, vry van die stywe vuis van 'n slegte leermeester; die liefde wat moraliteit is omdat dit immorele lewende wesens verbeter; die liefde wat verdraagsaamheid is omdat dit beide die self en ander beskerm; die liefde wat nooit uitgeput is nie omdat dit nietigheid en onbaatsugtigheid erken; die liefde wat gee omdat dit die gawe van Dharma gee, vry van die stywe vuis van 'n slegte leermeester; die liefde wat moraliteit is omdat dit immorele lewende wesens verbeter; die liefde wat verdraagsaamheid is omdat dit beide die self en ander beskerm; die liefde wat inspanning is omdat dit verantwoordelikheid neem vir alle lewende wesens; die liefde wat nadenke is omdat dit weerhou van toegee aan smake; die liefde wat wysheid is omdat dit op die regte tyd bevryding veroorsaak; die liefde wat bevrydende tegniek is omdat dit oral die weg wys; die liefde wat sonder formaliteit is omdat dit suiwer van motivering is; die liefde wat sonder afwyking is omdat dit vanuit beslissende motivering optree; die liefde wat edele voornemens is want dit is sonder hartstogte; die liefde wat sonder bedrog is omdat dit nie kunsmatig is nie; die liefde wat vrede is omdat dit lewende wesens bekendstel aan die vreugde van die Boedda. So, Manjusri, is die groot liefde van 'n wysheid-streweling."
Manjusri: "Wat is die groot deernis van 'n wysheid-streweling?"
Vimalakirti: "Dit is die offer van alle opgehoopte wortels van deugsaamheid aan alle lewende wesens.
Manjusri: "Wat is die groot vreugde van die wysheid-streweling?"
Vimalakirti: "Dit is om vreugdevol en sonder om spyt te wees wanneer ʼn wese aan ʼn ander wese geskenk het."
Manjusri: "Wat is die gelykheid van die wysheid-streweling?"
Vimalakirti: Dit is wat beide self en ander bevoordeel."
Manjusri: "Waartoe moet 'n mens toevlug neem as jy bang is vir die lewe (vrees vir die lewe)?"
Vimalakirti: "Manjusri, 'n wysheid-streweling wat bang is vir vrees vir die lewe, moet hul toevlug neem tot die grootmoedigheid van die Boedda."
Manjusri: "Waar moet hy wat hom tot die grootmoedigheid van die Boedda wil wend, standpunt inneem?"
Vimalakirti: "Hy moet in onpartydigheid teenoor alle lewende wesens staan."
Manjusri: "Waar moet hy wat in gelykheid teenoor alle lewende wesens wil staan, sy standpunt inneem?"
Vimalakirti: "Hy moet lewe vir die bevryding van alle lewende wesens."
Manjusri: "Wat moet die wese wat wens om alle lewende wesens te bevry, doen?"
Vimalakirti: "Hy moet hulle van hul passies bevry."
Manjusri: "Hoe moet hy wat passies wil uitskakel, homself handhaaf?
Vimalakirti: "Hy moet homself op die geskikte manier toepas."
Manjusri: "Hoe moet hy homself toepas om "homself toepaslik toe te pas?"
Vimalakirti: "Hy moet homself toepas op skeppingloosheid en vernietingloosheid."
Manjusri: "Wat word nie geskep nie? En wat nie vernietig word nie? "
Vimalakirti: "Kwaad (boosheid) word nie geskep nie en goed word nie vernietig nie."
Manjusri: "Wat is die wortel van goed en kwaad?"
Vimalakirti: "Materialiteit is die wortel van goed en kwaad."
Manjusri: "Wat is die wortel van materialiteit?"
Vimalakirti: "Begeerte(s) is die wortel van materialiteit."
Manjusri: "Wat is die wortel van begeerte en gehegtheid?"
Vimalakirti: Onwerklike konstruksie is die wortel van begeerte.
Manjusri: "Wat is die wortel van onwerklike konstruksie?"
Vimalakirti: "Die valse konsep is die wortel daarvan"
Manjusri: "Wat is die wortel van die valse konsep?"
Vimalakirti: "Basisloosheid."
Manjusri: "Wat is die wortel van basisloosheid?"
Vimalakirti: "Manjusri, wanneer iets basisloos is, hoe kan dit enige wortel het? Daarom staan alle dinge op die wortel, wat basisloos is."
Daarna het 'n sekere godin wat in daardie huis gewoon het, nadat sy hierdie leerstelling van die Dharma van die groot heldhaftige wysheid-strewelinge gehoor het en tevrede en verheug was, haarself in 'n materiële liggaam gemanifesteer en die groot geestelike helde, die wysheid-strewelinge en die groot dissipels met hemelse blomme bestrooi. Toe die blomme op die liggame van die wysheid-strewelinge val, val dit op die vloer af maar toe dit op die liggame van die groot dissipels val, het dit aan die dissipels vasgekleef en nie geval nie. Die groot dissipels het die blomme geskud en selfs probeer om hul magiese kragte te gebruik maar steeds wou die blomme nie afval nie. Toe sê die godin vir die eerbiedwaardige Shariputra: "Geagte Shariputra, hoekom probeer jy hierdie blomme afskud?"
Shariputra antwoord, "Godin, hierdie blomme is nie geskik vir godsdienstige persone nie en daarom probeer ons dit afskud."
Die godin het gesê: "Moenie dit sê nie, geagte Shariputra. Waarom? Hierdie blomme is inderdaad geskik! Waarom? Sulke blomme het nie konstruktiewe denke of diskriminasie nie. Maar oudste Shariputra het beide konstruktiewe denke en diskriminasie.
Geagte Shariputra, onbehoorlikheid vir iemand wat die wêreld verloën het vir die dissipline van die tereg geleerde Dharma bestaan uit konstruktiewe denke en diskriminasie maar die ouderlinge is vol sulke gedagtes. Iemand wat sonder sulke gedagtes is, is altyd behoorlik.
Geagte Shariputra, kyk hoe hierdie blomme nie aan die liggame van hierdie magtige geestelike helde, die wysheid-strewelinge, kleef nie! Dit is omdat hulle konstruktiewe gedagtes en diskriminasie uitgeskakel het.
Bose geeste het byvoorbeeld mag oor vreesagtige mense maar kan hulle nie die vreesloses steur nie. Net so is diegene wat deur vrees vir die wêreld geïntimideer word, in die mag van vorms, klanke, reuke, smake en teksture, wat nie diegene versteur wat vry is van vrees vir die passies wat inherent is aan die konstruktiewe wêreld nie. So, hierdie blomme kleef vas aan die liggame van diegene wat nie hul instinkte vir die passies uitgeskakel het nie en hou nie by die liggame van diegene wat hul instinkte uitgeskakel het nie."
Toe sê die eerbiedwaardige Shariputra vir die godin: "Godin, hoe lank is jy al in hierdie huis?"
Die godin het geantwoord: "Ek was hier solank die ouderling in bevryding was."
Shariputra sê, Dan is u al in hierdie huis vir ʼn geruime tyd?"
Die godin het gesê: "Is die oudste al 'n geruime tyd in bevryding?"
Daarop het die oudste Shariputra stil geword.
Die godin het voortgegaan, "Oudste, jy is 'die mees wys van die wyses!' Hoekom praat jy nie? Nou, wanneer dit jou beurt is, beantwoord jy nie die vraag nie."
Shariputra: "Aangesien bevryding onuitspreeklik is, weet ek nie wat om te sê nie.
Godin: Al die lettergrepe wat deur die oudste uitgespreek word, het die aard van bevryding. Waarom? Bevryding is nie intern of ekstern nie en dit kan ook nie apart van hulle gevind word nie. Net so is lettergrepe nie intern of ekstern nie en kan dit ook nêrens anders gevind word nie. Daarom, geagte Shariputra, wys nie op bevryding deur spraak te laat vaar nie! Waarom? Die heilige bevryding is die gelykheid van alle dinge!
Shariputra: Godin, is bevryding nie die vryheid van begeerte, haat en dwaasheid nie?
Godin: "Bevryding is vryheid van begeerte, haat en dwaasheid" dit is die leerstelling van die uitermatige trotses.
Maar diegene wat vry is van trots word geleer dat die aard van begeerte, haat en dwaasheid self bevryding is."
Shariputra: "Uitstekend! Uitstekend, godin! Wat het jy bereik, wat het jy gerealiseer dat jy so welsprekend is?"
Godin: "Ek het niks bereik nie, geagte Shariputra. Ek het niks gerealiseer nie.
Wie dink, "Ek het bereik! Ek het kalm-leegheid gerealiseer!" is té trots op die dissipline van die goed geleerde Dharma."
Shariputra: "Godin, behoort jy aan die dissipelvoertuig, aan die afgesonderd voertuig of aan die groot voertuig?
Godin: "Ek behoort aan die dissipel-voertuig wanneer ek dit onderrig aan diegene wat dit nodig het. Ek behoort aan die afgesonderde voertuig wanneer ek die twaalf skakels van afhanklike oorsprong leer aan diegene wat dit nodig het. En aangesien ek nooit die groot deernis laat vaar nie, behoort ek tot die groot voertuig, aangesien almal daardie leer(stelling) nodig het om uiteindelike bevryding te bereik. Nietemin, geagte Shariputra, net soos 'n mens nie die kastor-plant in magnolia-hout kan ruik nie maar net die magnolia blomme, so, geagte Shariputra, wat in hierdie huis woon, wat oortollig is met die parfuum van die deugde van die Boedda-eienskappe, ruik mens nie die parfuum van die dissipels en die kluisnaar-wyses nie. Geagte Shariputra, die Sakras, die Brahmas, die beskermers van die vier kwatiere, die gode, nagas, yakshas, gandharvas, Titane, garudas, kimnaras en magtige drake (mahoragas) wat in hierdie huis woon, hoor die Dharma uit die mond van hierdie heilige man en aangelok deur die parfuum van die deugde van die Boedda-eienskappe, gaan voort om die gees van verligting te bedink.
Geagte Shariputra, ek is al twaalf jaar in hierdie huis en ek het geen toesprake oor die dissipels en kluisenaar-wyses gehoor nie maar het slegs gehoor van die groot liefde, die groot deernis en die ondenkbare eienskappe van die Boedda.
Geagte Shariputra, agt vreemde en wonderlike dinge manifesteer hulself voortdurend in hierdie huis. Wat is hierdie agt?
Hier skyn voortdurend 'n lig van skakerings van goud, so helder dat dit moeilik is om dag en nag te onderskei; en nóg die maan nóg die son skyn hier duidelik. Dit is die eerste wonder van hierdie huis.
Verder, geagte Shariputra, wie ook al hierdie huis binnekom, is nie meer ontsteld oor sy/haar passies vanaf die oomblik dat hy/sy binne is nie. Dit is die tweede vreemde en wonderlike ding.
Verder, geagte Shariputra, word hierdie huis nooit agterweë gelaat deur Sakra, Brahma, die Lokapalas en die wysheid-strewelinge van al die ander Boedda-velde nie. Dit is die derde vreemde en wonderlike ding.
Verder, geagte Shariputra, is hierdie huis nooit leeg van die klanke van die Dharma, die bespreking oor die ses transendensies en die besprekings van die onomkeerbare wiel van die Dharma nie. Dit is die vierde vreemde en wonderlike ding.
Verder, geagte Shariputra, in hierdie huis hoor 'n mens altyd die ritmes, liedjies en musiek van gode en mense en uit hierdie musiek weerklink voortdurend die klank van die oneindige Dharma van die Boedda. Dit is die vyfde vreemde en wonderlike ding.
Verder, geagte Shariputra, in hierdie huis is daar altyd vier onuitputlike skatte, vol allerhande juwele, wat nooit afneem nie, hoewel al die armes en ellendiges tot hul bevrediging kan neem. Dit is die sesde vreemde en wonderlike ding (gebeurtenis)
Verder, geagte Shariputra, na die wens van hierdie goeie man, kom na hierdie huis die ontelbare Tathágatas van die tien rigtings, soos die Tathágatas Shakyamuni, Amitabha, Aksobhya, Ratnasri, Ratnarcis, Ratnacandra, Ratnavyuha, Dusprasaha, Sarvarthasiddha, Ratnabahula, Simhakirti, Simhasvara, ensovoorts; en as hulle kom, leer hulle die deur van Dharma wat die 'geheime van die Tathágatas' genoem word en vertrek dan. Dit is die sewende vreemde en wonderlike ding.
Verder skyn, geagte Shariputra, al die prag van die wonings van die gode en al die prag van die Boedda-velde in hierdie huis. Dit is die agtste vreemde en wonderlike ding.
Geagte Shariputra, hierdie agt vreemde en wonderlike dinge word in hierdie huis gesien. Wie sou dan, as hulle sulke ondenkbare dinge sien, die leerstelling van die dissipels glo?
Shariputra: "Godin, wat verhoed jou om jouself uit jou vroulike toestand te transformeer?"
Godin: "Alhoewel ek my "vroulike staat" vir hierdie twaalf jaar gesoek het, het ek dit nog nie gevind nie. Geagte Shariputra, as 'n towenaar 'n vrou met towery fisies sou laat manifestreer, sou u haar vra: ‘Wat verhinder u om uself uit u vroulike toestand te verander?’
Shariputra: "Nee! So 'n vrou sou nie regtig bestaan nie, so wat sou daar wees om te transformeer?"
Godin: "Dus, geagte Shariputra, alle dinge bestaan nie regtig nie. Sou u nou dink: 'Wat verhinder iemand wie se aard die van 'n magiese inkarnasie is, om haarself uit haar vroulike toestand te verander?"
Daarna het die godin haar magiese krag gebruik om die oudste Shariputra in haar vorm te laat verskyn en haarself in sy vorm te laat verskyn. Toe sê die godin (omskep in Shariputra), vir Shariputra, omskep in 'n godin: "Geagte Shariputra, wat verhoed jou om jouself uit jou vroulike toestand te verander?"
En Shariputra, omskep en verander in die godin, het geantwoord: "Ek verskyn nie meer in die vorm van 'n man nie! My liggaam het verander in die liggaam van 'n vrou! Ek weet nie wat om te transformeer nie!"
Die godin het voortgegaan: 'As die oudste weer uit die vroulike staat kon verander, kan alle vroue ook uit hul vroulike staat verander. Alle vroue verskyn in die vorm van vroue op dieselfde manier as wat u, Shariputa, in die vorm van 'n vrou voorkom. Alhoewel hulle in werklikheid nie vroue is nie, verskyn hulle in die vorm van vroue. Met die oog hierop het die Boedda gesê: 'In alle dinge is daar nie manlik of vroulik nie.'
Toe het die godin haar magiese krag vrygestel en elkeen het teruggekeer na sy gewone vorm. Sy sê toe vir hom: "Geagte Shariputa, wat het u gedoen met u vroulike vorm?"
Shariputra: "Ek het dit nie geskep nie en ek het dit ook nie verander nie."
Godin: "Net so word alle dinge nie gemaak of verander nie,en dat dit nie gemaak en nie verander word nie, dit is die leerstelling van die Boedda."
Shariputra: "Godin, Waar sal jy gebore word wanneer jy na die dood transmigreer?"
Godin: "Ek sal gebore word waar al die magiese inkarnasies van die Tathágata gebore word."
Shariputra: "Maar die uitgestraalde inkarnasies van die Tathágata transmigreer nie en word ook nie gebore nie."
Godin: "Alle fenomena en lewende wesens is net so dieselfde; hulle transmigreer nie nog minder word hulle gebore!"
Shariputra: "Godin, hoe gou sal jy die perfekte verligting van Boeddaskap bereik?"
Godin: "Op so 'n tydstip dat u, oudste, weer toegerus word met die eienskappe van 'n gewone individu, dan sal ek die perfekte verligting van Boeddaskap bereik."
Shariputra: "Godin, dit is onmoontlik dat ek weer toegerus sal word met die eienskappe van 'n gewone individu."
Godin: "Net so, geagte Shariputra, is dit onmoontlik dat ek die perfekte verligting van Boeddaskap sou bereik! Hoekom want volmaakte verligting berus op die onmoontlike. Omdat dit onmoontlik is, bereik niemand die perfekte verligting van Boeddaskap nie.
Shariputra: Maar die Tathágata het verklaar: "Die Tathágatas, wat so talryk soos die sand van die Ganges-rivier is, het perfekte Boeddaskap bereik, bereik perfekte Boeddaskap en sal voortgaan om perfekte Boeddaskap te bereik."
Godin: "Geagte Shariputra, die uitdrukking "die Boeddas van die verlede, hede en toekoms", is 'n konvensionele uitdrukking wat uit 'n sekere aantal lettergrepe bestaan. Die Boeddas is nie verlede of hede of toekoms nie.
Hulle verligting oortref die drie tye! Maar sê my, oudste, het jy heiligheid bereik?
Shariputra: Dit word bereik want daar is geen bereiking nie.
Godin: "Net so, daar is perfekte verligting omdat daar geen bereiking van perfekte verligting is nie."
Toe sê die Licchaviaan Vimalakirti aan die eerbiedwaardige oudste Shariputra: "Geagte Shariputra, hierdie godin het reeds twee en negentig miljoen miljard Boeddas gedien. Sy speel as te ware met die superkennis. Sy het werklik in al haar geloftes geslaag. Sy het die verdraagsaamheid van die geboorteloosheid van dinge verkry. Sy het eintlik onomkeerbaarheid bereik. Sy kan leef waar sy wil op sterkte van haar gelofte om lewende wesens te ontwikkel."
8. Die familie van die Tathágatas
Toe sê die kroonprins Manjusri vir die Licchaviaan Vimalakirti: "Edele heer, hoe volg die wysheid-streweling die weg om die eienskappe van die Boedda te bereik?"
Vimalakirti het geantwoord: "Manjusri, wanneer die wysheid-streweling die verkeerde weg volg, volg hy die weg om die eienskappe van die Boedda te bereik."
Manjusri vra verder: "Hoe volg die wysheid-streweling die verkeerde weg?"
Vimalakirti het geantwoord: "Selfs as hy die vyf dodelike sondes pleeg, voel hy geen kwaadwilligheid, geweld of haat nie. Selfs sou hy die hel ingaan, bly hy vry van alle hartstogte. Selfs as hy in die toestande van die diere vertoef, bly hy vry van duisternis en onkunde. Wanneer hy in die toestand van die titane (asuras) vertoef, bly hy vry van trots, verwaandheid en arrogansie. Wanneer hy in die koninkryk van die heerser van die dood ingaan, versamel hy die stoorkamers van verdienste en wysheid. Wanneer hy in die toestande van bewegingloosheid en immaterialiteit gaan, ontbind hy nie daarin nie.
Hy mag die weë van begeerte volg maar hy bly vry van gehegtheid aan die genot van begeerte. Hy mag die weë van haat volg maar hy voel geen woede vir enige lewende wese nie. Hy kan die weë van dwaasheid volg maar hy is altyd bewus van die wysheid van ferme begrip.
Hy mag die weë van gierigheid volg maar hy gee alle interne en uiterlike dinge weg sonder om selfs sy eie lewe in ag te neem. Hy kan die weë van onsedelikheid volg maar as hy die verskrikking van selfs die geringste oortredings sien, leef hy volgens die kluisenaar praktyke en soberhede. Hy mag die weë van goddeloosheid en woede volg maar hy bly heeltemal vry van kwaadwilligheid en leef uit liefde. Hy kan die weë van luiheid volg maar sy pogings word ononderbroke terwyl hy streef na die kweek van wortels van deug. Hy kan tog die weë van sintuiglike afleiding volg; natuurlik gekonsentreer word sy nadenke nie verdwyn nie. Hy kan die weë van valse wysheid volg maar nadat hy die transendensie van wysheid bereik het, is hy kundig in alle alledaagse en transendentale wetenskappe."
Hy kan die maniere van gesofistikeerdheid en twis wys maar hy is altyd bewus van uiteindelike betekenisse en het die gebruik van bevrydende tegnieke vervolmaak. Hy mag die weë van trots wys maar tog dien hy as 'n brug en 'n leer vir alle mense. Hy mag die weë van die hartstogte wys maar tog is hy heeltemal nie-passievol en van nature suiwer. Hy kan die weë van die duiwels volg maar hy aanvaar nie hul gesag ten opsigte van sy kennis van die eienskappe van die Boedda nie. Hy mag die weë van die dissipels volg maar hy laat lewende wesens die leer hoor wat hulle nog nie vantevore gehoor het nie. Hy mag die weë van die kluisenaar-wyses volg maar hy word met groot deernis geïnspireer om alle lewende wesens te ontwikkel.
Hy mag die weë van die armes volg maar hy hou 'n juweel van onuitputlike rykdom in sy hand. Hy mag die weë van kreupeles volg maar tog is hy pragtig en goed versier met die gunstige tekens en merke. Hy kan die weë volg van diegene met 'n nederige geboorte maar deur sy ophoping van die stoorkamers van verdienste en wysheid word hy gebore in die familie van die Tathágatas. Hy kan die weë van die swakkes, die lelike en die ellendiges volg maar hy is pragtig om na te kyk en sy liggaam is soos dié van Narayana (die mees verhewe wese, Vishnu)"
Hy kan aan lewende wesens die weë van siekes en ongelukkiges openbaar maar hy het die vrees vir die dood heeltemal oorwin en oortref.
Hy mag die weë van die rykes volg maar hy is sonder besittings en besin dikwels oor die idee van verganklikheid.
Hy mag wys dat hy met harem meisies dans maar tog kleef hy aan afgesonderheid, nadat hy die moeras van begeerte oorgesteek het.
Hy volg die weë van die stommes en die onsamehangende maar nadat hy die krag van beswerings verkry het, is hy versier met gevarieerde welsprekendheid."
Hy volg die weë van die heterodoks sonder om ooit heterodoks te word. Hy volg die weë van die hele wêreld maar tog keer hy alle bestaanstoestande om. Hy volg die weg van bevryding sonder om ooit die vooruitgang van die wêreld te laat vaar.
Manjusri, so volg die wysheid-streweling die verkeerde weë en volg sodoende die weg na die eienskappe van die Boedda."
Toe sê die Licchaviaan Vimalakirti vir die kroonprins Manjusri: "Manjusri, wat is die 'familie van die Tathágatas'?"
Manjusri het geantwoord: "Edele heer, die familie van die Tathágatas bestaan uit alle basiese egoïsme; van onkunde en die dors na bestaan; van wellus, haat en dwaasheid; van die vier wanvoorstellings, van die vyf verduisterings, van die ses media van die sintuie, van die sewe wonings van bewussyn, van die agt valse weë, van die nege oorsake van irritasie, van die weë van tien sondes. So is die familie van die Tathágatas. Kortom, edele heer, die twee-en-sestig soorte oortuigings vorm die familie van die Tathágatas!"
Vimalakirti: "Manjusri, met wat in gedagte sê jy so?"
Manjusri: "Edele heer, iemand wat in die vaste bepaling van die visie van die ongeskapene vertoef, is nie in staat om die gees van onverkende volmaakte verligting te bedink nie. Iemand wat egter tussen geskape dinge leef, in die myne van hartstogte, sonder om enige waarheid te sien, is inderdaad in staat om die gees van onverbloemde volmaakte verligting te bedink.
Edele heer, blomme soos die blou lotus, die rooi lotus, die wit lotus, die waterlelie en die maanlelie groei nie op die droë grond in die wildernis nie maar groei wel in die moerasse en modderbanke. Net so groei die Boedda-eienskappe nie in lewende wesens wat beslis vir die ongeskapenes bestem is nie maar groei wel in die lewende wesens wat soos moerasse en modderbanke van passies is. Net so, soos sade nie in die lug groei nie maar wel in die aarde groei, groei die Boedda-eienskappe nie in diegene wat vir die absolute bepaal is nie, maar groei wel in diegene wat die gees van verligting begryp, nadat hulle 'n Sumeru-agtige berg egoïstiese sienings geproduseer het.
Edele heer, deur hierdie oorwegings kan 'n mens verstaan dat alle passies die familie van die Tathágatas vorm. Byvoorbeeld, sonder om in die groot oseaan in te gaan, is dit onmoontlik om kosbare, onskatbare pêrels te vind. Net so, sonder om in die oseaan van passies te gaan, is dit onmoontlik om die verstand van alwetendheid te verkry.
Toe juig die oudste Maha-Kasyapa die kroonprins Manjusri toe: "Goed! Goeie Manjusri! Dit is inderdaad briljant gepraat! Dit is reg! Die passies vorm inderdaad die familie van die Tathágatas. Hoe kan ons, die dissipels, die gees van verligting bedink of ten volle verlig word ten opsigte van die eienskappe van die Boedda? Slegs diegene wat skuldig is aan die vyf dodelike sondes kan die gees van verligting bedink en kan Boeddaskap bereik, wat die volle prestasie van die eienskappe van die Boedda is!
Net soos byvoorbeeld die vyf begeerte-voorwerpe geen indruk of uitwerking op diegene van fakulteite het nie, net so het al die eienskappe van die Boedda geen indruk of uitwerking op die dissipels wat alle nakomings laat vaar het nie. Die dissipels kan dus nooit daardie eienskappe waardeer nie.
Daarom, Manjusri, is die gewone individu dankbaar teenoor die Tathágata maar die dissipels is nie dankbaar nie.
Waarom? Die gewone individue, nadat hulle van die deugde van die Boedda geleer het, bedink die gees van onverskrokke volmaakte verligting om die ononderbroke kontinuïteit van die erfenis van die Drie Juwele te verseker; maar die dissipels, hoewel hulle tot aan die einde van hulle dae van die eienskappe, kragte en vreesloosheid van die Boedda kan hoor, is nie in staat om die gees van onverskrokke volmaakte verligting te bedink nie."
Daarna het die wysheid-streweling Sarvarupasamdarsana, wat in die vergadering teenwoordig was, die Licchaviaan Vimalakirti toegespreek: "Huisbewoner, waar is u vader en moeder, u kinders, u vrou, u dienaars, u diensmeisies, u arbeiders en u bediendes? Waar is jou vriende, jou familie en jou familielede? Waar is jou perde, jou olifante, jou strydwaens, jou lyfwagte en jou draers?"
So aangespreek, het die Licchaviaan Vimalakirti die volgende verse tot die wysheid-streweling Sarvarupasamdarsana gespreek:
Van die ware wysheid-strewelinge,
Die moeder is die transendensie van wysheid,
Die vader is die vaardigheid in bevrydende tegniek;
Die Leiers word uit sulke ouers gebore.
Hul vrou is die vreugde in die Dharma,
Liefde en deernis is hul dogters,
Die Dharma en die waarheid is hulle seuns;
hul huis is diep nadenke oor die betekenis van kalm-leegheid.
Al die passies is hulle dissipels,
Na willekeur beheer.
Hul vriende is die hulpmiddels tot verligting;
Daardeur besef hulle opperste verligting.
Hul metgeselle, altyd saam met hulle,
Is die ses transendensies.
Hul maats is die middele tot eenwording,
Hul musiek is die leerstelling van die Dharma.
Die beswerings maak hul tuin,
Wat blom met die blomme van die faktore van verligting,
Met bome van die groot rykdom van die Dharma,
En vrugte van die gnosis van bevryding.
Hul (water)poel bestaan uit die agt bevrydings,
Gevul met die water van konsentrasie,
Bedek met die lotusse van die sewe onsuiwerhede -
Wie daarin bad, word onberispelik.
Hul draers is die ses superkennisse,
Hul voertuig is die onverkende Mahayana,
Hul bestuurder is die gees van verligting,
En hulle weg is die agtvoudige vrede.
Hul ornamente is die gunstige tekens,
En die tagtig merke;
Hul krans is deugsame aspirasie,
En hulle klere is 'n goeie gewete en oorweging.
Hulle rykdom is die heilige Dharma,
En hulle besigheid is om dit onderrig,
Hul groot inkomste is suiwer praktyke,
En dit is toegewy aan die hoogste verligting.
Hulle bed bestaan uit die vier meditasies,
En die verspreiding daarvan is die suiwer bestaan,
En hul ontwaking bestaan uit gnosis,
Dit is konstante leer en meditasie.
Hulle kos is die ambrosia van die leerstellings,
En hul drank is die sap van bevryding.
Hul bad is suiwer aspirasie,
En moraliteit hul geurwater en parfuum.
Nadat die vyand se passies oorwin is,
onoorwinlike helde is hulle.
Nadat die vier duiwels getem is,
Hulle verhoog hul standaard op die gebied van verligting.
Hulle manifesteer vrywillig geboorte,
Tog word hulle nie gebore nie en ontstaan hulle ook nie.
Hulle skyn in al die velde van die Boedda,
Net soos die opkomende son.
Alhoewel hulle Boeddas by die miljoene aanbid,
Met elke denkbare offergawe,
Hulle vertoef nooit tussen die minste verskil
Tussen die Boeddas en hulself.
Hulle reis deur alle Boedda-velde
Om voordeel vir lewende wesens te bring,
Tog sien hulle daardie velde net soos leë ruimte,
Vry van enige konseptuele begrippe van "lewende wesens".
Die vreeslose wysheid-strewelinge kan manifesteer,
Alles in 'n enkele oomblik,
Die vorms, klanke en maniere van gedrag
Van alle lewende wesens.
Alhoewel hulle die dade van die duiwels erken,
selfs met hierdie duiwels kom hulle oor die weg kom
Want selfs sulke akti witeite kan gemanifesteer word
Deur diegene wat vervolmaak is in bevrydende tegniek.
Hulle speel met denkbeeldige en hallusionerende manifestasies
Ten einde lewende wesens te ontwikkel,
Om hulself oud of siek te vertoon,
En selfs hul eie dood manifesteer.
Hulle demonstreer die verbranding van die aarde
In die verterende vlamme van die einde van die wêreld,
Ten einde verganklikheid te demonstreer
Aan lewende wesens met die idee van permanensie.
Uitgenooi deur honderdduisende lewende wesens,
Almal in dieselfde land,
Hulle neem deel aan offers by die huise van almal,
En wy alles ter wille van verligting.
Hulle blink uit in alle esoteriese wetenskappe,
En in die menig verskillende kunsvlyt,
En hulle bring voort die geluk
Van alle lewende wesens.
Deur hulself as monnike te wy
Aan al die vreemde sektes van die wêreld,
ontwikkel hulle al daardie wesens
Wat hulself met dogmatiese sienings vereenselwig het
Hulle kan sonne of mane word,
Indras, Brahmas of here van wesens,
Hulle kan vuur of water word
Of aarde of wind.
Tydens die kort eeue van siektes,
Hulle word die beste heilige medisyne;
Hulle maak wesens gesond en gelukkig,
En bring hulle bevryding teweeg.
Gedurende die kort eeue van hongersnood,
Hulle word kos en drank.
Nadat dors en honger eers verlig is,
Leer hulle die Dharma aan lewende wesens.
Tydens die kort eeue van swaarde,
Hulle mediteer op liefde,
Stel geweldloosheid voor
Aan honderde miljoene lewende wesens.
Ten midde van groot oorloë (gevegte)
Hulle bly onpartydig teenoor beide kante;
Omdat wysheid-strewelinge van groot krag
Verlustig hulle in die versoening van konflik.
Ten einde die lewende wesens te help,
Daal hulle daal vrywillig neer
Na die hel(le), wat geheg is
Aan al die ondenkbare Boedda-velde.
Hulle manifesteer hul lewens
In al die spesies van die diereryk,
Leer die Dharma orals.
Dus word hulle "Leiers" genoem.
Hulle vertoon sensuele genot aan die wêreldlinge,
En transe aan die meditatiewe.
Hulle verower die duiwels heeltemal,
En laat die duiwels geen kans kry om te seëvier nie.
Net soos aangetoon kan word dat 'n lotus
nie in die middel van 'n vuur kan bestaan nie,
Vertoon hulle dus die uiteindelike realiteit (onwerklikheid)
Van beide plesier en beswymings (transe).
Doelbewus word hul koninlike hofmeisies
Om mans te wen,
Nadat die mans gevang is met met die haak van begeertes,
Vestig hulle die mans in die Boedda-gnosis.
Om lewende wesens te help,
Hulle word altyd hoofmanne,
Kapteine, priesters en predikante,
Of selfs eerste ministers.
Ter wille van die armes,
Hulle word onuitputlike skatte,
Veroorsaak dat diegene aan wie hulle hul gawes skenk
Om die gees van verligting te bedink.
Hulle word onoorwinlike kampioene,
Ter wille van die trotses en die ydele,
En nadat al hul trots oorwin is,
Help hulle met die begin na die soeke na verligtig.
Hulle staan altyd aan die voorpunt (hoof)
Van dié wat verskrik is van vrees,
En skenk aan hulle vreesloosheid,
En daarna ontwikkel hulle tot verligting.
Hulle word groot heilige manne,
Met die superkennis en suiwer selfbeheersing,
En sodoende lewende wesens aanspoor tot die moraliteit
Van verdraagsaamheid, sagmoedigheid en dissipline.
Hier in die wêreld, aanskou hulle vreesloos
Diegene wat meesters is wat gedien moet word,
En hulle word hulle dienaars of slawe,
Of dien as hulle dissipels.
Goed opgelei in liberatiewe tegniek,
demonstreer hulle alle aktiwiteite,
Wat ook al moontlik 'n middel kan wees
Om wesens te laat verlustig in die Dharma.
Hulle praktyke is oneindig;
En hulle invloedsfere is oneindig;
Nadat hulle 'n oneindige wysheid vervolmaak het,
bevry hulle oneindige lewende wesens.
Selfs vir die Boedda self,
Gedurende 'n miljoen eeue,
Of selfs honderd miljoen eeue,
sou dit moeilik wees om van al hul deugde te spreek.
Behalwe vir sommige minderwaardige lewende wesens,
Sonder enige intelligensie,
Is daar iemand met enige onderskeidingsvermoë?
Wie, nadat hulle hierdie leerstelling gehoor het,
nie sou wens vir die hoogste verligting?
9. Die Dharma-deur van nie-dualiteit
Toe vra die Licchaviaan Vimalakirti vir die wysheid-strewelinge: "Geagte here, verduidelik asseblief hoe die wysheid-strewelinge die Dharma-deur van nie-dualiteit binnegaan!"
Die wysheid-streweling Dharmavikurvana verklaar: "Edele heer, skepping en vernietiging is twee maar wat nie geproduseer word nie en nie plaasvind nie, kan nie vernietig word nie. Die bereiking van die verdraagsaamheid van die geboorteloosheid van dinge is dus die ingang tot nie-dualiteit.
Die wysheid-streweling Srigandha het verklaar: 'Ek' en 'myne' is twee. As daar geen veronderstelling van 'n self is nie, sal daar geen besitlikheid wees nie. Die afwesigheid van veronderstelling is dus die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Srikuta verklaar: 'Verontreiniging' en 'suiwering' is twee. Wanneer daar deeglike kennis van verontreiniging is, sal daar geen verwaandheid oor suiwering wees nie. Die weg wat lei tot die volledige verowering van alle verwaandheid, is die ingang na nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Bhadrajyotis verklaar: 'Afleiding' en ' aandag' is twee. As daar geen afleiding is nie, sal daar geen aandag, geen mentasie en geen geestelike intensiteit wees nie. Die afwesigheid van geestelike intensiteit is dus die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Subahu het verklaar: 'Wysheid-streweling-gees' en 'dissipel-gees' is twee. Wanneer albei gesien word soos 'n denkbeeldige gees, is daar geen wysheid-streweling-gees of enige dissipel-gees nie. Die eendersheid van die natuur van beide wysheid-streweling en dissipel-gees is dus die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Animisa verklaar: 'Vas kleef' en 'nie-vas kleef' is twee. Wat nie begryp word nie, word nie waargeneem nie, en wat nie waargeneem word nie, word nie veronderstel of verwerp nie. Die gebrek aan optrede en nie-betrokkenheid van alle dinge is dus die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Sunetra verklaar: 'Uniekheid' en 'karakterloosheid' is twee. Om iets nie te veronderstel of te konstrueer nie, is nie om die uniekheid daarvan te vestig of om die karakterloosheid daarvan te vestig nie. Om tot die gelykheid van hierdie twee deur te dring, is om nie-dualiteit te betree."
Die wysheid-streweling Tisya verklaar: 'Goed' en 'kwaad' is twee. Om nie goed of kwaad te soek nie, is die begrip van die nie-dualiteit van die betekenisvolle en die betekenislose die ingang tot nie-dualiteit.
Die wysheid-streweling Simha het verklaar: 'Sonde' en 'sonde-loosheid' is twee. Deur middel van die diamantagtige wysheid wat vinnig deurdring, om nie gebind of bevry te word nie, is die ingang tot nie-dualiteit.
Die wysheid-streweling Simhamati het verklaar: "Om te sê: 'Dit is onrein' en 'dit is onberispelik' veroorsaak dualiteit. Iemand wat, met die bereiking van gelykheid, geen begrip van onreinheid of onberispelikheid vorm nie maar tog nie heeltemal sonder konsepsie is nie, het gelykheid sonder enige bereiking van gelykheid - diegene betree die afwesigheid van konseptuele knope. Sulkes betree dus nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Suddhadhimukti het verklaar: "Om te sê: 'dit is gelukkigheid' en 'dit is ellende' is dualisme. Iemand wat vry is van alle berekeninge, deur die uiterste suiwerheid van gnosis – sulkes se verstand is afsydig, soos leë ruimte; en so betree hy nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Narayana het verklaar: "Om te sê: 'Dit is alledaags' en 'dit is transendentaal' is dualisme. Hierdie wêreld het die aard van kalm-leegheid, so daar is nie transendensie of betrokkenheid nie, nie vooruitgang of stilstand nie. Dus, nie om te transendeer of betrokke te wees nie, nie om te gaan of te stop nie - dit is die ingang na nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Dantamati verklaar: 'Lewe' en 'bevryding' is dualisties. Nadat 'n wese wat die aard van die lewe gesien het, behoort daardie wese nie daaraan nie en is ook nie heeltemal daarvan bevry nie. Sodanige begrip is die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Pratyaksadarsana verklaar: 'Vernietigbaar' en 'onvernietigbaar' is dualisties. Wat vernietig is, word uiteindelik vernietig. Wat uiteindelik vernietig word, is nie vernietig nie; daarom word dit 'onvernietigbaar' genoem. Wat onvernietigbaar is, is oombliklik en wat oombliklik is, is onvernietigbaar. Die ervaring hiervan word 'die ingang tot die beginsel van nie-dualiteit' genoem."
Die wysheid-streweling Parigudha het verklaar: 'Self' en 'selfloosheid (nie-self)' is dualisties. Aangesien die bestaan van die self nie waargeneem kan word nie, wat moet daar 'onbaatsugtig' gemaak word? Die nie-dualisme van die visie van hul aard is dus die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Vidyuddeva het verklaar: 'Kennis' en 'onkunde' is dualisties. Die aard van onkunde en kennis is dieselfde want onkunde is ongedefinieerd, onberekenbaar en buite die denksfeer. Die realisering hiervan is die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Priyadarsana het verklaar: "Materie self is kalm-leegheid. Kalm-leegheid is nie die gevolg van die vernietiging van materie nie maar die aard van materie is self kalm-leegheid. Om dus te praat van kalm-leegheid aan die een kant, en van materie, of van sensasie, of van intellek, of van motivering, of van bewussyn aan die ander kant - is heeltemal dualisties. Bewussyn self is kalm-leegheid. Kalm-leegheid is nie die gevolg van die vernietiging van bewussyn nie maar die aard van bewussyn is self kalm-leegheid. Sodanige begrip van die vyf kompulsiewe elemente en die kennis daarvan as sodanig deur middel van gnosis is die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Prabhaketu verklaar: "Om te sê dat die vier hoofelemente een ding is en die eteriese ruimte-element 'n ander is dualisties. Die vier hoofelemente is self die aard van die ruimte. Die verlede self is ook die aard van die ruimte. Die toekoms self is ook die aard van die ruimte. Net so is die hede self ook die aard van die ruimte. Die gnosis wat die elemente so penetreer, is die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Pramati verklaar: 'Oog' en 'vorm' is dualisties. Om die oog reg te verstaan en om nie gehegtheid, afkeer of verwarring met betrekking tot vorm te hê nie - dit word 'vrede' genoem. Net so is 'oor' en 'klank', 'neus' en 'reuk', 'tong' en smaak', 'liggaam' en aanraking', en 'gees' en 'verskynsels' - almal dualisties. Maar om die verstand te ken en om nie geheg, afkeer of verwar te word met betrekking tot verskynsels nie - dit word 'vrede' genoem. Om in sulke vrede te leef, is om nie-dualiteit te binne te gaan (te bereik)."
Die wysheid-streweling Aksayamati verklaar: "Die toewyding van vrygewigheid ter wille van die bereiking van alwetendheid is dualisties. Die aard van vrygewigheid is self alwetendheid, en die aard van alwetendheid self is totale toewyding. Net so is dit dualisties om moraliteit, verdraagsaamheid, moeite, meditasie en wysheid toe te wy ter wille van alwetendheid. Alwetendheid is die aard van wysheid en totale toewyding is die aard van alwetendheid. Die ingang tot hierdie beginsel van uniekheid is dus die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Gambhiramati verklaar: "Dit is dualisties om te sê dat kalm-leegheid een ding is, tekenloosheid 'n ander en wensloosheid nog 'n ander. Wat kalm-leeg is, het geen teken nie. Wat geen teken het nie, het geen wens nie. Waar daar geen wens is nie, is daar geen proses van denke, verstand of bewussyn nie. Om die deure van alle bevrydings in die deur van een bevryding te sien, is die ingang na nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Santendriya het verklaar: "Dit is dualisties om 'Boedda', 'Dharma' en 'Sangha' te sê. Die Dharma is self die natuur van die Boedda, die Sangha is self die natuur van die Dharma, en almal is nie-saamgestel. Die ongekompliseerde is oneindige ruimte en die prosesse van alle dinge is gelykstaande aan oneindige ruimte. Aanpassing ten opsigte hiervan is die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Apratihatanetra verklaar: "Dit is dualisties om te verwys na 'elemente' en na die 'verdwyning van elemente'. Elemente self is beëindiging. Waarom? Die egoïstiese sienings van elemente, wat self nie geskep word nie, bestaan in werklikheid nie. Daarom konseptualiseer sulke sienings nie regtig 'Dit is elemente' of 'Hierdie elemente kom tot ʼn einde (hou op).' Uiteindelik het hulle nie sulke diskriminerende konstruksies nie en ook nie sulke konseptualiserings nie. Daarom het sulke sienings hulself die aard van beëindiging. Nie-voorkom en nie-vernietiging is die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Suvinita verklaar: "Fisiese, mondelings en geestelike geloftes bestaan nie dualisties nie. Waarom? Hierdie dinge het die natuur van onaktiwiteit. Die natuur van onaktiwiteit van die liggaam is dieselfde as die natuur van onaktiwiteit van spraak, waarvan die natuur van onaktiwiteit dieselfde is as die natuur van onaktiwiteit van die bewussyn. Dit is nodig om hierdie feit van die uiteindelike onaktiwiteit van alle dinge te ken en te verstaan, want hierdie kennis is die ingang tot nie-dualiteit.
Die wysheid-streweling Punyaksetra het verklaar: "Dit is dualisties om dade as verdienstelik, sondig of neutraal te beskou. Die nie-onderneming van verdienstelike, sondige en neutrale optrede is nie dualisties nie. Die intrinsieke natuur van al sulke dade is kalm-leegheid, waarin daar uiteindelik nie verdienste of sonde of neutraliteit of aksie self is nie. Die nie-aankoming van sulke optrede is die toetrede tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Padmavyuha verklaar: "Dualisme word voortgebring uit obsessie met die self maar ware begrip van die self lei nie tot dualisme nie. Wie dus in nie-dualiteit vertoef, is sonder om enige iets, iemand of wese te verafgod en daardie afwesigheid van sonder om te verafgod is die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Srigarbha verklaar: "Dualiteit word gekonstitueer deur perseptuele manifestasie. Nie-dualiteit is voorwerploosheid. Daarom is nie-gryping en nie-verwerping die ingang tot nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Candrottara verklaar: 'Duisternis' en 'lig' is dualisties maar die afwesigheid van beide duisternis en lig is nie-dualiteit. Waarom? Ten tye van bereiking van verligting is daar nie duisternis of lig nie en eweneens met die natuur van alle dinge. Die ingang na hierdie gelykheid is die ingang na nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Ratnamudrahasta het verklaar: "Dit is dualisties om die wêreld te verafsku en te juig oor bevryding en om nie die wêreld te verafsku of te juig oor bevryding nie, is nie-dualiteit. Waarom? Bevryding kan gevind word waar daar slawerny is maar waar daar uiteindelik geen slawerny is nie, waar is daar bevryding nodig? Die kluisenaar wat nie gebonde of bevry is nie, ervaar geen soortgelyke of enige afkeer nie en daarom betree hy nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Manikutaraja het verklaar: "Dit is dualisties om van goeie weë en slegte weë te praat. Iemand wat op die weg is, is nie bekommerd oor goeie of slegte weë nie. As hy/sy in so 'n onbesorgde toestand leef, het hy geen konsepte van 'weg' of 'nie-weg' nie. Om die natuur van konsepte te verstaan, betrek sy verstand nie dualiteit nie. Dit is die ingang na nie-dualiteit."
Die wysheid-streweling Satyarata het verklaar: "Dit is dualisties om van 'waar' en 'vals' te praat. As 'n mens werklik sien, sien jy nooit enige waarheid nie, so hoe kan 'n mens valsheid sien? Waarom? 'n Mens sien nie met die fisiese oog nie, 'n mens sien met die oog van wysheid. En met die wysheid-oog sien 'n mens net in soverre daar nie sig of nie-sig is nie.
Daar, waar daar nie sig of nie-sig is nie, is die ingang na nie-dualiteit."
Nadat die wysheid-strewelinge hul verduidelikings gegee het, het hulle almal die kroonprins Manjusri toegespreek: "Manjusri, wat is die wysheid-streweling se ingang tot nie-dualiteit?"
Manjusri het geantwoord: "Eerbiedwaardiges, julle het almal goed gepraat. Nietemin, al u verduidelikings is self dualisties. Om niemand te leer nie, om niks uit te druk nie, niks te sê nie, niks te verduidelik nie, niks aan te kondig nie, niks aan te dui nie - dit is die ingang tot nie-dualiteit."
Toe sê die kroonprins Manjusri vir die Licchaviaan Vimalakirti: "Ons het almal ons eie leerstellings gegee, edele heer. Mag jy nou die leerstelling van die toegang tot die beginsel van nie-dualiteit toelig!"
Daarna het die Licchavi Vimalakirti in stilte verval en niks gesê nie.
Die kroonprins Manjusri het die Licchaviaan Vimalakirti toegejuig: "Uitstekend! Uitstekend, edele heer! Dit is inderdaad die ingang na die nie-dualiteit van die wysheid-strewelinge. Hier is geen nut vir lettergrepe, klanke en idees nie."
Toe hierdie leerstellings verklaar is, het vyfduisend wysheid-strewelinge die deur van die Dharma van nie-dualiteit binnegegaan en verdraagsaamheid teenoor die geboorteloosheid van dinge verkry.
10. Die fees van die uitsgestraalde inkarnasie
Daarna het die eerbiedwaardige Shariputra by homself gedink: "As hierdie groot wysheid-strewelinge nie voor die middag verdaag nie, wanneer gaan hulle eet?"
Die Licchaviaan Vimalakirti, wat telepaties die gedagte van die eerbiedwaardige Shariputra ken, het toe vir hom gesê:
"Geagte Shariputra, die Tathágata het die agt bevrydings onderrig. U moet op die bevrydings konsentreer en na die Dharma luister met 'n verstand vry van bekommernisse ten opsigte van materiële dinge. Wag net 'n bietjie, geagte Shariputra, en jy sal sulke kos eet soos jy nog nooit tevore geproe het nie."
Toe het Vimalakirti homself in so 'n konsentrasie(staat) gestel en so 'n wonderbaarlike prestasie uitgevoer dat die wysheid-strewelinge en die groot dissipels in staat gestel is om die heelal genaamd Sarvagandhasugandha, wat in die rigting van die horizon geleë is, verder as soveel Boedda-velde te sien as wat daar sand in twee-en-veertig Ganges-riviere is. Daar manifisteer, leef en woon die Tathágata met die naam Sugandhakuta. In daardie heelal gee die bome 'n geur af wat al die geure, menslik en goddelik, van al die Boedda-velde van die tien rigtings ver oortref. In daardie heelal bestaan selfs die name "dissipel" en "afgesonderde wysgeer" nie, en die Tathágata Sugandhakuta onderrig die Dharma slegs aan 'n byeenkoms van wysheid-strewelinge. In die heelal is al die huise, die paaie, die parke en die paleise gemaak van verskillende parfuums en die geur van die kos wat deur die wysheid-strewelinge geëet word, deurdring onmeetbare heelalle.
Op hierdie tydstip het die Tathágata Sugandhakuta met sy wysheid-strewelinge gaan sit om sy maaltyd te neem en die gode genaamd Gandhavyuhahara, wat almal aan die Mahayana gewy was, het die Boedda en sy wysheid-strewelinge bedien. Almal in die byeenkoms by die huis van Vimalakirti kon hierdie heelal duidelik sien waarin die Tathágata Sugandhakuta en sy wysheid-strewelinge hul maaltyd geneem het.
Vimalakirti het die hele byeenkoms van wysheid-strewelinge toegespreek: "Geagte here, is daar iemand onder julle wat na daardie Boedda-veld wil gaan om kos terug te bring?"
Maar beperk deur die bonatuurlike krag van Manjusri, het nie een van hulle voorgestel om vrywillig te gaan nie.
Vimalakirti het vir kroonprins Manjusri gesê: "Manjusri, skaam jy jou nie vir so 'n byeenkoms nie?"
Manjusri het geantwoord: "Edele heer, het die Tathágata nie verklaar: 'Diegene wat nie geleerd is nie, moet nie verag word nie'?"
Toe het Vimalakirti, sonder om van sy rusbank af op te staan, magies 'n inkarnasie-wysheid-streweling uitgestraal, wie se liggaam goud van kleur was, versier met die gunstige tekens en merke en van so 'n voorkoms dat hy die hele vergadering oortref. Vimalakirti het die geïnkarneerde wysheid-streweling aangespreek: "Edele seun, gaan in die rigting van die horizon en as u soveel Boedda-velde oorgesteek het as wat daar sand in twee-en-veertig Ganges-riviere is, sal u 'n heelal met die naam Sarvagandhasugandha bereik, waar u die Tathágata Sugandhakuta sal vind wat sy maaltyd neem. Gaan na hom toe en nadat jy voor sy voete neergebuig het, rig die volgende versoek van hom:
"Die Licchaviaan Vimalakirti buig honderd-duisend keer voor u voete neer, o Heer en vra na u gesondheid - as u maar min probleme, min ongemak, min onrus het; as jy sterk is, sonder klagte en in voeling leef met die hoogste vrede.
'Nadat u dus na sy gesondheid gevra het, moet u van hom verder vra: Vimalakirti vra dat u om my die oorblyfsels van u maaltyd te gee, waarmee hy die Boedda-werk in die heelal genaamd 'Saha' sal verrig. (Saha beteken 'uithouvermoë' en verwys altyd na ons huidige wêreldstelsel) Die lewende wesens met minderwaardige aspirasies sal dus geïnspireer word met verhewe aspirasies en die goeie naam van die Tathágata sal wyd en syd gevier word."
Daarop het die geïnkarneerde wysheid-streweling gesê: "Baie goed!" en Vimalakirti se instruksies gehoorsaam.
Toe hy al die wysheid-strewelinge sien, draai hy sy gesig na bo en is weg en hulle sien hom nie meer nie. Toe hy die heelal Sarvagandhasugandha bereik, buig hy voor die voete van die Tathágata Sugandhakuta neer en sê: "Heer, die wysheid-streweling Vimalakirti, wat voor die voete van die Boedda neerbuig, groet die Boedda en sê: 'Het u min probleme, min ongemak en min onrus? Is jy sterk, wel, sonder klagte, en leef jy in voeling met die hoogste geluk?' Hy versoek toe: 'Mag die Heer genadig wees en aan my die oorblyfsels van sy maaltyd gee om die Boedda-werk in die heelal genaamd Saha te verrig. Dan kan die lewende wesens wat na minderwaardige praktyke streef, die intelligensie verkry om na die groot Dharma van die Boedda te streef en die naam van die Boedda sal wyd en syd gevier word."
Daarop was die wysheid-strewelinge van die Boedda-veld van die Tathágata Sugandhakuta verbaas en het die Tathágata Sugandhakuta gevra: "Heer, waar is daar so 'n magtige wese soos hierdie? Waar is die heelal Saha? Wat bedoel hy met 'diegene wat na minderwaardige weë streef'?"
Die Tathágata Sugandhakuta gesê: "Edele seuns, die heelal Saha (die Aarde) bestaan buite soveel Boedda-velde in die rigting van die horison as wat daar sand in twee-en-veertig Ganges rivier is. Daar leer die Tathágata Shakyamuni die Dharma aan lewende wesens wat streef na die minderwaardige weë, in daardie Boedda-veld besmet met vyf korrupsies. Daar leer die wysheid-streweling Vimalakirti, wat in die ondenkbare bevryding leef, die Dharma aan die wysheid-strewelinge. Hy stuur hierdie inkarnasie-wysheid-streweling hierheen om my naam te vier, om die voordele van hierdie heelal te toon en om die wortels van deugsaamheid van daardie wysheid-strewelinge te verhoog.
Die wysheid-strewelinge het uitgeroep: "Hoe magtig moet daardie wysheid-streweling homself wees as sy magiese inkarnasie dus toegerus is met bonatuurlike krag, mag en vreesloosheid!"
Die Tathágata het gesê: "Die grootheid van daardie wysheid-streweling is van so 'n aard dat hy magiese inkarnasies na al die Boedda-velde van die tien rigtings stuur en al hierdie inkarnasies bereik die Boedda-werk vir al die lewende wesens in al daardie Boedda-velde."
Toe gooi die Tathágata Sugandhakuta van sy kos, bevrug met alle parfuum, in 'n geurige houer en gee dit aan die inkarnasie-wysheid-streweling. En die negentig miljoen wysheid-strewelinge van die heelal het vrywillig saam met hom gegaan: "Heer, ons wil ook graag na die heelal Saha gaan, om die Boedda Shakyamuni te sien, te eer en te dien en Vimalakirti en die wysheid-strewelinge te sien."
Die Tathágata verklaar toe: "Edele seuns, gaan voort as julle dink dit is die regte tyd. Maar sodat daardie lewende wesens nie kwaad en mal word nie, gaan sonder jul parfuum. En sodat die lewende wesens van die Saha-wêreld nie jaloers raak op u nie, verander jul liggame om jul skoonheid weg te steek. En moenie idees van minagting en afkeer van daardie heelal bedink nie. Waarom? Edele seuns, 'n Boedda-veld is 'n veld van suiwer ruimte maar die Boeddas, om lewende wesens te ontwikkel, openbaar nie dadelik die suiwer koninkryk van die Boedda nie.
Toe neem die inkarnasie-streweling die kos en vertrek met die negentig miljoen wysheid-strewelinge en deur die krag van die Boedda en die bonatuurlike werking van Vimalakirti, verdwyn uit die heelal Sarvagandhasugandha en staan weer in die huis van Vimalakirti in 'n breukdeel van 'n sekonde. Vimalakirti het negentig miljoen leeu-trone geskep, presies soos dié wat reeds daar was en die wysheid-strewelinge het gaan sit.
Toe het die inkarnasie-wysheid-streweling die houer vol kos aan Vimalakirti gegee en die geur van daardie kos het die hele stad, Vaisali, deurdring en sy soet parfuum versprei oor honderd heelalle.
Binne die stad Vaisali was die preisters, huisbewoners en selfs die hoofman Candracchattra, wat hierdie geur opgemerk het, verbaas en vol verwondering. Hulle was so gereinig in liggaam en gees dat hulle dadelik na die huis van Vimalakirti gekom het, saam met al vier en tagtig duisend Licchaviane.
Toe hulle daar die wysheid-strewelinge op die hoë, wye en pragtige leeutrone sien sit, was hulle gevul met bewondering en groot vreugde. Hulle het almal voor daardie magtige dissipels en wysheid-strewelinge neergebuig en toe eenkant gaan sit. En die gode van die aarde, die gode van die begeerte-wêreld en die gode van die materiële wêreld, aangetrek deur die parfuum, het ook na die huis van Vimalakirti gekom.
Toe praat Vimalakirti met die oudste Shariputra en die magtige dissipels: "Geagte here, eet van die kos van die Tathágata! Dit is ambrosia geparfumeer deur die groot deernis. Maar moenie julle gedagtes in beperkende gesindhede rig nie, anders sal julle nie in staat wees om die gawe daarvan te ontvang nie."
Maar sommige van die dissipels het reeds die gedagte gehad: "Hoe kan so 'n groot menigte so 'n klein hoeveelheid kos eet?"
Toe sê die inkarnasie-wysheid-streweling vir daardie dissipels: "Moenie eerbiedwaardiges, julle eie wysheid en verdienste vergelyk met die wysheid en die verdienste van die Tatágata nie! Waarom? Byvoorbeeld, die vier groot oseane kan opdroog maar hierdie kos sal nooit uitgeput wees nie. As alle lewende wesens vir 'n biljoen jaar 'n hoeveelheid van hierdie kos gelyk aan die berg Sumeru in grootte sou eet, sou dit nie uitgeput wees nie. Waarom? Uitgereik uit onuitputlike moraliteit, konsentrasie en wysheid, kan die oorblyfsels van die voedsel van die Tathágata in hierdie houer nie uitgeput word nie."
Die hele byeenkoms was inderdaad tevrede met daardie kos en die kos was glad nie uitgeput nie. Nadat hulle daardie kos geëet het, het daar in die liggame van daardie wysheid-strewelinge, dissipels, Sakras, Brahmas, Lokapalas en ander lewende wesens ontstaan, saligheid net soos die saligheid van die wysheid-strewelinge van die heelal Sarvasukhamandita. En uit al die porieë van hul vel het 'n parfuum ontstaan soos dié van die bome wat in die heelal Sarvagandhasugandha groei.
Toe spreek Vimalakirti willens en wetens die wysheid-strewelinge aan wat uit die Boedda-veld van dieTathágata Sugandhakuta gekom het: "Edele vaders, hoe ondderrig die Tathágata Sugandhakuta sy Dharma?"
Hulle het geantwoord: "Die Tathágata leer nie die Dharma deur middel van klank en taal nie. Hy dissiplineer die wysheid-strewelinge slegs deur middel van parfuum. Aan die voet van elke parfuumboom sit 'n wysheid-streweling en die bome gee parfuum soos hierdie af. Vanaf die oomblik dat hulle daardie parfuum ruik, bereik die wysheid-strewelinge die konsentrasie genaamd, 'bron van alle streweling-deugde'. Vanaf die oomblik dat hulle daardie konsentrasie bereik, word al die streweling-deugde daarin geskep."
Daardie wysheid-strewelinge vra toe vir Vimalakirti: "Hoe leer die Boedda Shakyamuni die Dharma?"
Vimalakirti het geantwoord: "Geagte menere, lewende wesens hier is moeilik om te dissiplineer. Daarom leer hy hulle met besprekings wat geskik is vir die dissiplinering van die ongetemde en onbeskaafde. Hoe dissiplineer hy die ongetemdes en onbeskaafdes? Watter leerstellings is gepas? Hier is dit: ‘Dit is hel. Dit is die diereryk. Dit is die wêreld van die heerser van die dood. Dit is die teëspoed. Dit is die wedergeboortes met kreupel fakulteite. Dit is fisiese wandade en dit is die vergelding vir fisiese wandade. Dit is mondelings wandade en dit is die vergelding vir mondelings wandade. Dit is geestelike wandade en dit is die vergelding vir geestelike wandade. Dit is moord. Dit is steel. Dit is seksuele wangedrag. Dit is leuens (vertel). Dit is agterbaks. Dit is kras spraak. Dit is ligsinnige spraak. Dit is hebsug. Dit is kwaadwilligheid. Dit is valse siening. Dit is hulle vergelding. Dit is ellende en dit is die effek daarvan. Dit is onsedelikheid. Dit is haat. Dit is luiheid. Dit is die vrug van luiheid. Dit is valse wysheid en dit is die vrug van valse wysheid. Dit is die oortredings van die voorskrifte. Dit is die eed van persoonlike bevryding.
Dit moet gedoen word en dit moet nie gedoen word nie. Dit is behoorlik en dit moet verlaat word. Dit is 'n verduistering en dit is sonder verduistering. Dit is sonde en dit styg bo die sonde uit. Dit is die weg en dit is die verkeerde weg. Dit is deug(de) en dit is boos. Dit is blaamwaardig en dit is onberispelik. Dit is alledaags en dit is transendentaal. Dit is gekompliseerd en dit is ongekompliseerd. Dit is passie en dit is suiwering. Dit is die lewe en dit is bevryding.'
"Dus, deur middel van hierdie uiteenlopende verduidelikings van die Dharma, lei die Boedda die gedagtes (bewussyn) van die lewende wesens wat net soos wilde perde is. Net soos wilde perde of wilde olifante nie getem sal word nie, tensy die pen hulle tot in die murg deurboor, so word lewende wesens wat wild en moeilik beskaafd is, slegs gedissiplineer deur middel van leerstellings oor allerlei ellendes."
Die wysheid-strewelinge het gesê: "So word die grootheid van Boedda Shakyamuni gevestig! Dit is wonderlik hoe hy, deur sy wonderbaarlike krag te verberg, die wilde lewende wesens wat arm en minderwaardig is, beskaafd maak. En die wysheid-strewelinge wat hulle in 'n Boedda-veld van sulke intense ontberings vestig, moet ondenkbaar groot deernis hê!"
Vimalakirti het verklaar: "So is dit, eerbiedwaardige menere! Dit is soos julle sê. Die groot deernis van die wysheid-strewelinge wat hier reïnkarneer, is uiters ferm. In 'n enkele leeftyd in hierdie heelal bereik hulle baie voordeel vir lewende wesens. Soveel voordeel vir lewende wesens kon selfs in honderdduisend biljoen jare nie in die heelal Sarvagandhasugandha bereik word nie. Waarom? In hierdie Saha-heelal is daar tien deugsame praktyke wat nie in enige ander Boedda-veld bestaan nie. Wat is hierdie tien? Hier is hulle: om die armes met vrygewigheid te wen; om die immorele deur moraliteit te wen; om die haatlike deur middel van verdraagsaamheid te wen; om die lui deur middel van inspanning te wen; om die geestelik ontsteldes deur middel van konsentrasie te wen; om die vals wyse deur middel van ware wysheid te wen; om diegene wat onder swaarkry ly, te wys hoe om bo dit uit te styg; om die Mahayana te leer aan dié van enge gedrag; om diegene te wen wat nie die wortels van deug(de) deur middel van die wortels van deugsaamheid voortgebring het nie; en om lewende wesens sonder onderbreking deur die vier metodes van eenwording te ontwikkel. Diegene wat aan hierdie tien deugsame praktyke deelneem, bestaan nie in enige ander Boedda-veld nie.
Weer het die wysheid-strewelinge gevra: "Hoeveel eienskappe moet 'n wysheid-streweling hê om veilig en ongeskonde te gaan na 'n suiwer Boedda-veld nadat hy na sterfte in hierdie Saha-heelal getransmigreer het?"
Vimalakirti het geantwoord: "Nadat hy/sy na afsterfte vanaf hierdie Saha-heelal getransmigreer het, moet 'n wysheid-streweling agt eienskappe hê om 'n suiwer Boedda-veld veilig en ongeskonde te bereik. Wat is die agt? Hy/sy moet vir hom/haarself besluit: 'Ek moet alle lewende wesens bevoordeel, sonder om selfs die geringste voordeel vir myself te soek. Ek moet al die ellende van alle lewende wesens dra en al my opgehoopte wortels van deugsaamheid aan alle lewende wesens gee. Ek mag geen wrok teenoor enige lewende wese hê nie. Ek moet my verheug in alle wysheid-strewelinge asof hulle die Leermeester is. Ek mag geen leringe verwaarloos nie of ek dit al voorheen gehoor het aldan nie. Ek moet my gedagtes beheer, sonder om die winste van ander te begeer en sonder om trots te wees op my eie winste. Ek moet my eie foute ondersoek en nie ander blameer vir hul foute nie. Ek moet behae daarin skep om bewus te wees en moet werklik alle deugde onderneem.'
As 'n wysheid-streweling hierdie agt eienskappe besit, dan na afsterfte in hierdie Saha-heelal, sal hy veilig en gesond na 'n suiwer Boedda-veld gaan (transmigreer).
Toe Vimalakirti en die kroonprins Manjusri dus die Dharma geleer het aan die menigte wat daar vergader het, het honderdduisend lewende wesens die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink en tienduisend wysheid-strewelinge het die verdraagsaamheid van die geboorteloosheid van fenomena bereik.
11. Les aangaande die vernietigbare en die onvernietigbare
Intussen het die gebied waarin die Boedda die Dharma in die tuin van Amrapali onderrig het, uitgebrei en groter geword en die hele vergadering het 'n goudkleurige tint verkry. Daarna het die eerbiedwaardige Ánanda vir die Boedda gevra: "Heer, hierdie uitbreiding en vergroting van die tuin van Amrapali en hierdie goue kleur van die vergadering – wat voorspel hierdie gunstige tekens?"
Die Boedda verklaar toe: "Ánanda, hierdie gunstige tekens dui daarop dat Vimalakirti en die kroonprins Manjusri, bygewoon deur 'n groot menigte, in die teenwoordigheid van die Tathágata gaan kom."
Op daardie oomblik het Vimalakirti vir die kroonprins Manjusri gesê: "Manjusri, laat ons hierdie menigte lewende wesens in die teenwoordigheid van die Boedda neem, sodat hulle die Tathágata kan sien en voor hom neerbuig!"
Manjusri antwoord, "Edele heer, stuur hulle as u voel die tyd is reg!"
Daarna het Vimalakirti die wonderbaarlike prestasie uitgevoer om die hele vergadering, vol trone, in sy regterhand te plaas en homself dan magies in die teenwoordigheid van die Boedda te neem en dit op die grond te plaas. Hy buig voor die voete van die Boedda, omsingel hom sewe keer na regs met palms saam en gaan staan aan die een kant.
Die wysheid-strewelinge wat uit die Boedda-veld van die Tathágata Sugandhakuta gekom het, het van hul leeutrone afgeklim en voor die voete van die Boedda neergebuig, hul handpalms in eerbied bymekaar gesit en na die een kant gegaan. En die ander wysheid-strewelinge, groot geestelike helde en die groot dissipels het eweneens van hul trone afgeklim en nadat hulle aan die voete van die Boedda gebuig het, een kant gegaan. Net so het al die Indras, Brahmas, Lokapalas en gode voor die voete van die Boedda gebuig, hul handpalms in eerbied bymekaar gesit en na die een kant gegaan.
Toe het die Boedda, nadat hy die wysheid-strewelinge met hierdie woorde verheug het, sê hy verder: "Edele seuns, sit op u trone!"
So onder bevel van die Boedda het hulle op hul trone gaan siti.
Die Boedda het vir Shariputra gesê: "Shariputra, het jy die wonderbaarlike optredes van die wysheid-strewelinge, die beste wesens, gesien?"
"Ek het dit gesien, Heer." antwoord Shariputra.
"Watter siening het jy aangaande dit geformuleer?" vra die Boedda.
"Heer, ek het die konsep van ondenkbaarheid teenoor hulle gepformuleer. Hulle aktiwiteite was vir my ondenkbaar tot op die punt dat ek nie aan hulle kon dink, hulle kon oordeel of selfs kon voorstel nie."
Toe vra geagte Ánanda vir die Boedda: "Heer, wat is hierdie parfuum waarvan ek nog nooit voorheen geruik het nie?"
Die Boedda het geantwoord: "Ánanda, hierdie parfuum kom uit al die porieë van al hierdie wysheid-strewelinge."
Shariputra het bygevoeg: "Geagte Ánanda, dieselfde parfuum kom ook uit al ons porieë!"
Ánanda: "Waar kom hierdie parfuum vandaan?"
Shariputra: "Vimalakirti het kos verkry uit die heelal genaamd Sarvagandhasugandha, die Boedda-veld van die Tathágata Sugandhakuta en hierdie parfuum kom uit die liggame van almal wat van daardie kos geëet het."
Toe vra geagte Ánanda vir Vimalakirti: "Hoe lank sal hierdie parfuum bly?"
Vimalakirti: "Totdat dit verteer is."
Ánanda: "Wanneer sal dit verteer wees?"
Vimalakirti: "Dit sal in nege-en-veertig dae verteer word en die parfuum sal daarna sewe dae meer voortspruit maar daar sal gedurende daardie tyd geen probleme met spysvertering wees nie. Verder, geagte Ánanda, as monnike wat nie die uiteindelike vasberadenheid betree het nie, hierdie kos eet, sal dit verteer word wanneer hulle daardie vasberadenheid betree. Wanneer diegene wat die uiteindelike vasberadenheid betree het, hierdie voedsel eet, sal dit nie verteer word voordat hulle gedagtes heeltemal bevry is nie. As lewende wesens wat nie die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink het nie, hierdie voedsel eet, sal dit verteer word wanneer hulle die gees van onverskrokke, volmaakte verligting bedink. As diegene wat die gees van volmaakte verligting bedink het, hierdie voedsel eet, sal dit nie verteer word voordat hulle verdraagsaamheid bereik het nie. En as diegene wat verdraagsaamheid bereik het, hierdie voedsel eet, sal dit verteer word wanneer hulle een leeftyd weg van Boeddaskap, wysheid-strewelinge geword het. Geagte Ánanda, Dit is soos die medisyne wat 'lekker' genoem word, wat die maag bereik maar nie verteer word voordat alle gifstowwe eers uitgeskakel is nie, dan word dit verteer. Dus, geagte Ánanda, word hierdie kos nie verteer voordat al die gifstowwe van die passies eers uitgeskakel is nie, dan word dit verteer.
Toe het die geagte Ánanda vir die Boedda gesê: "Heer, dit is wonderlik dat hierdie kos die werk van die Boedda verrig!"
"Dit is so, Ánanda! Dit is soos jy sê, Ánanda! Daar is Boedda-velde wat die Boedda-werk deur middel van wysheid-strewelinge verrig; dié wat dit deur middel van ligte doen; dié wat dit deur middel van die boom van verligting doen; dié wat dit doen deur middel van die fisiese skoonheid en die tekens van die Tathágata; dié wat dit deur middel van godsdienstige klere doen; dié wat dit deur middel van goed doen; dié wat dit deur middel van water doen; dié wat dit deur middel van tuine doen; dié wat dit deur middel van paleise doen; dié wat dit deur middel van herehuise doen; dié wat dit doen deur middel van magiese inkarnasies; dié wat dit deur middel van leë ruimte doen; en dié wat dit doen deur middel van ligte in die lug. Hoekom is dit so, Ánanda? Want op hierdie verskillende maniere word lewende wesens gedissiplineerd. Net so, Ánanda, is daar Boedda-velde wat die Boedda-werk bewerkstellig deur lewende wesens woorde, definisies en voorbeelde te leer, soos 'drome', 'beelde', 'die weerkaatsing van die maan in water', 'eggos', 'illusies' en 'spieëlbeelde'; en dié wat die Boedda-werk verrig deur woorde verstaanbaar te maak. Ook, Ánanda, daar is heeltemal suiwer Boedda-velde wat die Boedda-werk vir lewende wesens sonder spraak, deur stilte, onuitspreeklikheid en on-onderrigvermoë bereik. Ánanda, onder al die aktiwiteite, genot en praktyke van die Boedda, is daar niemand wat nie die Boedda-werk bereik nie, omdat dit almal lewende wesens dissiplineer. Uiteindelik bereik die Boeddas die Boedda-werk deur middel van die vier Maras (duiwels) en al die vier-en-tagtigduisend soorte passies wat lewende wesens teister.
Ánanda, dit is 'n Dharma-deur genaamd, 'Inleiding tot al die Boedda-eienskappe.' Die wysheid-streweling wat hierdie Dharma-deur betree, ervaar nie vreugde of trots wanneer hy gekonfronteer word deur 'n Boedda-veld versier met die prag van alle edele eienskappe nie en ervaar nie hartseer of afkeer wanneer dit gekonfronteer word deur 'n Boedda-veld blykbaar sonder daardie prag nie maar toon in alle gevalle 'n diepgaande eerbied vir al die Tathágatas."
Ánanda, net soos die Boedda-velde uiteenlopend is oor hul spesifieke eienskappe maar geen verskil het oor die lug wat hulle bedek nie, so, Ánanda, die Tathágatas is uiteenlopend oor hul fisiese liggame maar verskil nie oor hul onbelemmerde gnosis nie."
Ánanda, al die Boeddas is dieselfde as die perfeksie van die Boedda-eienskappe, dit wil sê: hul vorms, hul kleure, hul uitstraling, hul liggame, hul liggaamlike tekens, hul adel, hul moraliteit, hul konsentrasie, hul wysheid, hul bevryding, die gnosis en visie van bevryding, hul sterk punte, hul vreesloosheid, hul spesiale Boedda-eienskappe, hul groot liefde, hul groot deernis, hul nuttige bedoelings, hul houdings, hul praktyke, hul weë, die lengtes van hul lewens, hul leerstellings van die Dharma, hul ontwikkeling en bevryding van lewende wesens en hul suiwering van Boedda-velde. Daarom word hulle almal 'Alomwetende', 'Tathágatas' en 'Boeddas' genoem.'
Ánanda, as jou lewe 'n hele biljoen jaar sou duur, sou dit nie vir jou maklik wees om die uitgebreide betekenis en presiese mondelings betekenis van hierdie drie name deeglik te verstaan nie. Ook, Ánanda, as al die lewende wesens van hierdie miljard-wêreld galaktiese heelal soos jy die voorste van die geleerdes was en die voorste van diegene wat toegerus was met geheue en beswerings en as hulle 'n hele biljoen jaar sou wy, sou hulle steeds nie die presiese en uitgebreide betekenis van die drie woorde 'Alomwetend (Samyaksambuddha)', 'Tathágata' en 'Boedda' heeltemal kon verstaan nie.
Dus, Ánanda, die verligting van die Boeddas is onmeetbaar en die wysheid en welsprekendheid van die Tathágatas is ondenkbaar."
Toe sê Ánanda vir die Boedda: "Heer, van vandag af sal ek myself nie meer as die voorste van die geleerdes verklaar nie."
Die Boedda het gesê: "Moenie moedeloos word nie, Ánanda! Waarom? Ek het jou genoem, Ánanda, die voorste van die geleerdes, met die dissipels in gedagte, sonder om die wysheid-strewelinge in ag te neem. Kyk, Ánanda, kyk na die wysheid-strewelinge.
Hulle kan selfs nie deur die mees wys mense begryp word nie. Ánanda, 'n mens kan die dieptes van die see begryp maar 'n mens kan nie die dieptes van die wysheid, gnosis, geheue, beswerings of welsprekendheid van die wysheid-strewelinge begryp nie. Ánanda, jy moet in gelykheid bly met betrekking tot die dade van die wysheid-strewelinge. Waarom? Ánanda, hierdie wonderwerke wat in 'n enkele oggend deur die Vimalakirti vertoon is, kon nie uitgevoer word deur die dissipels en kluisnaar-wyses wat wonderbaarlike kragte bereik het nie, as hulle al hul kragte van inkarnasie en transformasie gedurende honderdduisend miljoen eeue sou wy."
Toe het al die wysheid-strewelinge uit die Boedda-veld van die Tathágata Sugandhakuta in eerbied by hul handpalms aangesluit en die Tathágata Shakyamuni gegroet en hom soos volg aangespreek: 'Heer, toe ons die eerste keer in hierdie Boedda-veld aangekom het, het ons 'n negatiewe idee bedink maar ons laat vaar nou hierdie verkeerde idee. Waarom? Heer, die koninkryke van die Boeddas en hul vaardigheid in bevrydende tegniek is ondenkbaar. Om lewende wesens te ontwikkel, manifesteer hulle so en so 'n veld om aan te pas by die begeerte van so 'n lewende wese. Heer, gee ons asseblief 'n lering waardeur ons U kan onthou wanneer ons na Sarvagandhasugandha teruggekeer het."
Toe verklaar die Boedda: "Edele seuns, daar is 'n bevryding van wysheid-strewelinge wat 'vernietigbaar en onvernietigbaar' genoem word. Julle moet julleself in hierdie bevryding oplei. Wat is dit? 'Vernietigbaar' verwys na saamgestelde dinge. 'Onvernietigbaar' verwys na die ongekompliseerde (onsaamgestelde). Maar die wysheid-streweling moet nie die saamgestelde vernietig of in die ongekompliseerde rus nie.
Om nie saamgestelde dinge te vernietig nie, bestaan daarin om nie die groot liefde te verloor nie; nie die groot deernis prysgee nie; om nie die alwetende verstand wat deur hoë vasberadenheid gegenereer word, te vergeet nie; nie vermoeiend in die positiewe ontwikkeling van lewende wesens nie; nie die middele van eenwording laat vaar nie; liggaam en lewe prysgee om die heilige Dharma te handhaaf; nooit tevrede wees met die wortels van deugsaamheid wat reeds opgehoop is nie; genot put uit vaardige toewyding; geen luiheid het om die Dharma te soek nie; sonder selfsugtige terughoudendheid in die onderrig van die Dharma; geen moeite ontsien om die Tathágatas te sien en te aanbid nie; vreesloos te wees in vrywillige reïnkarnasies; om nie trots op sukses te wees of in mislukking gebuig te word nie; nie die ongeleerdes verag nie, en die geleerdes respekteer asof hulle die Leermeester self is; om redelik diegene te maak wie se passies buitensporig is; genoeë te verkeer in afgesonderdheid, sonder om daaraan geheg te wees; nie verlange na jou eie geluk nie maar verlange na die geluk van ander; bepeinsing, meditasie en gelykheid asof dit die Avici-hel is; bedink die wêreld as 'n tuin van bevryding; bedelaars as geestelike leraars beskou; beskou die weggee van alle besittings as die manier om Boeddaskap te verwesenlik; die beskouing van immorele wesens as verlossers; die transendensies as ouers beskou; oorweging van die hulpmiddels tot verligting om dienaars te wees; nooit ophou opgaar die wortels van deug nie; die vestiging van die deugde van alle Boedda-velde in 'n mens se eie Boedda-veld; onbeperkte suiwer offers bring om die gunstige merke en tekens te vervul; liggaam, spraak en gees versier deur hulle van alle sondes te weerhou; voortgaan met reïnkarnasies tydens onmeetbare eeue, terwyl liggaam, spraak en gees gesuiwer word; vermy ontmoediging, deur geestelike heldhaftigheid, wanneer jy leer van die onmeetlike deugde van die Boedda; die skerp swaard van wysheid swaai om die vyand se hartstogte te tugtig; om die elemente en die sintuiglike media goed te ken om die laste van alle lewende wesens te dra; brand van energie om die weermag van demone te oorwin; kennis soek om trots te vermy; tevrede wees met min begeerte om die Dharma te handhaaf; nie met wêreldse dinge meng om al die mense te verbly nie; foutloos te wees in alle aktiwiteite om aan alle mense te voldoen; die vervaardiging van die superkennis om werklik alle pligte tot voordeel vir lewende wesens uit te voer; die verwerwing van beswerings, geheue en kennis om alle leerstellings te behou; begrip van die grade van mense se geestelike fakulteite om die twyfel van alle lewende wesens uit die weg te ruim; onoorwinlike wonderbaarlike prestasies vertoon om die Dharma te leer; onweerstaanbare spraak hê deur onbelemmerde welsprekendheid te verkry; die proe van menslike en goddelike sukses deur die weg van tien deugde te suiwer; die weg van die suiwer toestande van god te vestig deur die vier onmeetbare te kweek; die Boeddas uitnooi om die Dharma te leer, hulle te verheug en hulle toe te juig en sodoende die melodieuse stem van 'n Boedda te verkry; dissiplinering van liggaam, spraak en gees en sodoende voortdurende geestelike vooruitgang handhaaf; sonder gehegtheid aan enigiets te wees en sodoende die gedrag van 'n Boedda te verkry; die orde van wysheid-strewelinge bymekaar maak om wesens na die Mahayana (groot Voertuig) te lok; en om ten alle tye bewus te wees daarvan om geen goeie gehalte te verwaarloos nie. Edele seuns, 'n wysheid-streweling wat homself dus op die Dharma toepas, is 'n wysheid-streweling wat nie die saamgestelde koninkryk vernietig nie.
"Wat rus nie in die ongekompliseerde nie? Die wysheid-streweling beoefen kalm-leegheid maar realiseer nie kalm-leegheid nie. Hy beoefen tekenloosheid maar realiseer nie tekenloosheid nie. Hy beoefen wensloosheid maar realiseer nie wensloosheid nie. Hy beoefen nie-prestasie maar realiseer nie nie-prestasie nie. Hy ken verganklikheid maar is nie selfvoldaan oor sy wortels van deugsaamheid nie. Hy beskou ellende maar hy reïnkarneer vrywillig. Hy ken onbaatsugtigheid maar laat hom nie misbruk nie. Hy beskou vreedsaamheid maar soek nie uiterste vrede nie. Hy koester afgesonderdheid maar vermy nie geestelike en fisiese pogings nie. Hy beskou tuisteloosheid maar verlaat nie die plek van goeie optrede nie. Hy beskou voorkomsloosheid maar onderneem om die laste van alle lewende wesens te dra. Hy beskou onberispelikheid maar tog volg hy die prosesse van die wêreld. Hy beskou bewegingloosheid maar tog beweeg hy om alle lewende wesens te ontwikkel. Hy beskou onbaatsugtigheid maar laat vaar nie die groot deernis teenoor alle lewende wesens nie. Hy beskou geboorteloosheid maar hy verval nie in die uiteindelike vasberadenheid van die dissipels nie. Hy beskou ydelheid, nutteloosheid, onsubstansialiteit, afhanklikheid en plekloosheid maar vestig hom tog op meriete om die skatte van die Dharma bymekaar te maak, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en omdat hy nie van enige eng leerstellings hou nie, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Omdat hy al die medisyne van die Dharma versamel, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om die medisyne van die Dharma toepaslik toe te pas, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om sy verpligtinge te bevestig, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om enige mislukking van hierdie verpligtinge te herstel, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om al die eliksirs van die Dharma saam te voeg, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om die nektaar van hierdie subtiele Dharma uit te gee, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie, wat nie tevergeefs is nie, op kennis wat nie tevergeefs is nie, oor besinnings wat wesenlik is, oor die strewe na die toewyding van die onafhanklike gnosis en oor die Boedda-familie in sy definitiewe betekenis.
Dus, edele seuns, 'n wysheid-streweling wat so 'n Dharma nastreef, rus nie in die ongekompliseerde of vernietig die saamgestelde nie."
Verder, edele seuns, om die stoorkamers van verdienste te bereik, vertoef 'n wysheid-streweling nie in die ongekompliseerde nie en om die stoorkamers van wysheid te bereik, vernietig hy nie die saamgestelde nie. Om die groot liefde te vervul, vertoef hy nie in die ongekompliseerde nie en om die groot medelye te vervul, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om lewende wesens te ontwikkel, vertoef hy nie in die ongekompliseerde nie en om na die Boedda-eienskappe te streef, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om die tekens van Boeddaskap te vervolmaak, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om die gnosis van alwetendheid te vervolmaak, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Uit vaardigheid in bevrydende tegniek berus hy nie in die ongekompliseerde nie, en deur deeglike ontleding met sy wysheid; hy vernietig nie saamgestelde dinge nie. Om die Boedda-veld te suiwer, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en deur die krag van die genade van die Boedda, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Omdat hy die behoeftes van lewende wesens ken, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om werklik die betekenis van die Dharma te wys, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. As gevolg van sy opgebergte wortels van deug, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en as gevolg van sy instinktiewe entoesiasme vir hierdie wortels van deugde, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om sy gebede te vervul, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en omdat hy geen wense het nie, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Omdat sy positiewe gedagte suiwer is, vertoef hy nie in die ongekompliseerde nie en omdat sy hoë edele voorneme suiwer is, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om met die vyf superkennis te speel, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en as gevolg van die ses superkennis van die Boedda-gnosis, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om die ses transendensies te vervul, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om die tyd te vervul, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om die skatte van die Dharma bymekaar te maak, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en omdat hy nie van enige enge leerstellings hou nie, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Omdat hy al die medisyne van die Dharma versamel, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om die medisyne van die Dharma toepaslik toe te pas, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om sy verpligtinge te bevestig, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om enige mislukking van hierdie verpligtinge te herstel, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Om al die eliksirs van die Dharma saam te voeg, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om die nektaar van hierdie subtiele Dharma uit te gee, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie. Omdat hy al die siektes as gevolg van hartstogte deeglik ken, rus hy nie in die ongekompliseerde nie en om alle siektes van alle lewende wesens te genees, vernietig hy nie saamgestelde dinge nie.
Dus, edele seuns, die wysheid-streweling vernietig nie saamgestelde dinge nie en rus nie in die ongekompliseerde nie en dit is die bevryding van wysheid-strewelinge wat 'vernietigbaar en onvernietigbaar' genoem word. Edele here, julle moet ook hierin streef.
Toe was die wysheid-strewelinge, nadat hulle hierdie leerstelling gehoor het, tevrede, verheug en eerbiedig. Hulle was gevul met ʼn bewussyn van blydskap en vreugde. Om die Boedda Shakyamuni en die wysheid-strewelinge van die Saha-heelal te aanbid, sowel as hierdie leerstelling, het hulle die hele aarde van hierdie miljard wêreld-heelal bedek met geurige poeier, wierook, parfuum en blomme tot knieë hoog. Daarna het hulle met hul koppe aan die voete van die Boedda gebuig en hom drie keer na regs omsingel en hulle het 'n loflied vir hom gesing. Hulle het toe uit hierdie heelal verdwyn en was binne 'n breukdeel van 'n sekonde terug in die heelal Sarvagandhasugandha.
12. Visie van die Abhirati-heelal en die Tathágata Aksobhya
Daarna het die Boedda vir Vimalakirti gesê: "Edele seun, wanneer jy die Tathágata sien, hoe beskou jy hom?"
Vimalakirti het die Boedda geantwoord: "Heer, as ek die Tathágata sou sien, sien ek hom deur geen Tathágata te sien nie. Waarom? Ek sien hom as nie uit die verlede gebore nie, nie aan die toekoms oorgedra nie en nie in die huidige tyd vertoef nie. Waarom? Hy is die essensie, wat die werklikheid van materie is maar hy is nie materie nie. Hy is die essensie, wat die realiteit van sensasie is maar hy is nie sensasie nie. Hy is die wese, wat die werklikheid van intellek is maar hy is nie intellek nie. Hy is die essensie, wat die realiteit van motivering is maar tog is hy nie motivering nie. Hy is die essensie, wat die werklikheid van bewussyn is maar tog is hy nie bewussyn nie. Soos die element van ruimte, hou hy nie by enige van die vier elemente nie. Deur die omvang van oog, oor, neus, tong, liggaam en gees te oorskry, word hy nie in die ses sintuiglike media geproduseer nie. Hy is nie betrokke by die drie wêrelde nie, is vry van die drie verontreinigings, word geassosieer met die drievoudige bevryding, is bekleed met die drie super kennis en het dus waarlik die onbereikbare bereik.
Die Tathágata het die uiterste van losbandigheid ten opsigte van alle dinge bereik maar hy is nie 'n werklikheidsbeperking nie. Hy bly in die uiteindelike werklikheid maar daar is geen verhouding tussen hom en dit nie. Hy word nie uit oorsake geproduseer nie en is ook nie afhanklik van toestande nie. Hy is nie sonder enige eienskap nie en het ook geen eienskap nie. Hy het geen enkele natuur of enige diversiteit van nature nie. Hy is nie 'n opvatting nie, nie 'n geestelike skepping nie en hy is ook nie 'n nie-konsepsie nie.
Hy is nie die anderkantste oewer of hierdie oewer of die oewer tussenin nie. Hy is nie hier of daar of op enige ander plek nie. Hy is nie dit of dat nie. Hy kan nie deur sy bewussyn ontdek word nie en hy is ook nie inherent aan bewussyn nie. Hy is nie duisternis of lig nie. Hy is nie naam of teken nie. Hy is nie swak of sterk nie.
Hy woon in geen land of rigting nie. Hy is nie goed of kwaad nie. Hy is nie saamgestel of ongekompliseerd nie.
Hy kan nie verklaar word dat hy hoegenaamd enige betekenis het nie.
Die Tathágata is nie vrygewigheid of gierigheid nie, nie moraliteit of onsedelikheid nie, nie verdraagsaamheid of kwaadwilligheid nie, nie moeite of luiheid nie, nie konsentrasie of afleiding nie, ook nie wysheid of dwaasheid nie. Hy is onuitspreeklik. Hy is nie waarheid of valsheid nie; nie ontsnap uit die wêreld of versuim om uit die wêreld te ontsnap nie; geen oorsaak van betrokkenheid in die wêreld of nie 'n oorsaak van betrokkenheid in die wêreld nie; hy is die beëindiging van alle teorie en alle praktyk. Hy is nie 'n veld van verdienste of nie 'n veld van verdienste nie; hy is nie offergawes waardig of onwaardig vir offers nie. Hy is nie 'n voorwerp nie en kan nie gekontak word nie. Hy is nie 'n geheel nie, ook nie 'n konglomerasie nie. Hy oortref alle berekeninge. Hy is heeltemal ongelyk maar tog gelyk aan die uiteindelike werklikheid van dinge. Hy is weergaloos, veral in inspanning. Hy oortref alle maatstaaf. Hy gaan nie, bly nie en gaan nie verder nie. Hy word nie gesien, gehoor, onderskei of geken nie. Hy is sonder enige kompleksiteit, nadat hy die gelykheid van alwetende gnosis bereik het. Gelyk aan alle dinge diskrimineer hy nie tussen hulle nie. Hy is sonder verwyt, sonder oordaad, sonder korrupsie, sonder bevrugting en sonder intellektualisering. Hy is sonder aktiwiteit, sonder geboorte, sonder voorkoms, sonder oorsprong, sonder skepping en sonder nie-skepping. Hy is sonder vrees en sonder sub-bewussyn; sonder hartseer, sonder vreugde en sonder spanning. Geen mondelings onderrig kan hom uitdruk nie.
Dit is die liggaam van die Tathágata en so moet hy gesien word. Wie so sien, sien werklik. Wie anders sien, sien valslik."
Die eerbiedwaardige Shariputra vra toe vir die Boedda: "Heer, in watter Boedda-veld het die edele Vimalakirti gesterf, voordat hy in hierdie Boedda-veld her-gebore (gereïnkarneer) is?"
Die Boedda het gesê: "Shariputra, vra hierdie goeie man direk waar hy gesterf het voordat hy hier gereïnkarneer het.
Toe vra die eerbiedwaardige Shariputra vir die Licchavi Vimalakirti: "Edele meneer, waar het u gesterf om hier te reïnkarneer?"
Vimalakirti het antwoord: "Is daar iets onder die dinge wat jy sien, oudste, wat sterf of wedergebore word?"
Shariputra: "Daar is niks wat sterf of her-gebore word."
Vimalakirti: "Net so Shariputra, aangesien alle dinge nie sterf of wedergebore word nie, waarom vra jy: "Waar het jy gesterf om hier te reïnkarneer?" Shariputra, as 'n mens 'n man of vrou sou vra wat deur 'n towenaar geskep is waar hy of sy gesterf het om daar te reïnkarneer, wat dink jy sou hy of sy antwoord?"
Shariputra: "Edele heer, 'n magiese skepping sterf nie en word ook nie her-gebore nie."
Vimalakirti: "Geagte Shariputra, het die Tathágata nie verklaar dat alle dinge die aard van 'n magiese skepping het nie?"
Shariputra: "Ja, dit is inderdaad so."
Vimalakirti: "Geagte Shariputra, "dood" is 'n einde van prestasie, en "wedergeboorte" is die voortsetting van prestasie. Maar hoewel 'n wysheid-streweling sterf, maak hy nie 'n einde aan die uitvoering van die wortels van deugde nie en hoewel hy wedergebore word, hou hy nie by die voortsetting van sonde nie."
Toe sê die Boedda vir die eerbiedwaardige Shariputra: "Shariputra, hierdie heilige persoon het hierheen gekom vanuit die teenwoordigheid van die Tathágata Aksobhya in die heelal Abhirati."
Shariputra: "Heer, dit is wonderlik dat hierdie heilige persoon, wat 'n Boedda-veld so suiwer soos Ashirati verlaat het, 'n Boedda-veld so vol gebreke soos hierdie Saha-heelal moet geniet!"
Vimalakirti sê, "Shariputra, wat dink jy? Vergesel die lig van die son die duisternis?"
Shariputra: "Verseker nie, edele heer!"
Vimalakirti: "Gaan die twee dan nie saam nie?"
Shariputra: "Edele heer, daardie twee gaan nie saam nie. Sodra die son opkom, word alle duisternis vernietig."
Vimalakirti: "Waarom kom die son dan oor die wêreld op?"
Shariputra: "Dit kom op om die wêreld te verlig en die duisternis uit te skakel (te verdryf)."
Vimalakirti: "Op dieselfde wyse, geagte Shariputra, reïnkarneer die wysheid-streweling vrywillig in die onsuiwer Boedda-vele om die lewende wesens te reining, om die lig van wysheid te laat skyn en om die duisternis weg te ruim. Aangesien hulle nie met die passies assosieer nie, verdryf hulle die duisternis van die passies van alle lewende wesens.
Daarna het die hele menigte die begeerte ervaar om die heelal Abhirati, die Tathágata Aksobhya, sy wysheid-strewelinge en sy magtige dissipels te aanskou.
Die Boedda, wat die gedagtes van die hele menigte ken, het vir Vimalakirti gesê: "Edele seun, hierdie menigte wil die heelal Abhirati en die Tathágata Aksobhya aanskou - wys hulle!"
Toe dink Vimalakirti: "Sonder om van my rusbank af op te staan, sal ek die heelal Abhirati en alles wat dit bevat, in my regterhand optel: sy honderdduisende wysheid-strewelinge; sy woonplekke van gode, retielagtige wesens, natuur geeste (yakshas), godelike musikante en titane, begrens deur sy Cakravada-berge; sy riviere, mere, fonteine, strome, oseane en ander watermassas; sy berg Sumeru en ander heuwels en bergreekse; sy maan, sy son en sy sterre; sy god en sy gevolg; sy dorpe, stede, dorpe, provinsies, koninkryke, mans, vroue en huise; sy wysheid-strewelinge; sy dissipels; die boom van verligting van die Tathágata Aksobhya; en die Tathágata Aksobhya self, wat in die middel van 'n vergadering groot soos 'n oseaan sit en die Dharma onderrig. Ook die lotusse wat die Boedda-werk onder die lewende wesens bewerkstellig; die drie juweel-lere wat van sy aarde na sy Trayastrimsa-hemel styg, waarop die gode van die hemel na die wêreld neerdaal om die Tathágata Aksobhya te sien, te eer en te dien en die Dharma te hoor en waarop die manne van die aarde na die Trayastrimsa-hemel klim om die gode te besoek. Soos 'n pottebakker met sy wiel, sal ek die heelal Abhirati, met sy stoor van ontelbare deugde, van sy waterige basis tot by sy Akanistha-hemel verklein en met dit saggies soos 'n krans blomme, dit na hierdie Saha-heelal bring en dit aan die menigtes wys.
Toe het Vimalakirti 'n konsentrasie bereik en 'n wonderbaarlike prestasie uitgevoer sodat hy die heelal Abhirati so verklein het dat hy dit in sy hand geplaas het en dit na hierdie Saha-heelal gebring het.
In daardie heelal het Abhirati, die dissipels, wysheid-strewelinge en diegene onder gode en mense wat die superkennis van die goddelike oog gehad het, almal uitgeroep, "Heer, ons word weggevoer! Boedda, ons word weggevoer! Beskerm ons, o Tathágata!"
Maar om hulle te dissiplineer, het die Tathágata Aksobhya vir hulle gesê: "Julle word weggevoer deur die wysheid-streweling Vimalakirti. Dit gaan my nie aan nie!"
Wat die ander mense en gode betref, het hulle glad nie geweet dat hulle oral heen gedra word nie.
Alhoewel die heelal Abhirati na die Saha-heelal gebring is, is die Saha-heelal nie vergroot of verklein nie; dit is nie saamgepers of belemmer nie. Die heelal Abhirati is ook nie intern verklein nie en albei heelalle blyk dieselfde te wees as wat hulle ooit was.
Daarna het Boedda Shakyamuni al die menigtes gevra: "Vriende, kyk na die prag van die heelal Abhirati, die Tathágata Aksobhya, die verskeidenheid van sy Boedda-veld en die prag van hierdie dissipels en wysheid-strewelinge!"
Hulle antwoord, "Heer, ons sien hulle!"
Die Boedda het gesê: "Die wysheid-strewelinge wat so 'n Boedda-veld wil omhels, moet hulself oplei in al die strewelings-praktyke van die Tathágata Aksobhya."
Terwyl Vimalakirti, met sy wonderbaarlike krag, hulle so die heelal Abhirati en die Tathágata Aksobhya gewys het, het honderd-en-veertigduisend lewende wesens onder die mans en gode van die Saha-heelal die gees van onverklaarde, volmaakte verligting bedink en almal het 'n gebed gedoen om in die heelal Abhirati wedergebore te word. En die Boedda het geprofeteer dat almal in die toekoms wedergebore sou word in die heelal Abhirati.
En Vimalakirti het die heelal Abhirati presies na sy vorige plek teruggeplaas.
Die Boedda sê toe vir die eerbiedwaardige Shariputra: "Shariputra, het jy daardie Abhirati-heelal en die Tathágata Aksobhya gesien?"
Shariputra antwoord, "Heer, ek het dit gesien! Mag alle lewende wesens in 'n Boedda-veld so pragtig soos daardie kom woon! Mag alle lewende wesens wonderbaarlike kragte hê, net soos dié van die edele Vimalakirti! Ons het groot voordeel daaruit getrek dat ons 'n heilige man soos hy gesien het. Ons het 'n groot voordeel daaruit getrek dat ons so 'n leerstelling van die Dharma gehoor het of die Tathágata self nog bestaan en of hy reeds die uiteindelike bevryding bereik het. Daarom is dit nie nodig om die groot voordeel te noem vir diegene wat, nadat hulle dit gehoor het, dit glo, daarop vertrou, dit omhels, onthou, lees en diepgaande penetreer nie; en nadat hulle geloof daarin gevind het, onderrig, opsê en wys dit aan ander en pas hulself toe op die joga van meditasie op die onderrig daarvan.
Diegene wat hierdie leerstelling van die Dharma reg verstaan, sal die skatkis van die juwele van die Dharma verkry.
Diegene wat hierdie leerstelling van die Dharma korrek bestudeer, sal die metgeselle van die Tathágata word. Diegene wat die bedrewenes van hierdie leerstelling eer en dien, sal die ware beskermers van die Dharma wees. Diegene wat hierdie leerstelling van die Dharma neer skryf, onderrig en aanbied, sal deur die Tathágata in hul huise besoek word. Diegene wat behae het in hierdie leerstelling van die Dharma, sal alle meriete omhels. Diegene wat dit aan andere leer, of dit nou nie meer as 'n enkele strofe van vier reëls is nie, of 'n enkele opsommende frase uit hierdie leerstelling van die Dharma, sal die groot Dharma-offer bring. En diegene wat aan hierdie leerstelling van die Dharma hul verdraagsaamheid, hul ywer, hul intelligensie, hul onderskeidingsvermoë, hul visie en hul aspirasies toewy, word daardeur onderworpe aan die profesie van toekomstige Boeddaskap!"
Epiloog
Voorgeskiedenis en oordrag van die Heilige Dharma.
Toe sê Sakra, die prins van die gode, vir die Boedda: 'Heer, voorheen het ek gehoor van die Tathágata en van Manjusri, die kroonprins van wysheid, honderdduisende leerstellings van die Dharma maar ek het nog nooit 'n leerstelling van die Dharma so merkwaardig gehoor soos hierdie instruksies ten osigye van die ingang tot die metode van ondenkbare transformasies nie. Heer, die lewende wesens wat, nadat hulle hierdie leerstelling van die Dharma gehoor het, dit aanvaar, onthou, dit lees en dit diep verstaan, sal sonder twyfel ware voorwerpe van die Dharma wees; daar is geen nodigheid om diegene te noem wat hulself toepas in die joga van meditasie daarop nie. Hulle sal alle moontlikheid van ongelukkige lewens afsny, hul weg oopmaak vir alle gelukkige lewens, sal altyd deur alle Boeddas versorg word, sal altyd alle teëstanders oorwin en sal altyd alle duiwels oorwin. Hulle sal die weë van die wysheid-strewelinge beoefen, hul plekke op die setel van verligting inneem en sal werklik die domein van die Tathágatas betree het. Heer, die edele seuns en dogters wat hierdie uiteensetting van die Dharma sal onderrig en beoefen, sal deur my en my volgelinge geëer en gedien word. Op die plase, dorpe, stede, hoofstede, state en koninkryke waarin hierdie leerstelling van die Dharma toegepas, geleer en gedemonstreer sal word, sal ek en my volgelinge die Dharma kom aanhoor. Ek sal die ongelowiges met geloof inspireer en ek sal my hulp en beskerming waarborg aan diegene wat die Dharma glo en handhaaf."
Daarna het die Boedda vir Sakra, die vors van die gode, gesê: "Uitstekend! Uitstekend, prins van gode! Die Tathágata juig oor u goeie woorde. Prins van gode, die verligting van die Boeddas van die verlede, hede en toekoms word uitgedruk in hierdie verheldering van Dharma. Daarom, prins van gode, wanneer edele seuns en dogters dit aanvaar, herhaal, diepgaande verstaan, dit neer skryf en ʼn boek maak daarvan, dit eer, daardie seuns en dogters bring daardeur hulde aan die Boeddas van die verlede, hede en toekoms.
Laat ons veronderstel, prins van gode, dat hierdie miljard-wêreld-kosmosse net so vol Tathágatas was as wat dit bedek is met bosse suikerriet, met roosbosse, met bamboes, met kruie en met blomme en dat 'n edele seun of dogter hulle moes eer, eerbiedig, respekteer en aanbid en hulle allerhande geriewe en offers bied vir 'n biljoen jaar of meer as ʼn biljoen jare. En laat ons veronderstel dat hierdie Tathágatas die uiteindelike bevryding betree het, hy of sy het elkeen van hulle vereer deur hul bewaarde liggame vas te lê in 'n gedenk-stoepa van edelgesteentes, elk so groot soos 'n wêreld met vier groot kontinente, wat so hoog soos die wêreld van Brahma styg, versier met sambrele, baniere en lampe. En laat ons uiteindelik veronderstel dat, nadat hy al hierdie stoepas vir die Tathágatas opgerig het, hy of sy 'n biljoen jaar of meer sou wy aan die aanbied van blomme, parfuum en baniere terwyl hy tromme en musiek speel.
Dit word gedoen, wat dink jy, prins van gode? Sou daardie edele seun of dogter baie meriete ontvang as gevolg van sulke aktiwiteite?"
Sakra, die vors van gode, het geantwoord: "Baie meriete, Heer! Baie meriete, O die Goed Weg Een! Sou ʼn wese een honderd miljoen-biljoen jare spandeer, sou dit onmoontlik wees om die einde van die hoeveelheid meriete wat daardie edele seun of dogter sou bymekaar kon maak!"
Die Boedda het gesê: "Geloof moet jy hê, prins van gode en verstaan dit: Wie hierdie uiteensetting van die Dharma genaamd 'Instruksie in die Ondenkbare Bevryding' aanvaar, dit opsê, dit diepgaande verstaan, hy of sy sal meriete versamel wat selfs groter is as diegene wat bogenoemde dade uitvoer. Hoekom so? Want prins van gode, die verligting van die Boedda spruit uit die Dharma en 'n mens eer hulle deur die Dharma-aanbidding en nie deur materiële aanbidding nie. So word dit geleer, vors van gode en so moet julle dit verstaan."
Die Boedda sê toe verder vir Sakra, die prins van die gode 'Een keer, lank gelede, lank voor eeue meer talryk as die ontelbare, geweldige, onmeetlike, ondenkbare biljoen jare en selfs voor die onstaan van tyd, het die Tathágata genaamd Bhaisajyaraja in die wêreld verskyn: 'n heilige, perfek en volledig verlig, toegerus met kennis en gedrag, 'n salige een, kennis van die wêreld, onvergelykbare kennis van mense wat beskaafd moet wees, leermeester van gode en mense, 'n Geseënde, 'n Boedda. Hy verskyn in die biljoen-jaar-tydperk, genaamd Vicarana in die heelal genaamd Mahavyuha.
"Die lengte van die lewensbestaan van hierdie Tathágata Bhaisajyaraja, perfek en ten volle verligte een, was twintig biljoen-jaar-tydperke.
Sy dissipels was ses-en-dertig miljoen miljard, en sy wysheid-strewelinge het twaalf miljoen miljard. In dieselfde era, prins van gode, was daar 'n universele monarg genaamd koning Ratnacchattra, wat oor die vier vastelande regeer het en sewe kosbare juwele besit het. Hy het duisend heldhaftige seuns gehad, magtig, sterk en in staat om vyandelike leërs te oorwin. Hierdie koning Ratnacchattra het die Tathágata Bhaisajyaraja en sy gevolg vereer met baie uitstekende aanbiedinge tydens vyf biljoen jaar tydperk. Aan die einde van hierdie tyd het die koning Ratnacchattra vir sy seuns gesê: 'Siende dat ek tydens my bewind die Tathágata aanbid het, moet julle hom ook aanbid.'
'Die duisend vorste het hul toestemming gegee en hul vader die koning gehoorsaam en almal saam, tydens nog vyf biljoen-jaar tydperk, het hulle die Tathágata Bhaisajyaraja vereer met allerhande uitstekende offers.
'Onder hulle was daar 'n prins met die naam Candracchattra, wat in afgesonderdheid afgetree het en by homself gedink het: 'Is daar nie 'n ander manier van aanbidding nie, selfs beter en meer edel as dit?'
Toe, deur die bonatuurlike krag van die Boedda Bhaisajyaraja, het die gode uit die hemel met hom gepraat: 'Geagte man, die hoogste aanbidding is die Dharma-aanbidding.'
Candracchattra het hulle gevra: 'Wat is hierdie 'Dharma-aanbidding'?
Die gode het geantwoord: 'Geagte man, gaan na die Tathágata Bhaisajyaraja, vra hom oor die 'Dharma-aanbidding' en hy sal dit volledig aan u verduidelik.'
Toe het prins Candracchattra na die Tathágata Bhaisajyaraja, die heilige, die onoorkomlike, volkome verligte, gegaan en hom genader, voor sy voete neergebuig, hom drie keer na regs omsingel en na die een kant gaan staan. Hy vra toe: 'Heer, ek het gehoor van 'n 'Dharma-aanbidding' wat alle ander aanbidding oortref. Wat is hierdie "Dharma-aanbidding"?'
Die Tathágata Bhaisajyaraja het gesê: 'Edele seun, die Dharma-aanbidding is daardie aanbidding wat gelewer word aan die toesprake wat deur die Tathágata geonderrig word. Hierdie verheldering van die beprekings is diep en lei tot verligting. Hulle voldoen nie aan die alledaagse nie en is moeilik om te verstaan, moeilik om te sien en moeilik om te besef. Hulle is subtiel, presies en uiteindelik onverstaanbaar. As Skrif word dit versamel in die kanon van die wysheid-strewelinge, gestempel met die kentekens van die koning van beswerings en leerstellings. Hulle onthul die onomkeerbare wiel van Dharma, voortspruitend uit die ses transendensies, gereinig van enige valse opvattings. Hulle is toegerus met al die hulpmiddels tot verligting en beliggaam die sewe faktore van verligting. Hulle stel lewende wesens bekend aan die groot deernis en leer hulle die groot liefde. Hulle skakel al die oortuigings van die duiwels uit en hulle openbaar relatiwiteit.
Hulle bevat die boodskap van onbaatsugtigheid, lewende-wese-loosheid, leweloosheid, persoonloosheid, nietigheid, tekenloosheid, wensloosheid, nie-prestasie, nie-skepping en nie-voorkoms.
Hulle maak die bereiking van die sitplek van verligting moontlik en sit die wiel van die Dharma aan die gang.'
Hulle word goedgekeur en geprys deur die hoofde van die gode, reptielagtige wesens, half-menslike en half-slangagtige wesens (nagas), natuur geeste (yakshas), godelike musikante, titane, mitologiese voëlagtige wesens (garudas), half-menslike en half-dierlike (perd of voël) wesens (kimnaras), en drake (mahoragas). Hulle bewaar ononderbroke die erfenis van die heilige Dharma, bevat die skatkis van die Dharma en verteenwoordig die kruin van die Dharma-aanbidding. Hulle word deur alle heilige wesens gehandhaaf en leer al die wysheid-streweling-praktyke. Hulle veroorsaak die onmiskenbare begrip van die Dharma in sy uiteindelike sin. Hulle sertifiseer dat alle fenomena onverbiddelik, ellendig, onbaatsugtig en vreedsaam is, en toon dus die Dharma. Dit veroorsaak die afswering van gierigheid, onsedelikheid, kwaadwilligheid, luiheid, vergeetagtigheid, dwaasheid en jaloesie, sowel as slegte oortuigings, nakoming van voorwerpe en alle opposisie. Hulle word geprys deur al die Boeddas. Hulle is die medisyne vir die neigings van die alledaagse lewe en hulle manifesteer opreg die groot vreugde van bevryding.
Om reg te onderrig, te handhaaf, te ondersoek en sulke Skrifte te verstaan en sodoende die heilige Dharma in jou eie lewe op te neem - dit is die "Dharma-aanbidding."
"Verder, edele seun, bestaan die Dharma-aanbidding uit die bepaling van die Dharma volgens die Dharma; die toepassing van die Dharma volgens die Dharma; om in harmonie met relatiwiteit te wees; vry te wees van ekstremistiese oortuigings; die verdraagsaamheid van uiteindelike geboorteloosheid en nie-voorkoms van alle dinge te verkry; die besef van onbaatsugtigheid en leweloosheid; weerhou van twis oor oorsake en toestande, sonder om te stry of te betwis; nie besitlik wees nie; vry wees van egoïsme; vertrou op die betekenis en nie op die letterlike uitdrukking nie; staatmaak op gnosis en nie op bewussyn nie; staatmaak op die uiteindelike leerstellings wat definitief in betekenis is en nie aandring op die oppervlakkige leerstellings wat interpreteerbaar is in betekenis nie; op die werklikheid staatmaak en nie aandring op menings wat van persoonlike owerhede afkomstig is nie; die werklikheid van die Boedda reg besef; die uiteindelike afwesigheid van enige fundamentele bewussyn te besef; en om die gewoonte te oorkom om aan bevryding vas te klou. Ten slotte, om vrede te verkry deur alles van onkunde tot ouderdom, dood, hartseer, klaagliede, ellende, angs en moeilikheid te stop, en te besef dat lewende wesens geen einde aan hul sienings oor hierdie twaalf skakels van afhanklike oorsprong ken nie; dan, edele seun, as jy glad nie aan enige siening vashou nie, word dit die onverskrokke Dharma-aanbidding genoem.
Prins van gode, toe die prins Candracchattra hierdie definisie van Dharma-aanbidding van die Tathágata Bhaisajyaraja gehoor het, het hy die ooreenstemmende verdraagsaamheid van uiteindelike geboorteloosheid bereik; en toe hy sy klere en ornamente neem, bied hy dit aan die Boedda Bhaisajyaraja en sê: 'Wanneer die Tathágata in die uiteindelike bevryding sal wees, wil ek sy heilige Dharma verdedig, dit beskerm en aanbid. Mag die Tathágata my sy bonatuurlike seën gee, sodat ek Satan en alle teëstanders kan oorwin en in my hele lewe die heilige Dharma van die Boedda kan inkorporeer.
Die Tathágata Bhaisajyaraja, wat die hoë vasberadenheid van Candracchattra ken, het vir hom geprofeteer dat hy in die toekoms, die beskermer, voog en verdediger van die stad van die heilige Dharma sou wees. Toe het die prins Candracchattra, uit sy groot geloof in die Tathágata, die huishoudelike lewe verlaat om die hawelose lewe van 'n monnik te betree en dit te doen, het hy groot pogings aangewend om deugde te bereik.
Nadat hy baie moeite gedoen het en goed gevestig was in deugsaamheid, het hy gou die vyf superkennis geproduseer, die beswerings verstaan en die onoorwinlike welsprekendheid verkry. Toe Tathágata Bhaisajyaraja die uiteindelike bevryding bereik het, het Candracchattra, op sterkte van sy superkennis en deur die krag van sy beswerings, die wiel van die Dharma laat draai net soos die Tathágata Bhaisajyaraja dit gedoen het (en dit tien biljoen jare lank gedoen het.
Prins van gode, terwyl die monnik Candracchattra homself so ingespan het om die heilige Dharma te beskerm, het duisende miljoene lewende wesens die stadium van onomkeerbaarheid bereik op die weg na onverklaarde, volmaakte verligting, veertien miljard lewende wesens is gedissiplineer in die voertuie van die dissipels en afgesonderde kluisenaaar-wyses en ontelbare lewende wesens het wedergeboorte in die menslike en hemelse koninkryke geneem.
Miskien, prins van gode, wonder of twyfel u of die koning Ratnacchattra destyds nie iemand anders was as die werklike Tathágata Ratnarcis nie. U moet u nie voorstel dat Tathágata Ratnarcis destyds in daardie tydperk, die universele monarg Ratnacchattra was nie.
Wat die duisend seuns van die koning Ratnacchattra betref, hulle is nou die duisend wysheid-strewelinge van die huidige geseënde biljoen-jaar tydperk, in die loop waarvan duisend Boeddas in die wêreld sal verskyn. Onder hulle is Krakucchanda en ander reeds gebore en die oorblywende sal nog gebore word, van Kakutsunda tot by die Tathágata Roca, wat die laaste sal wees wat gebore sal word.
Miskien, prins van gode, vra u uself af of die prins Candracchattra wat die Heilige Dharma van Tathágata Bhaisajyaraja gehandhaaf het, in daardie tyd nie iemand anders as ek was nie. Maar jy moet jou dit nie voorstel nie want ek was in daardie lewe, in daardie tyd, die prins Candracchattra. Dit is dus nodig om te weet, prins van gode, dat die Dharma-aanbidding onder al die aanbiddings wat aan die Tathágata gelewer is, die heel beste is. Ja, dit is goed, voortreflik, uitstekend, volmaak, oppermagtig en onoortreflik. En daarom, prins van gode, aanbid my nie met materiële voorwerpe nie maar aanbid my met die Dharma-aanbidding! Eer my nie met materiële voorwerpe nie maar vereer my met eer aan die Dharma!"
Toe sê Boedda Shakyamuni vir die wysheid-streweling Maitreya, die groot geestelike held: "Ek dra aan jou oor, Maitreya, hierdie onverskrokke, volmaakte verligting wat ek eers bereik het na ontelbare miljoene miljarde jare, sodat op 'n later tyd, tydens 'n latere lewe, 'n soortgelyke leerstelling van die Dharma, beskerm deur jou bonatuurlike krag, in die wêreld sal versprei en nie sal verdwyn nie. Waarom? Maitreya, in die toekoms sal daar edele seuns en dogters wees, gode, nagas, yakshas, gandharvas en asuras, wat, nadat hulle die wortels van deugde geplant het, die gees van onverklaarde, volmaakte verligting sal voortbring. As hulle nie hierdie leerstelling van die Dharma hoor nie, sal hulle beslis grenslose voordele verloor en selfs vergaan. Maar as hulle so 'n leerstelling hoor, sal hulle bly wees; sal hulle glo en dit op die krone van hul hoofde aanvaar. Om daardie toekomstige edele seuns en dogters te beskerm, moet jy dus 'n lering soos hierdie versprei!
"Maitreya, daar is twee gebare van die wysheid-strewelinge. Wat is hulle? Die eerste gebaar is om in allerhande frases en woorde te glo en die tweede gebaar is om presies die diepgaande beginsel van die Dharma binne te dring sonder om bang te wees. Dit is die twee gebare van die wysheid-strewelinge. Maitreya, dit moet bekend wees dat die wysheid-strewelinge wat in allerhande woorde en frases glo en hulself daarvolgens toepas, beginners is en nie ervare is in godsdiens beoefening nie. Maar die wysheid-strewelinge, wat hierdie diepgaande leerstelling lees, hoor, glo en onderrig met sy onberispelike uitdrukkings wat tweespalt versoen en sy ontledings van ontwikkelingsfases, dit is veterane in die godsdiens beoefening.
Maitreya, daar is twee redes waarom die beginner wysheid-strewelinge hulself beseer en nie op die diepgaande Dharma konsentreer nie. Wat is dit? As hulle hierdie diepgaande lering hoor wat nog nooit tevore gehoor is nie, is hulle vreesbevange en twyfelagtig, verheug hulle nie en verwerp dit en dink: 'waarvandaan kom hierdie leerstelling wat nog nooit tevore gehoor is nie?' Hulle sien dan hoe ander edele seuns hierdie diepgaande leerstelling aanvaar, werktuie word en leer en hulle woon dit nie by nie, raak nie bevriend met hulle nie, respekteer hulle nie en eer hulle nie, en uiteindelik gaan hulle so ver om hulle te kritiseer. Dit is die twee redes waarom die beginner wysheid-strewelinge hulself beseer het en nie die diepgaande Dharma penetreer nie.
Daar is twee redes waarom die wysheid-strewelinge wat wel na die diepgaande Dharma streef, hulself beseer en nie die verdraagsaamheid van die uiteindelike geboorteloosheid van fenomena bereik nie. Wat is hierdie twee? Hierdie wysheid-strewelinge verag en verwyt die beginner wysheid-strewelinge, wat nie lank geoefen het nie en hulle inisieër hulle nie of onderrig hulle in die diepgaande leerstelling nie. Omdat hulle geen groot respek vir hierdie diepgaande leerstelling het nie, is hulle nie versigtig met die reëls daarvan nie. Hulle help lewende wesens deur middel van materiële geskenke en help hulle nie deur middel van die geskenk van die Dharma nie. Dit, Maitreya, is die twee redes waarom die wysheid-strewelinge wat na die diepgaande Dharma streef, hulself beseer het en nie vinnig die verdraagsaamheid van die uiteindelike geboorteloosheid van alle dinge sal bereik nie.
Nadat hy geleer is, het die wysheid-streweling Maitreya aan die Boedda gesê: "Heer, die pragtige leerstellings van die Tathágata is wonderlik en werklik uitstekend. Heer, van nou af sal ek al sulke foute vermy en hierdie bereiking van onverskrokke, volmaakte verligting deur die Tathágata gedurende ontelbare honderdduisende miljoene miljarde eeue verdedig en handhaaf! In die toekoms sal ek hierdie diepgaande leerstelling in die hande van edele seuns en edele dogters plaas wat waardige voorwerpe van die heilige Dharma is. Ek sal by hulle die krag van herinnering inboesem waarmee hulle, nadat hulle in hierdie leerstelling geglo het, dit kan behou, opsê, deurdring, die dieptes daarvan penetreer, dit leer, propageer, neerskryf en dit breedvoerig aan ander verkondig.
"So sal ek hulle onderrig, Heer en so sal dit bekend wees dat diegene wat in hierdie leerstelling glo en wat dit penetreer, in daardie toekomstige tyd onderhou sal word deur die bonatuurlike seën van die wysheid-streweling Maitreya.
Daarna het die Boedda sy goedkeuring aan die wysheid-streweling Maitreya gegee: "Uitstekend! Uitstekend! U woord is goed! Die Tathágata juig en prys jou goeie belofte."
Toe het al die wysheid-strewelinge met een stem saam gesê: "Heer, ons sal ook, na die uiteindelike bevryding van die Tathágata, uit ons verskillende Boedda-velde kom om hierdie verligting van die perfekte Boedda, die Tathágata, wyd en syd te versprei. Mag alle edele seuns en dogters daarin glo!"
Toe sê die groot konings van die kwartiere, vir die Boedda: "Heer, op al die plase, in al die dorpe, stede, koninkryke en paleise, waar hierdie toespraak van die Dharma ook al beoefen, gehandhaaf en korrek geleer sal word, sal ons, die vier groot konings, saam met ons weermagte, ons jong krygers en ons gevolg daarheen gaan om die Dharma te hoor. En ons sal die leermeesters van hierdie Dharma beskerm vir 'n radius van 5,556 kilometers sodat niemand wat beserings of ontwrigting teen hierdie leermeesters beplan, die geleentheid sal kry om hulle skade aan te doen nie."
Toe sê die Boedda vir die eerbiedwaardige Ánanda: "Ontvang dan, Ánanda, hierdie verheldering van die leerstelling van die Dharma. Onthou dit en leer dit wyd en korrek aan andere!"
Ánanda het geantwoord: "Ek het gememoriseer, Heer, hierdie verheldering van die leerstelling van die Dharma. Maar wat is die naam van hierdie lering en hoe moet ek dit onthou?"
Die Boedda het gesê: "Ánanda, hierdie uiteensetting van die Dharma word 'Die lering van Vimalakirti' of 'Die versoening van tweespalt' of selfs 'Ondenkbare Bevryding' genoem. Onthou dit so!"
Daarna was Vimalakirti, die kroonprins Manjusri, die eerbiedwaardige Ánanda, die wysheid-strewelinge, die groot dissipels, die hele menigte en die hele heelal met sy gode, mense, asuras en gandharvas, uitermatig verheug. Almal het hierdie verklarings van die Boedda van harte geprys.
Einde
Lord Jesus be praised. Translation completed 17 December 2024
Posts
No comments:
Post a Comment